Ruh - Nefis - Akıl
Her insan bir ruh taşır
Ruh bedenden ayrılana kadar.
Her ruh bir can yoldaşıdır
Ölüp de çukura konana kadar.

Her nefis ayrı şeyler ister
Kimi iyiye kimi kötüye yanaşır.
İyi nefis insanı mutlu eder
Kötü nefis ise yoldan çıkarır.

Akıl üstün ise nefsine yaşadın,
Nefis üstün ise akla zarardasın
Her işinde üstün çıksın aklın
Yoksa, hayvandan kalmaz farkın.

Rüya Gibi
Rüya gibi başladı her şey
Candan bir gülümseme, tatlı bir bakış
Aşık oldum diye bağırmışım,duydu el-alem
İşledim kalbime seni nakış nakış.

Ne çözmek gelir artık elimden ne de yalanlamak
Ben değilim inan sahibi, bendeki benin
Ne istiyor, ne diyeceksen bundan böyle
Sen emretmelisin, sahibi sensin çünkü bu kölenin.

Saçının bir teline halel gelsin istemem inan
Senin yerine beni salsınlar her tür zulme
Acı duymam, üzülmem kölen kaldığım sürece
Ne olur çözme zincirlerimi, saygı duy sevgime.

Rüzgarlar getirir kokunu uzak diyarlardan
İçime çekerim seni, bütün benliğinle alabildiğime
Bir hoş olurum, cennette bulurum kendimi
Sevinirim seni sevmiş olmaktaki tam isabetime.

Durma kalbim! bitmedikçe tüm sevgiler
Durma! O güzelim cennetinden kovulmadıkça
Durma, kölelikten azat edilmedikçe
Durma, yer yerinden oynayıp, yok olmadıkça.

S e n d e y i m
Gözlerinin maviliğindeyim bugün
Sevgi derinliğinde yüzüyor
Seni kulaçlıyor, seni kırıyorum
Rekor bu kırdığım, hem de üst üste
Tescil edilmese de biliyorum.

Saçlarının sarısındayım bugün
Seni tarıyor, örüyorum başak başak
O tarla senin bu tarla benim
Bilmem kaç metre, kaç dönüm
Ölçmesem de adım adım biliyorum.

Dudaklarının sıcağındayım bugün
Zıpkın gibi, alev alev- kor korum
Balı ateşle yiyorum her öğün
Sönmesin diye hep dua ediyorum.

Güzeller bahçesindeyim bugün
Onca gül içinde seni deriyorum
Rengin hiç fark etmez gülüm
Ben seni her renkte seviyorum.

S e n...
Sen benim kırmızı gülümdün
Sevgiyi dile getiren.
Sen benim dünyamdın
Bütün acılarımla yaşadığım.
Sen benim denizimdir
Bazen hırçın,bazen durgun.
Sen benim şarkımdın
Dinledikçe ağladığım.

Sen benim minik bebeğimdin
Sevgiyle büyütmeye çalıştığım.
Sen benim kalbimdin
Her vuruşta seni hissettiğim.
Sen benim yağmurumdun
Susuz kaldığımda can veren.
Sen benim doktorumdun
Bir türlü yaramı saramayan.

Sen benim nefretimdin,
Her defasında sana döndüğüm.
Sen benim aslında hiç bir şeyimdin,
Bu sözleri hak etmeyen.

Sensin
Koşup gelen sensin bana doğru
Yol sensin yolcu sen.

Hayat veren sensin yanmışlara
Bulut sensin yağmur sen.

Sevgilinin dudağındaki balsın
Arı sensin çiçek sen.

Sazlarda çoşan inleyensin
Güfte sensin beste sen.

Şiirlerde imge- simge- kafiyesin
Hece sensin mısra sen.

Sen her şeyin her şeyisin
Sen anlatılmaz bir şeysin.

Sır Oldun
Öyle sır olup çıkma karşıma, birden bire
Şöyle bir düşün benim için düşündüklerini;
Dön aylar, mevsimler öncesine
Bakışlarını, duygularını, İçindeki kıpırtıları getir
Getir gözlerinin önüne…
Üzülme bu günü düşünüp, sakın ola ki dününe.

O dün ki:
Bugünden güzel, bugünden daha mutluydun:
Gülmeyi, sevgiyi, özlemeyi öğrenmiştin
Seni bugün de, o gün de rahatsız eden
Duygular yerine
İnsan olduğunu anladığın duygularla bezenmiştin.


Ama ne oldu, anlayamadım birden bire!
Şimdi çözemediğim bir sırsın benim için
Gece nasıl her şey net değilse,
Sen de öylesin.

Hep düşünürüm kendi kendime:
'Hani başımı dizlerinin üstüne koyup,
Gözlerine baktığımda
Sevgi ile gülen Gözler nerede
Hani beni ölümüne seven sevgili? ' Diye.

Düşler ülkesine giderdim ben bu zamanlarda;
Yedi Cücelerin ülkesine
Kanarya Adalarına
Bunlar da yetmez çıkardım Yıldızlara, Ay'a
Seninle koşar dururdum, canım çektiğince.
O yıldız senin, bu yıldız benim.

Ama ne oldu şimdi, birden bire
Niye sır olup çıktın karşıma?
Gece nasıl her şey net değilse sen de öylesin.

Yalvarıyorum,
Ne olur dön eski günlerine
Ne olur! ! !
Dön.!

Suç Ve Ceza
Esir ol hakketmediğin koltuğunun haşmetine
Ye, iç, denizlerce servet kat olmayan servetine
Alınırsın koltuğundan bir gün, dönersin eski günlere
Sorgulanır, yargılanırsın; hem derinden derine
Sonuçta “suçsuzsun” derler, bak şu Allah’ın işine.

Şiirin Doğumu ve Ölümü
Sancısı var ruhumdaki hecelerin
Doğum vakti geldi gelecek
Gelişimi başlayacak bazı kelimelerin
Sonra da onların karnı büyüyecek.

Heceler, kelimeler, cümleler derken
Ortaya çıkacak ilk dizeler
Belki kimileri için geç, kimileri için erken
Böyle- böyle oluşuyor tüm şiirler.

Ortada artık yorumlarla büyüyecek bebek
Kimi dertten çileden, kimi aşktan özlemden
Kimi namus, vatan ve milletten söz edecek
Kimi düşündürecek, kimi ağlatacak belli etmeden.

Kimileri istediği manasızlığı görecek onda;
Aşırı solcu, sağcı yada dinci bulacak bir nedenle
Kitapların toplatılmasını isteyecek sonunda
Ardından da kalemi tutuklatacak bir bahaneyle.

Anlatacak kitap, çürüten raflara derdini
“Ben kimseye zulmedip acı çektirmedim” diyecek
Savunacak, savunmasızca kelimelerin kaderini...ve
Sonunda boyun eğip, kendini suçlu ilan edecek.

Gece bitip, güneş gündüze hakim olduğunda
Raflar selam durup temizleyecek kitapların pasını
Görecek ki doğrular doğarmış karanlık boğulduğunda
Sonra iki gözü iki çeşme tutacak onların yasını.

Sen bunları böyle bilmelisin ey kalemlerim!
Yaz yazabildiğince aydınlık ve insanlık adına
Yeniden doğacağına inan her gün güneşin
Varsın kelimelerin, zulümden kurtuluşun tadına.

Yaz yazabildiğin kadar; özgürlük ve aydınlık adına
Yaz yazabildiğin kadar; insanların mutluluğu uğruna
Yaz yazabildiğin kadar; hapsedilen kelimeler namına
Özgürlük, aydınlık, doğruluk, mutluluk, kurtuluş adına
Yaz yazabildiğin kadar...
Ama, sadece ve sadece yaz.

Unutma
Sevgilim, bir gün ayrılacak yollarımız
Sen bir yerde, ben bir yerde
Habersiz, selamsız, kimsesiz.
Kavuşmak özlemiyle açık kollarımız.

Şayet bir gün ellerin bir başka eli tutar,
Gözlerin bir başka göze takılırsa eğer
Unutma! ellerine hasret ellerim,
Gözlerinde düğümlenen gözlerim var.

Bir ayrılık şarkısı duyar da
Gözlerin dolar, kalbin çarparsa eğer
Hatırla! hala bizim de bir şarkımız,
Aşkla kıpır kıpır çarpan kalbimiz var.

Bir bahçe görürsen, gülsüz bülbülsüz
Tasa etme, üzülme, ağlama sakın.
Unutma! hala seni seven bir bülbül,
Bahçesinde açıp duran bir gül var.

Utanma Çocuk
Utanma çocuk!
Eyip başını yere
Gizleme boncuk mavisi bakışlarını
Kapılma çaresizlik düşüncelerine.

Güçlü düşüncelerle,
Aydınlık geleceğimiz için yürü,
Bakma
Yollarda kar var, çamur var
Adımlarında ezilsin tüm küçülmüşlük.
Sen geleceğimiz, sen umudumuzsun çocuk.

Utanma çocuk!
Eyip başını yere
Gizleme boncuk mavisi bakışlarını
Kapılma çaresizlik düşüncelerine

Gök yüzü titremeli sesinden
Yıldızlar peşin sıra gelmeli;
Rüzgarı arkadaş
Doğruluğu, cesareti yoldaş seçmelisin
Herkes övgüyle söz etmeli gelişinden
Sen geleceğimiz
Sen umudumuzsun çocuk.