Gitiğinden beri yağmur dimedi.
Mevsimler geçsede bahar gelmedi.
Gönlümdee fırtına bitmek bilmedi.
Ben özlemlerdeyim ya sen nerdesin?
Giderken verdiğin söz unutuldu ,
"Gülüm" diyordun şimdi ne oldu?
Tek umudum sendin oda kayboldu,
Ben meçhul yerdeyim sen nerdesin?
Eskiden üzülürdün şimdi oda yok.
Boşluğa savruldum bir amacım yok.
Sapladın kalbime ölümcül bir ok ,Sensiz ölmekteyim ya sen nerdesin?
SERSERİM

Duvarlar ağlıyor;benim yerime.
Yağmurlar yağıyor,yaşlar yerine,
Teselli etmiyor o resim bile,
Dön ne olur;ey aşkım dön gel geriye
Dilerim ömrümü kabul et neolur

Sensiz bu bedenim inan yorgundur
Perişan olmuşum istediğin bu mudur
Dön gel sevdiğim dön gel geriye
Alışmışım sana senin sevgine
Saran kollarına bakan gözlerine

Siyah saçlarına o güzel yüzüne
Ne olur sevdiğim dön gel geriye
Sanma ki yaşarım böyle sensiz ben
Ne kadar gidecek böyle bu düzen
Bu kalleş dünyada böyle sensi

nihayet batıyorken güneş
susuyorken şehir,çekilirken en içlere
kapanırken son sokak kapısı ağırdan
ve sönerken ışıklar bir emirle
aslında bu habercisidir ayın gelişinin
gariptir,farklılığımla dışlarken kendimi şehirden
aramazken dostlarım beni,duyamazsam sesleri
üzülmem diyemem,bir dedikodu,bir iftira
yada üstü kapalı bir söz,hepsi yoklar şimdi
her şekliyle tadarken yalnızlığı
alışılmış hayaller ve durağan yaşamlar
sıkarken,daraltırken sorumluluklar
varlığım neye,neyi teşkil ediyor

bir akşam sesim kısılır gibi olur
dalar giderim rüyalarıma
bir dost sesi ararım karanlıkta
onca gürültü arasında bir fısıltı gelmez kulağıma
bir akşam birkaç damla iner tenime
ıslanmışım yağmur mu yağmış
yoksa bunlar benim gözyaşımmıymış
bir akşam gurursuzca kaçarım yağmurdan
sorarım her tanede seni
ellerim nemli,gönlüm yorgun
bir akşam dokunurum saygısızca yasaklara
köşe bucak haykırırım varlığını
bir akşam rüzgarla gelirim
bir akşam yağmurla inerim
bir akşam sen de in
ve ben se

Gül bahçesinde geçse de ömrüm ,
Senin üstüne gül koklamam gülüm!
Seni koklamak olsa da ölüm ,
İnan uğrunda ölmeye değersin gülüm



Ne zaman tutsam ellerini,
Gözlerimin önünden mevsimler geçer.
Ne zaman gözlerin gözlerime değse
Samanyolundan bir yıldız düşer...



Dünya unutursa dönmeyi,
Rüzgar unutursa esmeyi,
Aşıklar unutursa sevmeyi,
Belki o zaman unuturum seni

Yüzünü alıyorum elime yaşam budur ,
Bir gülün akşamı da budur
Seninle doğmak yeryüzüne her sabah
Ve silinmek seninle.


Sen yollara yürürsen , çiçekler de yürür,
şaşarım gülüşünün ardından güneş doğmazsa,
Bir çocuk kapıları kırıp kırlara koşmazsa,
Sen ufuk çizgisinin düşüncesiyle özgür,
Gülüşü ışık olup da yüzüme akan düş,
Sen uzak kıyıların adamı,
Sen benim yüreğimde açan gülsün..

Her sabah uyanıp yüzünü güneşe verdiğinde,
Gücünü alamazsın sıcak sevgilerden,
Unutma sakın bir sevgi bin sevgi doğurur ve
O sevgilerden yepyeni bir dünya kurulur..


Ben Toprağım suyum sensin, ben yaprağım dalım sensin
İlkbaharım yazım sensin sensiz hayat çekilmiyor.


Sen benim gözlerimde saf bir gerçek,
Yüreğime bahar getiren bir çiçeksin.
Sen bedenimdeki yumuşak kudret,
Gönül bahçemde uçuşan bir kelebeksin

Sevdiğinin gözyaşları sahile vurduğu zaman ,
Sahilin atacağı imza SENİ SEVİYORUM olacak bitanem

Seviyorum sevmenin acı verdiğini Her sevenin sevilmediği bile bile ...
Ama yine de bir umut taşıyorum .Belki seven sevilir diye.

Herzaman gül, hayata gülücük şaç, gülmeyi benimse, Çünkü senin bir
gülüşün için, Koca dünyada yaşayan biri mutlaka biri vardır.

Yağmur vuruyorsa pencerene,Anla ki o zaman ben ağlıyorum. Yağmur
pencerene vururken ,Benim gözyaşlarım da kalbime vuruyor; Tıpkı yağmur
gibi..

Bana kalsa gökyüzündeki tüm yıldızlar yerine bütün insanlara .Senin
gözlerinde ışlıdayan bir çift yıldızı gönderirdim.