Kaderin Kederi

Kader kederi kovmalı,
Geçmişten hesap sormalı,
Korksun dertler senden kaçsın,
Çevren huzura yol açsın.

Mutsuzluk uzaklaşmalı,
Güzellikler yaklaşmalı,
Gönlün tuvali renklensin,
Yaşam umutla seslensin.

Ses vesin sesin o sese,
Her bir gönül gülümsese,
Hiç kimse mutsuz olmasın,
Huzur yeşersin solmasın.

El ele barış yolunda,
Mutlulukların kolunda,
Yürüsün onurla yaşam,
Olmasın ömründe akşam.

Kırmadan birbirinizi,
Açın dostluk bahçenizi,
Kaderin kederi biter,
Olmayın derbeder yeter.

Meziyet Ak

Kaderin Trenine

Kaçırdığım trenlerden,
Gülerek hep el sallardın.
Yaşamın o gözlerinden,
İnci gibi sen damlardın.

Gözyaşını sevmiyorum,
Zayıf gösteriyor diye.
Trenleri bekliyorum,
Hep kaçırıyorum niye.

Beş dakika beklemiyor,
Acı acı siren çaldı.
Gülümseyip terkediyor,
Mutluluklarımı aldı.

Artık bekleyemem seni,
Sesimi hiç duymuyorsun.
Tren neden kaçıyorsun,
Hiç mi düşünmedin beni,

Dur be tren ne olursun,
Beni de al kaçma artık.
Kederlerim neşe olsun,
Yıllardır hep yaya kaldık.

Kader trenini artık,
Eğer durdurabilirsem.
Mutlu olacağım her gün,
Görün yaşayabilirsem.

Kaybetmedim umudumu,
O trenden bir gün size,
El sallayıp huzurumu,
Gösteririm hepinize.

Gururla bak ayaktayım,
Yıkılmayacağım kader.
Senden hesap soracağım,
Olmayacağım derbeder.

Meziyet Ak

Kahır Zinciri

Bir zincir var boynumda kuvvetle sıkıyor,
Kahır zinciriymiş adı kurtulmaya güç yetmiyor.
Boşuna oluyor uğraşım kurtulamıyorum,
Gün geçtikçe daha çok boğuluyorum.

Bir yolu olmalı bu zinciri kırmanın,
Yara almadan bunlardan kurtulmanın.
Perçinlenmiş halkalardan boğulmamanın,
Yol bulmak için kalmadı ki zamanım.

Meziyet Ak

Kahramanlık

Kahramanlık yüreğinde bu vatan evladının,
Barış içinde vatana sahip olmayı ister.
Nice canlar yükselmiştir korkusuzca gökyüzüne,
Bu topraklar altındaki şehitlerdir bir hazine.

Tek bir vücut olunmuştur vatanı korumak için,
Nice kanlar dökülmüştür şehitliklerden bir geçin.
Barış getirdikleri vatan isterler hiç ezilmesin,
Kurtardıkları ülkenin onuru zedelenmesin.

Şehitler ölümsüzdürler eğer sahip çıkarsanız,
Yoksa kemikleri sızlar inlerler duyarmısınız.
Barış içinde ülkeye sahip çıkıp koruyalım,
Vatana baş koyanları gelin onurlandıralım.

Kahramanlık tarihini bilinçli korumak gerek,
Ana, bacı,ataları tanımalıyız bilerek.
Tarihimizde bu vatan vefa ve sevgi kokuyor,
Dünya milletleri bizden kahraman diye korkuyor.

O korkuyla bu vatanı içten yok etmek isterler,
Kendimize gelelim de yok edip sevinmesinler.
Bu topraklar üstündeki yaşayan her bir kişisi,
Bu vatanın evladıdır Türk'ü, Kürt'ü,Ermeni'si.

Bu bayrağı tanımayan toprağa saygı duymayan,
Tarihe göz gezdirsin de olmasın gönlü kanayan.
Bu vatan vatan olalı barış içinde yaşıyor,
Savaşlara dur diyerek sevgileri paylaşıyor.

Meziyet Ak

Kalbimdeki Sevdiğim

Başaklardan almış saçın, rengi gözümde,
Kirlenmeyen temiz aşkım, çağlar özümde,
Mahşerde de bu sevgimiz, bir volkan gibi,
Bitmeyecek bu berraklık, sarar içimi.
Saçlarıma ak dolsa da, yine mutluyum,
Çocukluğum gençkızlığım, hayal kurduğum,
Kalbimdeki tuvalimde, çizdim resmini,
Kasırgadan almışsın sen, aşkım ismini.
Ölümsüzsün benim için, dokunmadığım,
Kalbimdesin temiz aşkım, yaşamadığım,
Kalacaksın yüreğimin, mezarlığında,
Kavuşacak ruhlarımız, yaşam sonunda.

Meziyet Ak

Kalbimdeki Umutla

Kalbimdeki umutla koşarım hayallere,
Sessizlikte seslerle seslenirim ne çare.
Çığlıkları göndünmü içinde bir yerlere,
Gözlerimdeki yaşla yüreğim pare pare.

Duymasanda sesimi gönlümün sevda teli,
Haykırmakta smini mızrap titreşimleri.
Hayalimdeki bende esiyor umut yeli.
Ruhum sende yaşarken duyarım ritimleri.

Mukaddesti sevgimi düşürmedim yerlere,
Ömrümü tükettim de el değmedi sevgime.
Kor misâli yansam da aldırmadım sözlere,
Sevgimle gömdüm seni kalbimdeki kabrime.

Meziyet Ak

Kalbimin Kabrindesin

Gözlerimden gözlerine kurmak isterken köprü,
O masum çırpınışla gönlüm öyle mutluydu.
Biraz beni kırsaydın dilerdin hemen özrü,
Sevdamız o çağlarda sevgiyle umutluydu.

Pırıl pırıl kalbimiz yanıyordu hep közlü,
Beni kırmaktan korkar hep sözünü seçerdin.
Şakacı kıpır kıpır kalbin severdi özlü,
Görmekle mutlu olur hep yolumu seçerdin.

Kıskananlar bu aşkı sanki birlik oldular,
Senin sevdanı benden çalıp huzur buldular.
Bana olan hislerin birden bire soldular,
Anlamadan seneler aşka mezar oldular.

Yıllar savurdu bizi nerelerdesin bilmem,
İşte şimdi sen ve ben ayrı diyarlardayız.
Kalbimin kabrindesin bu sevdayı silemem,
Mahşere kadar temiz bu aşkın bağrındayız

Kalbimin Penceresi

Kalbimin penceresi açılırken kapanır,
Neşe filizlenir hep mutluluklar yol alır.
Güvercin kanadında sevdalara uzanır,
Gönlün teli titreşir dostluklarda yer alır.

Keder gelir yanıma yaptığından utanır,
Dertli olur diyorlar şiir yazan her ozan.
Hüznüme kalem çektim geçmesin yakınımdan,
Gönlü sevgi doludur umuda şiir yazan.

Kaderin sirenleri mutluluğu çağırır,
Işık beliriverir aşar karanlıkları.
Sevdalar çağlıyorken pınarı hatırlatır,
Hüzün tükenir o an siler yalnızlıkları.

Meziyet Ak

Kalp

Kalp bir kuştur daldan dala,
Uçar gider sende anla.
Tutsak etme onu asla,
Mutlu olur o bir aşkta.

O kalp bir söz söyler sana,
İster duy ister duyma.
Takılıp kalırım burda,
Ne ses çıkar ne de seda.

İşte böyle son satırlar,
Kalpten kalbe giden yol var.
Kalbim seninle bahtiyar,
Kaldım çölde yalnız naçar.

Meziyet Ak

Kalp Kafesi

Kuş olup uçmak isterken,gönül kalp kafesinden,
Gönül kaybetmemelidir, kendi özünden,
Kulak verin ne söylüyor, tatlı sesinden,
Çok güzel nameler çıkar,güzel sözünden.

Yürekten dinle dünyayı, içerin coşar,
Mutluluk senden yanadır, kederler kaçar,
Sevdalar doludizgin hep, durmadan koşar,
Umuda el uzatırsan, kalmazsın naçar.

Bu kafeste sıkışıpta, kalmak çok acı,
Kafesten uçarsa ruhun, hür kalacaktır,
Hürriyetin verdiği tat, huzur ilacı,
Kalbin dönüp o kafese, kanmayacaktır.

Ölüm işte böylesine, güzellik yolu,
Korkuyu atsak kenara, görebiliriz,
Ölüm yolu diken değil, çiçekler dolu,
Yaşam sonu geldiğinde, bilebiliriz.

Meziyet Ak

Kanıyor Kalbim

Camlar parçalanıp,serpilmiş sanki,
Acıyan biçare,gamlı gönlüme,
Nedir acımasız,oalylar var ki!
Feryat ederek hep,sorar içime.

Dünyayı yok ediş,kahreder beni,
Senden sonra neyi, bırakacaksın?
Kin nefret haince sarmışken seni,
Nasıl mutluluğu,yaşatacaksın?

Pozitif enerjin hayat verirken,
Negatif enerji kullanman niye?
Kavgalar,bombalar,yokediyorken,
Neyin peşindesin,yolun nereye?

Senin olsa dünya,çorak yoksulken,
Tükenmiş gelecek,neyine yarar?
Dünya, güzelliği, sana sunmuşken,
Yok ettiğin evren,seni yaralar!

İnsan özelliği,mantıklılıktır,
Yak,yık,vur,kır neyi,kurtaracaksın?
Hainlikle ruhun,yok olacaktır,
Nasıl,nerde,niye,yaşayacaksın?

Kanıyor bak kalbim,yazarken bile,
Tenler yok olsa da,ruhlar yaşasın,
Dünya per perişan dönerse çöle,
Ruhunu bulamaz,ruhsuz yaşarsın!

Seslenen sesime,gelin ses verin,
Barış ve sevgidir bizi yücelten,
Bu yok edişlere,gelin son verin,
Saygı ve sevgidir, ruhu dirilten.

Ruhun o huzuru bulunca belki,
Dünyamız gülecek,güzelleşecek,
Anlayıp sözümüdenersen belki,
Mutlu olup,her fert,gülümseyecek

Kanser

Kanser denen illetin yok mu hakkından gelen,
Ev ocak yıkan derdin kim anlar ki dilinden.
Nice ev ocak yıktı bir ses geldi derinden,
Bu garip döndü baktı ses geliyor kalbinden.

Derdi çekenler bilir bir ocak daha yıkma Tanrım!
Gidene yazık denir ben kalana da acırım.
Kanser derdi görünce canlanır acılarım,
Bir pınar oluşturur gönlümde gözyaşlarım.

Bulunsun kansere çare yürekler dağlanmasın,
Kahrolup aileler sevdiklerine yanmasın.
Gönüller gülsül yeter gözlerden yaş akmasın,
Derde deva bulunsun hiç kimse ağlamasın.

Meziyet Ak

Kapandığı Gün

Gönlümde esen bir fırtınamıdır,
Yoksa çağlayanlardan taşmaktamıdır.
Garip çağrışımda inan yüreğim,
İçimdeki yara hep kığırdanır.

Rüzgârlar dallarda fısıldaşıyor,
Bülbüller güllerle vedalaşıyor,
Yüreğin sevgiye kapandığı gün,
Bütün yürekleri kaplar bil hüzün.

Gönüller hep gülsün ağlamayalım,
Kalbi hainlikle dağlamayalım.
Segi dolsun dünya hep dostluklarla,
Yelkeni açalım biz umutlara.

Meziyet Ak

Karanlığın Çığlığı

Gecenin içinden bir çığlık kopar,
Karanlık çığlığı dertlerle boğar.
Umutlar korkuyla yolundan sapar,
Huzur kurtularak yeniden doğar.

Gece karanlığı gün ışığına,
Göz kırpar sevgiyle gülümseyerek.
Dünleri bırakıp bakın yarına,
Gelsin güzellikler hep isteyerek.

Sorgulama geçmiş acı günleri,
Umutla dünyanın kapılarını,
Arala selâm ver geleceklere,
Savursun rüzgârlar gel saçlarını.

Silkin kalk gafletten ey deli gönül,
Karanlıklar seni hiç korkutmasın.
Aydınlığa yönel üzme sev sevil,
Parlasın duygular gel kararmasın.

Doğa gülümsesin karanlıklarda,
Gün ışığına dost olsun isterim.
Hüzün varsa bile yaşantılarda,
Mutluluklar gelip gülsün dilerim.

Karanlık ve Aydınlık

Koyu bir karanlık ardından,
Bir güneş aydınlatıyor dünyamı.
Neden sıkıntılarımı atamıyorum halâ,
Sevemiyorum yalnızlığımı.

Ben güzellikler için az mı uğraştım?
Azmı savaştım insanlık için.
Bir gerçek dost bulmak istedikçe,
Az mı suistimâl edildim.

Yinede seviyorum zalim yaşamı,
Bir pamuk ipliğine bağlı olsa da.
Dostu ne yapayım iyi gün için,
Dost gerçek olmalıdır parlasın karanlıkta.

Meziyet Ak

Karanlıktan Aydınlığa

Karanlık diye üzülme,
Aydınlığın değerini,
Öğretmişiz her birime,
Çekermişiz özlemini.

Güzel günler yaşıyorken,
Bitmeyecek snıyoruz.
Yaşantımız geçiyorken,
Hiç bir taviz vermiyoruz.

Aldanıp yalan dünyaya,
Masumu düşünmüyoruz.
Girince karanlıklara,
Gafletten uyanıyoruz.

Karanlıkların ardından,
Mutlak gelecek aydınlık.
Mutsuzluklar arkasından,
Kayboluverecek yalnızlık.

Karanlıktan aydınlığa,
İnanıyorsan çıkarsın.
Son verip huzursuzluğa,
Güzelliğe ulaşırsın.

Meziyet Ak

Karda Kardelen

Karlar içersindeki masum bakışlarıyla,
Soğuktan mutlu olan o yaşam coşkusuyla.
Gülümseyerek açar kükrer beyazlıklardan,
Gökyüzüne bakarken zevk alır var olmaktan..

Derde deva çiçeği dönüp bakar karlara,
Cismiyle derman olur devasız hastalara.
Beyaz kar kardelenle daha bir beyazlaşır,
Seyre dal gör bak nasıl arşa ulaşır.

Aldığın nefes sana tattırır mutluluğu,
Ruhun umutla dolar atar huzursuzluğu.
Gözlerin güzelliğin doruğuna yükselir,
İçindeki ses sana hep sevgiyle ses verir.

Karlar kar olduğuna şükreder işte o an,
Bu güzellik içinde tükeniverir zaman.
Kar kardelen huzurlu sen onlardan da mutlu,
İşte o an kardelen daha olur gururlu.

Meziyet Ak

Karşılıklı Saygı

Kadını tanımak zordur diyorlar,
Ktaplar yazarak araştırmışlar.
Yapmışlar yılda bir kadınlar günü,
Kutlamış neşeyle yaşam sürgünü.

Bu ayırımcılıklar beni üzüyor,
Kadına senede bir gün veriyor.
Eksik etek deyip aşağlıyorlar,
Kadınlar gününde hep övüyorlar.

Çalışan kadına değer vermeyip,
Verdiği emeği önemsemeyip,
Nede olsa kadın diyeceksiniz,
Kadınlar gününde hiç övmeyiniz.

Kadın özveriyle mücadeleci,
Sağlam iradeli vardır güvenci.
Erkek omuz silker güler de geçer,
Hep mühim işlerde cinsini seçer.

Kadın başaramaz derler hep onlar,
Erkeğiz biz deyip çalım satarlar.
Erkekte değil suç biz kadınlarda,
Çocukken yerleşiyor düşmanlıklar.

Kadın günü deyip şahlanmayınız,
Kısır bir döngüde yer almayınız.
Karşılıklı saygı gösterilmeli,
Bir insanlık günü düzenlenmeli.

Meziyet Ak

Karşımdasın

Rüzgarların savurduğu,
Umutların durulduğu,
Kalbimin huzur bulduğu,
*******den çıkıp geldin!

Kaybolduğum dalgalardan,
Kıyıdaki kayalardan,
Denizlerde yakamozdan,
Süzülerek çıkıp geldin!

Umutların durağından,
Sevdaların sokağından,
Yaşamımın konağından,
Hatıramdan çıkıp geldin!

Beni alıp gittin benden,
Ufkun o derinliğinden,
Mutluluğun tünelinden,
Karşımdasın çıkıp geldin!

Meziyet Ak

Karşıyaka Canlandı

yenilendi kıyılar Karşıyaka canlandı,
Seni gezip görenler daha bir duygulandı.
Grubunun görkemi gönülleri mest etti,
Yakamozlar kıyıda hüzünleri yok etti.

Karşıyaka'dan vapur sirenleri çalarken,
Anılar yolculıktan dönüverir çok erken.
Ufkun derinliğine tekrar dalar gidersin,
Pembe hayallerinle ufka uçmak istersin.

Çağlayan bir pınardır umutların gezdiği,
Seven tüm gönüllerin bir resmisin çizdiği.
Hele güneş doğarken kıyıdan bir seyretsen,
Geçmesin dersin zaman tekrar seyret istersen.

Güzellerin dünyada kendinden söz ettirir,
Bu huzur martıları huzurla raks ettirir,
Balıklar sıçrayarak denizde oynaşırlar,
Sevdalılar kıyıda el ele dolaşırlar.

Tabiatın bağrında kuşlar serenat yapar,
Bahçelerde rengarenk çiçekler huzur kokar.
Güzelliğin inan ki anlatmakla hiç bitmez,
Karşıyaka'm gönlünde derya vardır tükenmez!

Meziyet

Kaybette Gör

Gözlerinden akan bir damla yaşın,
Kölesi olurum o ağlayışın.
Ağlamak güzeldir diyolar ama,
Ağlama gülersen yaşam güzeldir.

Aynada aksini görür yanarsın,
Hiç bitmeyecekmiş günler sanarsın.
Oturup geçmişe ağıt yaksan da,
Ağlama gülersen yaşam güzeldir.

Elinden tutmazlar hep çabalarsan,
Kendi gayretinle sen yarışırsan,
Başarılı değilsen gönlün yanar da,
Ağlama gülersen yaşam güzeldir.

Başarılı isen mutlu yaşarsın,
Herkes yanındadır dostun sanarsın,
Kaybette gör dostun kalmaz yanında,
Ağlama gülersen yaşam güzeldir.

Sevda trenleri bırakın kaçsın,
İnsanlık dostluğa hep kucak açsın,
Barış umut olsun yaşantımızda,
Ağlamagülersen yaşam güzeldir.

Meziyet Ak

Kaybolsun Hüzünler

Geçmişe yol göster, geleceğinde,
Hüzünlü anılar,bir bir silinsin,
Mutlu olaylar, sakla özünde,
Güzellikler sana,gülerek gelsin.

Kaderin yıldızı ışıklar saçsın,
Kalbinde mutluluk,pınarı gibi,
Kaynayıp coşsun da,sel gibi aksın,
Belki o pınarın,sensin sahibi.

Gelecek umutla, gülsün yüzüne,
Kaybolsun hüzünler,güzelliklerde,
Mutluluk ses versin, güzel sesine,
Bulursun huzuru,o seslenişte.

Hatıralarında,yer verme hüzne,
Gülümse ağlatan, fani dünyaya,
Oturup ağlama sen kaderine,
Kalem çek hüzünlü, her bir anıya.

Seherin meltemi,hızlı eserken,
Ruhun serinlesin,düşmanlık bitsin,
Barış ve huzura, bir yol ararken,
Terk edip umutlar,bizi gitmesin.

Her şeyde hayır var,diyorlarsa da,
Gel sen iyilikle, dünyaya sarıl,
Mutluluk hep senden,kaçıyorsa da,
Mutlu etse bile,kötüden ayrıl.

Yaşam öyle güzel,yaşa onurla,
Aldanma paranın,sinsi yüzüne,
Başarını kutla,hep doğrulukla,
Gururla yaşadım,dersin gönlüne.

Meziyet Ak

Kaybolursam Yaşayamam

Doldum taştım gönlüm coştu,
Anladım ki her şey boştu,
Hep dostluklar bir yalanmış,
Ardında bir amaç varmış.

Ben de çekilip dünyama,
Şiirlerde varlığıma,
Devam edeceğim dostlar,
Tertemiz kalsın anılar.

Gerçekten de aptalmışım,
Dostlukları var sanmışım,
Tek dostum kalemimmiş meğer,
Şiirlerle bulayım değer.

Yazacağım sonsuza dek,
Umutlar sergileyerek,
Ben bende var olacağım,
Gönlümle dost kalacağım.

Yalnızlığın tünelinde,
Ruhumun ışık selinde,
Hayaller bahçesindeyim,
Yükselmeli derinliğim.

Şiirlerle dostluğu ben,
Yaşatacağım gönülden,
Yalancı değil şairler,
Tüm gerçekleri sergiler.

Şairim ben ozan değil,
Doğru yazdım yalan değil,
Meğil vermedim yanlışa,
Değmem gönlü kararmışa,

Dostluklar malikânesinde,
Gönlümün sırça köşkünde,
Şiirlerle olacağım,
Dostluk barış yazacağım.

İçim öyle çok acıyor,
Bakın kalbim kan ağlıyor,
Belki de ben hatalıydım,
Dostlarımı tartmalıydım.

Düşüncemle ayaktayım,
İnanın çok kararlıyım,
Ben ben olmaktan çıkamam,
Kaybolursam yaşayamam.

Ben beni bulmuşum bende,
Aldanmışsam da seçimde,
Yine bende bir ben varım,
Yazılarım benim kârım!

Meziyet Ak

Kederi Sil Kaderden

Bir kaç gün güldürüyor sonra hep üzüyorsun,
Neden sen beni kader her an kahrediyorsun.
Gülüyorsun diyorum bazan seviniyorum,
Sonradan kan ağlayıp hüzünler yaşıyorum.

Çağlayan olup dolar gözyaşlarım gönlüme,
Yeter olsun çileler yaş dolmasın gözüme.
Dostça sevgiyle gelin huzurlu yaşıyalım,
Kırmadan gönülleri gelin mutlu olalım.

Sorgulayıp kaderi mahkûm etmeden önce,
Yargılarsan gönlünü varabilsen bilince.
Doludizgin dostluğa diyebilsek merhaba,
Kaderdeki acılar son bulmaz mı acaba.

Gönüllerde çağlayan olsun umutlarımız,
Kader acılarını silmeli yaşantımız,
Kederi sil kaderden bak gülerek yaşama,
Emanet bu canı gel hiç boş yere harcama.

Meziyet Ak

Kederlerin Bağrından

Gizli bir şeyler sanki çağlayan bir ruh bulmuş,
Köpük köpük dökülüp bir derya deniz olmuş.
Fışkıran volkan gibi gönlümün sarayında,
Hatıralar canlandı sanki dört bir yanımda.

Kaderin ben bağrında huzuru yakalarken,
Hazan rüzgârı esti anılar dans ederken.
Umut kanat çırparak mutluluğa yol buldu,
Çağlayan güzellikler bahar meltemi oldu.

Gönül bahçem rengârenk çiçeklerle dolmuşsa,
O bahçede çiçekler pınarlardan yol bulsa.
Mis gibi kokuları barış ve dostluklarla,
Yüreklere mutluluk serpiştirsin umutla.

Kavgalar kıskançlıklar terk etsin dünyamızı,
Kaderin zindanından alsın hayatımızı.
Gönüller dostluk koksun mutsuzluklar terk etsin,
İyilik kötülüğü yeter artık yok etsin.

Meziyet Ak

Kendinize Gelin

Neler oluyor evrende,
Herkeste neden kin şiddet.
Bir göz gezdirsen çevrende,
Mutluluk yok var hep hiddet.

Maçlar kavga arenası,
İnsan hayatı çok ucuz.
Yaptıklarının kavgası,
Öldürür vurur korkusuz.

Diğer yerde savaşlar var,
Menfaat uğruna olur.
Olmaz onlar kimseye yar,
Hainlik felâket solur.

Kapkaçsa başka bir sorun,
Öldürmeyi göze almış.
Paran için bundan korun,
Diyeni de korku sarmış.

Kendinize gelin artık,
Evren bir gün isyan eder.
Oluyor dünyaya yazık,
Etmesin bizi derbeder.

Meziyet Ak

Kır Çiçekleri

Burcu burcu tütüyor mis gibi kokuları,
Gönüllerde ruh bulur mest eder aşıkları.
Masumdur çocuk gibi sevdaya göz kırparlar,
Narin kelebeklerle umudu paylaşırlar.

Kır çiçeği gönlümün yok eder hep hüznünü,
Sevgiyi fısıldarken mutlandırır gönlünü.
Rengârenk bir örtüdür bağrında tabiatın,
Tatlı bir meltem esse gülümser anıların.

Bir rüya alemine götürür kır çiçeği,
Güzelliğine rağmen yoktur bir geleceği.
Koparırsan soldurur ömrünü yok edersin,
Solmasın kır çiçeği sevgiyle seyredersin.

Mutluluklar dans etsin sevda melôdisiyle,
Kır çiçeğini seven yaşar güzelliklerle.
Canlanıp her yıl açar çalım satar dünyaya,
Tüm güzelliği ile çalışır yaşamaya.

Meziyet Ak

Kırdırmam

Yaş geldi elliye ölüm tüketti,
Yaşamda görecek kaç senem kaldı.
Gün görmedem günler bak geçiverdi,
Işıklar hep söndü benzim sarardı.

Gelecek hayali seneler sürdü,
Bak işte bitiyor verilen süre.
Polyanna oynadım herkesler güldü,
Bir sırça köşk kurdum kendime göre.

Kırdırmam bu köşkü ben hiç kimseye,
Yaşam sonu bir gün gelinceye dek.
Elim kolum bağlı ben bir köşeye,
Çekilemem bilin bu ölüm demek.

İsterseniz gülün ister eylenin,
Yazacağım gönlüm susana kadar.
Gönül gözüm açık buna gülenin,
Anlayınca bilin içi çok yanar.

Ömrüm sonu gelip bitti demeden,
Köşeye oturup yanmayacağım.
Son nefese kadar hiç erinmeden,
Sanata ilgimi adayacağım.

Meziyet Ak

Kırık Kalpler

Kırık kalplerde bir gün sever,
Onlar da mutlu olur görürsünüz.
Görürsünüz onlar da güler,
Onlar gülerken üzülürsünüz.

Bir kuş kadar hafif gezer,
Onlar da unutur görürsünüz.
Sevgi tomurcuklarını umutla eker,
Yeşerir tomurcuklar üzülürsünüz.

Kalpler kırık kalmaz bir ömür boyu,
Unutur onlar da üzüntülü her konuyu.
Hepimizin aklına getirir şu konuyu,
Unutulmak her sevenin sonumuydu.

Meziyet Ak

Kırılmasın

Kırılmasın hiç bir gönül yaşamda,
Umut dersin karanlıklar akşamda.
Yıldızlarsa göz kırpsınlar durmdan,
Yakamozlar uykusuna dalmadan.

Işıltılar denizde hep raks etsin,
Mutlulukda gitmem diye diretsin.
Gönül atsın o deryaya kendini,
O deryada bulursun bak sevgini.

Sevdalarda yelken olsun açılsın,
Mutsuzluksa korksun hemen kaçılsın.
Yaşamında her bir kimse gülerek,
Mutlu olsun mutsuzluğu silerek.

Meziyet Ak

Kırma

Umut koksun istiyorum dostluklar,
Sevgiyle konuşsun insanlar.
Kırıklık olmasın dillerde,
Dostluk koksun insanlar.

Bir gün kırdığın kalp senin olur,
Kalbini kederlerle doldurur.
Sözünü söylemeden iyi düşün,
Birine vurursan bir başkası da sana vurur.

Olanaklar sunmuşsa sana dünya,
Sana mecbur olanları kırma.
Veren Allah bir gün alır,
Onların durumuna düşersen kızma.

Düşünerek söyle ağzından çıkan sözü,
Olmasın kimsenin hiç kimsede gözü.
Sadece sevgi dolu beraberlikler olsun.
Yaşam huzur ve mutlulukla dolsun

Kısır Döngü

Bir kısır döngü içinde yaşıyoruz,
Biçareyiz bu hayat sahnesinde.
Kimi büyük adam rolü almış,
Kimi ailesine bakacak kadar kazanmış.

Kimi sorumluluk yüklenmiş üstüne,
Kimi ise sorumluluktan uzakmış.
Kimse rolünden memnun değildir,
Kimi der ah bahtım ne karaymış.

Rolünü bırakıp kimse ayrılamaz sahneden,
Ta ki vakti gelip çatıncaya kadar.
Yazılmıştır senaryo oynarsın istemeden,
Çıkmıştır sahnede oynamaya oyuncular.

Birinci perde bebek ağlayışıyla başlar,
İkinci cocukluktur hayata gülerek bakar.
Üçüncüsü gençliktir toz pembe gelir dünya.
Son perde yaşlılıktır doyulmamıştır yaşamaya.

Oysa neler çekilmiş ne acılar yaşanmıştır,
Anlamadan geçmişte günlere şaşılmıştır.
Yine yaşam güzeldir acıları olsa da,
Yürekler kederlerle hüzünlerle dolsa da.

Dört perdelik bir oyun böylece tamamlanmış,
Bir ömür acı tatlı olaylarla yaşanmış.
Herkes kendi rolünü bir umutla oynamış,
Ömür bitince ise sahneden ayrılınmış.

Meziyet Ak

Kış

Soğuktur kış *******i mutlu olur kimileri,
Kiminiyse yakar hemen yakacaklarının derdi.
Sıcacık soba başında yumarsın gözlerini,
Tatlı hayallere dalar unutursun dertlerini.

En büyük zevk *******i sıcak soba başında,
Közlenir kestaneler unutmayın mısırı da.
Yiyecek giyecek yakacak yaş doldurur gözlere,
Kışın mutluluk yaşamak lâyıktır zenginlere.

Evi ocağı olmayanlar çabalıyor yine de,
Yaşam savaşı verecek örnek olur bizlere.
Boşa harcıyanlar vicdan gerek sizlere,
Kışın mutluluğu yaşamak hakkı lâyıktır hepimize.

Kurulmuş sevdalara kara dağlar bembeyaz,
Tenimiz üşüse de olsa da biraz ayaz.
Gönlümüz sıcacıktır sanırız gelmiştir yaz,
Haydi asma yüzünü sende gülümse biraz.

Kış gemisi gidecek geliyor işte bahar,
Mevsimler geçecek böyle gelir serin sevdalar.
Gönüller bu sevdalarda hep mutluluğa dalar,
Güler yüzlü olursak bizle olur mutluluklar.

Meziyet Ak

Kıyamam Sana

Neden anaları hep ağlatırlar,
Ağlama anacığım kıyamam sana.
Neden bu dünyada hep savaşırlar,
Ağlama anacığım kıyamam sana.

Askere gitmemden gurur duysanda,
Ağlama anacığım kıyamam sana.
Sevgili oğlundan haber alsanda,
Ağlama anacığım kıyamam sana.

Bu vatanın uğrunda şehit olsamda,
Ağlama anacığım kıyamam sana.
Kalbim sevdiğimden uzak olsada,
Ağlama anacığım kıyamam sana.

Dönüp gelmesemde memleketime,
Ağlama anacığım kıyamam sana.
Başın hep dik olsun gönlün gururla,
Ağlama anacığım kıyamam sana.

Meziyet Ak

Kime Ne

Ben sustum da ne oldu bu güne kadar,
Bir gün takdir edilmedim hep yıktılar gönlümü.
Bir kâlp taşıyormuşum kime ne herkes mutlu ya!
Beni de isyankâr yaptınız başardınız sonunda.

Bir ben değilim görüşümün savunuşu boşa giden,
Teselli arıyor bulamıyor isyan ediyorum istemeden.
Belki insanlığa verdiğim değerdendir hep yıkılışım,
Beni bundan sora kuvvetli iradem kurtarır.

Benden başka bunları söyleyecek açık kalpli yok mu?
Sonsuza kadar susacakmısınız yeter artık konuşun,
Bırakmayın beni yapayalnız bu düşlerim içinde,
Belki o zaman gerçekler aydınlanır bilemiyorum!

Meziyet Ak

Kimler Geçmedi ki!

Bu hayat tünelinden kimler geçmedi ki,
Ne ünlüler ve garipler sessizce gitti.
Hepsi bir başka sevinç coşkuyla doluydu,
Kimi çok mutlu oldu kimi çok mutsuzdu.

Çoğu idare etti nice devletleri,
Geçindiremediler evini kimileri.
Kaybedince her biri sahip olduklarını,
Yakalayamadılar geçmiş anılarını.

Ellerine geçirenler en büyük değerleri,
Bilemediler kıymetini ellerindekilerin.
Kimileri gülerken neşeyle dolu dolu,
Diğeri için ise tebessüm bile zordu.

Bu hayat tünelinden geçiyorum ben şimdi,
Sahip olduklarımı almak isteyenleri,
Yok etmelidir derim yapmacık sevgileri,
Tüketemez bu dönen çark dişlileriyle beni.

Canavar dişlilerden kurtulup yaşamayı,
Yaratacağım ben bil başarılı olmayı.
Huzur bulup içimin mutlu gönül sarayı,
Gülerek anabilecek her acı hatırayı! .

Meziyet Ak

Kitaptan Yaşama

Ne sevdalar okudum gönül kitaplarında,
Ne acılar gördüm o hayatın romanında.
Ne mutluydu sevenler kitaplardan çıkıpta,
Ne kederler vardı hep hayat sinemalarında.

Nedir bu paylaşılmayan kavga gürültü nedir,
Dostça yaşamak bilin beraber çok güzeldir.
Kırgınlıkları atıp sevince gönüller gülecektir,
İçimizdeki güzellikler kederlere son verecektir.

Gönül gönüle dostça insan ayırmadan yaşayalım,
Birbirimize menfaatsiz sevgiyle yaklaşalım.
Gönüllerden düşmanlığı gelin uzaklaştıralım,
Kederleri acıları artık yaşamayalım.

Sevgi pınarları ruhumuzdan sevgilerle çağlasın,
O parlak renklerini çevremize dostça yansıtsın.
Dile gelsin duygular bütün sıkıntılar dağılsın,
Dertler yok oluversin herkes dostça yaşasın.

Meziyet Ak

Krallar

Krallar acımasız kurallar koymuş,
Kurallarsa bu kralları boğmuş,
Boğulunca kurallardan o krallar,
Krallar koşup kuralları boğarlar.

Boğulan kurallar hep yok sayılmış,
Yok sayılan kurallarda dağılmış,
Dağılan her bir kural çok şaşırmiş,
Şaşıran kurallar terör taşımış.

Taşırken terör kral kuralları,
Krallardan terör almış tüm yarınları,
Yarını alınanlarsa aslan kesilmiş,
Aslan kesilen krallar yarıştan çekilmiş

Meziyet Ak

Kuşlar

Başını kaldırarak bak sevgiyle kuşlara,
Bir bakıpta görseydin orda masumiyeti.
Küçük ve büyük kuşlar uçarlar umutlara,
Kanat çırparken gökte gör işte kuş cenneti.

Bir kaç yudum su içmek tek istekleridir,
Yaşamının uğruna bir kaç yudum içerler.
Bir parça kırıntıya hayatını yitirir,
Eğer ki başarırsa ötüşür sevinirler.

Suyu ve yiyeceği her an tehlikelerle,
Bularak yaşamını sürdürerek yaşarlar.
Miniciktir kalpleri çarpar hep sevgilerle,
Yazıktır korkmasınlar korkutursan kaçarlar.

Her bir çeşit kuşun hep gönlü maviliklerde,
Mutluluğa yetişmek duygusuyla uçarlar,
Zararlı ve zararsız onlar hep gönüllerde,
Barış ve huzur için umuda kanat çırpar.

Kuş cenneti diyerek bir yer kurulmuşsa da,
Oradaki kuşlara sahip çıkılmamıştır.
Bir şey ya yapılmalı sahip çıkmak zorsa da,
O masum yaratıklar her an korunmalıdır.

Ne kadar savunmasız vurulmaktan korkarlar,
Bir yudum su bir kaç yem bir de hürriyet ister.
Minik yürekleriyle mutlulukla uçarlar,
Kafeste hapsetmeyip gönlünce uçmak yeter.

Onlar için güvence hiç bir garanti yoktur,
Yine bak nasıl mutlu sevgiyle kanat çırpar.
Acımasız yaşamda minicik bir soluktur,
Tüm kuşlara sevgiyle yürekler yaklaşsınlar.

Barış sevgi mutluluk bir simgedir onlardan,
Örnek alıp insanlar dostluklarla yaşarlar.
Ne güzel olur hayat ses gelmez mutsuzluktan,
Gönüller dosta hasret umutsuz yaşamazlar.

Gel bu sese kulak ver onlar gibi azimli,
Barışa kucak açmış renk verelim dünyaya,
O an hep huzur dolar olur yaşam düzenli,
Mutlulukla semada yelken açar sevdaya.

Meziyet Ak

Külün Gönlünü Yakmış

Kalbim yanıyor görme,
Yazık kimse görmüyor.
Kaorlar var sakın gelme,
Külüm savrulur diyor.

Savrulsa da küllerde,
Umutsuz yaşanmıyor,
Derken ruhum gönlümde,
Ses verir ulaşmıyor.

Pes etme yarınına,
Bu gün belki de güler.
Mutluluğun uğrunda,
Tuttuğun sözün işler.

İşlendi nakış renkli,
Sesler susmayacakmış.
Canlanan yürek sesli,
Külün gönlünü yakmış.