GÜL E BENZER

Gülün dikenli tarafından tomurcuğa durduğunda aşk

patlamaya koşsun dünya, insan insanlığın bilsin

hercai menekşeler, arslan ağızları

perişan akşamüstleri ölüm trenleri gelsin.



Değil, ah öyle değil minnacık yüreği kuşun

tutulamaz yarım ay kadar bile öksesi yok

sağaltırken hüznü düşen yaprakla birlikte

gül kokusu kırılan bir kalbin ardından.



yani kışkırtılmış kıskanç bir imle tutulmaz olur

alıp başını giden korkunun ayak izleri

öne çıkmayı birde kuşkuyla bağdaştıracak yer

olmamalıydı. Değil mi ama? Dost çünkü gül e benzer

GÜLÜM BENİM

Erikler çiçek açtı

Gülüm benim

Sen açmadın

Güneş de var şimdi

Gökyüzü ne kadar da mavi

İşte diriliyor tabiat

Bir yürüdüm bir yürüdüm ki eyvah

Yazıktır bana zulümdür bana dedim

Sen açmadın.



Belki daha erken

Belki benim hasretim büyük

Sevgili tahammülüm sabır kılıcım

Gözümde tütüyorsun gülüm benim

Kalbimin atışlarında sen varsın

Aklımda hayalimde sen varsın

Bir olsa diyorum ah bir olsa diyorum

Gülüm benim küskün gibi sen açmadın.



Dedim ya belki daha erken

Dedim ya hava açık ve güneşli

Dedim ya hasretim büyük

Gülüm benim sen açmadın.

GÖKMAVİ

bir cuma günü beyazid meydanında

beyazid-i bistami ile kolkola girip

horasanın köpeklerini konuşmak istiyorum.



beyazid-i veli sitemkâr bakışlarıyla beni

tekmil tesbihatı ikmal edecek kadar

bir serzenişle, belki de kaş çatmasıyla

sirenlerden sonra kalabalık bir huruç için

tekbir tekbir büyüyorken halk.



kelimei tevhid şanlı bir rüzgârdır artık

dervişlerin kalyonları; amanın

denizden bir nağra kopartacak

dalgalar kabaracak

kara korsanın gemisi

kayalara çarpacak.



cüneydi bağdadi mütevekkil bir o kadar sermest

şehrin mutena tepelerinden kuşlar uçurtacak

biz birkaç bağrı yanık sultanahmette olacağız

müthiş bir hutbe irad ederken hocaefendi

ayasofya vakarla bakacak

firuzağada kavak yelleri esecek

tesbihatı tamam edecek rüzgâr

tekbir tekbir büyüyorken halk.

o vakit ben mavi kanatlarımı kuşanıp

bir nida bırakacağım gökyüzüne.



ya hay. ya hakk. ya hakimi mutlak.

HABERİN VAR MI

Sen öyle güzel ben böyle naçar

seni seviyorum haberin var mı

nasıl söylesem nasıl açıklasam

haykırsam, bağırsam, çağırsam

beylerbeyinde

çamlıca caddesinde

suyu akmayan çeşmenin

kuruyan sarnıcın

yaşlanmış çınarın altında

muntazam

bir rüzgâr

ve kamyonların gürültüsü altında

egzozları altında otobüslerin

insanların bakışları altında

tomurcuklanan güllerin boy atan çiçeklerin

zakkum ağacının akşam sefalarının

daha yeni yeni

tohumların topraktan başlarını uzattıkları

bu günde.



Seni seviyorum haberin var mı

ben ki naçar ben ki şair zanaatkâr

borsadan repodan faizden uzak biri

kalbim harbi bir aşkla çarpıyorken taksimdeyim

kendini kendine saklayan bir şairin yanındayım

benim değil etrafı duvarlarla çevrili köşkler

rıhtımları deniz kenarlarını geri alamıyorum

yani her şey tamam değil

çocukların keyiflerini kaçırtamıyor kimse

kimse rezil bir hayata teşne değil

kimse kaçamıyor günahlarından

duyuyor musun

zikrullah esenlikler sunuyor bize.



Ben sana sevgimi sen bana güllerini sun

ben böyle naçar sen öyle güzel.

HAKİ DURUYOR KARŞI

Her gün yeni bir gündür aranmasa da aşk

Ağzında ölüm meleğinin gölgesi kalmadan uşşak

Alıp götürecek bir anka ardından dualar okunacak.



Söz bir çok şeydir, ancak; gözyaşlarsız olmaz hiç

Düşmeyecek kalesinden kötülük. İyilik ve de erinç

Olsa da kalbin bütün varidatını elemli kılan bir hiç.



Neden öyle kargışıyor umera haki duruyor karşı

Bir nefes olarak hepsi bütün bütün bir ağrı

Dolduracak alanları en sonunda bir çarşı.



İşte her şeyden önce çıktım baktım etrafa

Bu ne iştir erenler öfkeyi emzirenler.

HAYAT BİR COŞKUDUR

Kuvvetimi şerh edecek kolluk kuvvetlerinin

bastıkları toprağın bereketi kadar

bir açı bulmaları gerekiyor.



Yani ben çarşıyı da ekseninde tutarak

kutsanmış bir kapının

harikulade bir sözün içinden geçerek

yağmura yakalanabilirim

duruşum muhteşem olabilir

bu sınırları yok

bu azade kelimeler yumağını

alnacından öpebilirim.



Sorulması mantıklı olabilir pekalâ

aşksız yaşayamayan gönül forsaları

nasıl bakıyor yıldızlara

ney sesine

kuşların kanat çırpışlarına

damarlarında dolaşan kanın ritmine

dalgaları azdıran fırtınalara

sorulsa diyorum dolunay çıkmadan

kalp atışlarına.



Benim dersaadete teveccüh etmiş bir yüzüm var

kalbimi ne yapsam tutamıyorum

şehre tahsis olunacak teneffüs

dinlendirebilir mi sokakları

tebessüm vazgeçilmez şifredir hayatımda

düş çınarım akşam sefalarım hatmi çiçeğim

gülü başat bir simge olarak alıyorum.



Ustam yok

acemi bir imge ile çıkıyorum yola

şehri iğdiş edilmiş düşüncelerin

ortasında bulduğum zaman

kavramların birbirine karıştığı pazarda

sarı siyah koridorlardan geçiyorken

havada kalıyor her şey

her şey yeniden yürüyor caddelerde

sonsuz bir kelime olarak canevimden

hayata uyanıyor aşk

sabah kuşatıyor beni

beyaz haberlere açık

duruyor kalbim.

HAYDİ EVE GİDELİM

Güz müdür benim yarim güz müdür

yapraklar düşerken dallarından

ben dur durak sokağın aklındayım

hep taşıyorum unutma

yüreğimde solmayacak hiçbir gülün

açtığını, bahçeler koştuğunu. Unutma.



Güz ve kış soluk soluğa bir zaman

bahara koşan iki hırçın küheylan

bezminde müthiş bir yağmurla

mutlaka açtıracak güneşi

ben sararmış yaprakların

sokakları ışıtacak

aydınlık yarınların

başındayım.



Haydi eve gidelim

huzura boğulsun şehir.

HAYDİ KALBİM GİDELİM UZAKLARA

Ey ağaçta kımıldayan yaprak

Havadaki kuş

Biliyor musunuz

Kimi gül bahçesi

Kimi kör kuyudadır.



Oysa benim bir çağıltı olarak

Kalbime gömdüğüm

Kar beyazıdır

Ve yoktur bana

Gonce-i şadan edecek bir mahal

Çözdüm düğümünü çünkü açıkça

Vurdum alnıma güneşi artık

Öyle bir zamandır ki

Feryadı figan

Ve hoyrat bir rüzgâr esmede

Sabır güzel hayat zor

Adı kötü bir tarih oluyor burada

Haydi diyorum kalbim

Haydi gidelim uzaklara.

HAYRETLER

I



Ben tutmuşum ritminden kaçıyorum ezginin

İhtiyar galata’nın eteklerinde çengi

Akşamüstü bir merakla bekliyor.



II



Artık dolaşabilir damarlarımda kan, diyordu

Savaşan oğullarından uzakta

Karayağız bir ganimettir göksüne

Kalaşnikof bağlıyordu.



III



Kana doymamış dünyanın göbeğinde oluyor bunlar

Olağanüstü bir mavi ile ama hiç

Girilmemiştir içine böyle tarihlerin.



IV



Halbuki konuşmuyordum halbuki barbardım

Karşı konulmaz bir sesim vardı

Artık sevebilirdi tabiat çünkü beni.

HAZİRAN

Toprak; kara dedikleri kadar kara topraktı

Nasıl da ağlatıyordu sonunda beni.



İşte böyle bir var bir yok dünyanın

Daima sürecek gibi sanılan saltanatında

Bir nostalji seansı kadardır zaman

Bu okyanus bu coğrafya bu deniz

Ama nasıl dinecek bu sızı

Karabulutları sarsacak olan şimşekler

Ama nasıl?



Baktım ki vay anam isyanımdır kopacak

Sebebim olacak gecedir biliyorum

Ekmek ve tuz

Kurşun ve kan

Üstelik tarih

Ne kadar anafor ne kadar yakamoz varsa

Ama yeryüzü ama gökyüzü ama her şey

Bir güzel anlatıyordu bir güzel anlatıyordu

Haziran da ölümleri.