|
Sen ve Ben
Dört kitabın içinde aradım durdum Bulamadım bu aşkın kanununu ben Zalim sevdan ile yandım tutuştum Göremedin bu aşkın mağdurunu sen Eyyüpten Yunustan dersimi aldım Issız sokaklarda hep yalnız kaldım Aşkı arar iken ben seni buldum Kıramadın bu garip gururunu sen Ne yeminler ettim, aman vermedin Seni sevdiğimi hiç fark etmedin Beni uçuruma elinle ittin Paramparça ettin onurumu sen Yalnızlığı yaşattın, kıydın hep bana Bir an bile dönmedin bakıp arkana Merhamet diledim yalvardım sana Dindirmedin gönlümün yağmurunu sen… Arif Baltacı |
Sende Bilirsin Sevmenin Manasını
Sen de bilirsin sevmenin manasını Seninde kalbinde açar sevda gülleri İnadına susarsın oysa Sevgin yüreğini acıttıkça Sevgini saklamaya çalışırsın kendince Ama bakışlarını kaçıramazsın Konuşmanın en anlamsız yerinde Birden düşünmeye başlarsın Sanırsın ki yalnız sen hayal kurarsın Sevda üstüne, Şiirleri yalnız sen okursun Tüm içtenliğiyle İçinde ne duyguları saklamışsındır Kaç kez söylemekten vazgeçtiğin Ne duyguları saklamışsındır kimbilir Belkide o duygulardan Bir buket yapmışsındır sevgiliye Sunmaktan çekindiğin, Aşkınla büyüttüğün Sevda güllerinden oluşan bir buket Arif Baltacı |
Senin Sevdaların
Umudun bile soğuktan titrediği Bir İstanbul akşamında Birleşiverdi ellerimiz Sen ebruli *******in güzeli Ben ebediyetlerin delisi Senin sevdalarının miyadı Gün ışığıyla biter Benim sevdalarım ise Benimle kabre gider Hadi şimdi çık hayatımdan Ben geldiğim yere dönüyorum Aşkın olmadığı bir diyardan Gerçek aşka göçüyorum Bir koltukta iki karpuz taşınmazda Bir gönüle nasıl sığar iki sevda Yaprakların dansettiği bir sonbaharda Gönlümü koydum işte kara tabuta Git artık git de çözülsün bu kördüğüm Ben değilim cesedim son gördüğün Arif Baltacı |
Sessiz bakışmaların ardından
Sessiz bakışmalarda sevmiştim seni Sen ki bir ipekböceği kadar narin Bir kardelen çiçeği gibi eşsizdin Titreyen sesinle iyiyim derken Eşsiz gülüşünle beni mest ettin Resimlere inat uzaktın benden Yazık ayrıldı ellerimiz birbirine değmeden Gözlerini kaçırırken san her bakışımda Sevgimi de götürdün o bakışlar ardında Hataydı seni sevmem söylemiştim herkese En azından anladım vakit çok geç olmadan Bu gönül yeniden birini de sevse Hep buruk kalacaktır senin yerin dolmadan Belki bir gitarın tellerinde bulacağım seni Belki bir aşkın ellerinde bulacağım seni Ama üzülmeyeceğim buna eminim Bulduğum yerde kaybedeceğim seni Seni kaybettikçe delireceğim Belki bir gün dönersin diye Seni mahşerde bile bekleyeceğim. Arif Baltacı |
Sevdamın Yolları
Bir kuş kondu sevdamın yollarına Adı martı idi.kararlı ve sakindi Yanımda eş oldu kederli yıllarıma Ayrılmadı benden vefalı idi. Gün geldi tuttu elimden beni Gün geldi öptü alnımdan beni Göğsümdeki yara izinden beri Bırakmadı beni kararlı idi. Yıllarını yanımda geçirdi sonra Meydan okumuştuk geçen yıllara Göğsümden vurulup düştüğüm anda Onunda yüreği yaralı idi. Önce yaramı sardı bir anne gibi Ellerimden tuttu sevdalı gibi Bana öğütler verdi bilge han gibi Yapacaksın dedi ısrarlı idi. Derken kayboldu gitti çaresiz bir anımda Böyle bir dostu görür müyüm yanımda Öldüğüm gün mezarımın başında Azrailim bana sevdalı idi. Arif Baltacı |
Sevdiğim
Susma sevdiğim; Bırak bana gecenin karanlığından bahsetmeyi Yıldızlarına bak seyret gökyüzünü Çıkar gizemli kalbinden sevdayı Haykır artık yüzüme söyle hüznünü Kısma sevdiğim; Gönül ezgisinin yükselen sevgisini Azap olmasın istiyorsan o karanlık ******* Anlat insanlara bu aşk hikayesini Anlat ki çözülsün çözülmeyen bilmeceler Küsme sevdiğim; Zamansız açtı diye sevda çiçeklerine Onlar ki senin için umut oldu her zaman Dönme artık hayat gerçeklerine Uzat ellerini yüreğin bam teline Yeşillensin dört bir yan Esme sevdiğim; Asi rüzgarlara uyupta sevdamdan kaçmak için Senki pervasız yüreğimde kardelensin Yeşil gözlerinde bu yaşlar niçin Bırakta bu yaşlarda yüreğim son nefesini versin Sen son nefesimde bile tek isteğimsin.... Arif Baltacı |
Sevmiştim Seni Ben
Sevmiştim seni ben Yeni baştan yaşar gibi her şeyi. Tenimin sıcak ve kurak iklimlerinde Buharlaşırken akıttığım inciler Hep seni yaşamıştım sil baştan. Taze ve demli bir çay kıvamında Yaşayamasam da bu aşkı Sevmiştim seni ben. Saklı ve hiç keşfedilemeyecek bir kent gibiydi O masum ve umarsız yüreğin Yüreğimin en kuytu yerinden çıkardığım Küçük bir inci tanesiydin sen Oysa ben yüzme bilmiyordum Boğuluyordum bakışlarında, Çırpınıyordum. Dedim ya sevmiştim bir kere seni Hangi silgi silebilirdi ki alnımdaki bu yazıyı Ve hangi güç unutturabilirdi ki gözlerini O yeşil gözlerini Hani hep dalardım ya uzaklara sana bakarken İşte bu yüzdendi, işte bu yüzden Sonsuz olurdum gözlerinde Eksik yanlarımı koyup bir köşeye Seni düşünürdüm. Aklıma gelmezdi yaşayamadığım çocukluğum. Aklıma gelmezdi kaçırdığım trenler Ve aklıma gelmezdi bu aşkın sonu. Dedim ya sevmiştim ben seni Umurumda değildi yenilmesi fenerin Umurumda değildi masum yalanlarla bileyip Tenime sapladığın hançerin. Ne çıkardı ki sel olsa İstanbul’da Ne çıkardı ki doğmasa bir daha güneş Seni sevdim ben, seni sevmek demek dünyalara eş. Haydi söndür şimdi masum yalanlarını Gönlümün ıslanmış kül tablasında. Haydi yeniden kandır beni, Yeni baştan yazar gibi kaderimizi. Seni sevdim ben, seni hiç bilmeden Tanımadan içindeki seni Görmeden perdenin arkasındaki o halini Oysa ben seni değil sana yüklediğim anlamı sevmişim, Aldanmışım boyuna Arif Baltacı |
Sokak Çocuğuyla Söyleşiden
‘Bir kalemin mürekkebinden sızan Asi bir haykırıştı yaşamak Oysa hep gökyüzü mavisi adında yaşamak isterdik Sonsuz ve sınırsız bir dünyaydı hayalini kurduğumuz Yıldızlarımız vardı altında dilekler tutup oturduğumuz. Birileri gelip yıldızımızı çaldı Birileri gökyüzünden mavimizi söküp aldı. Öksüz bir çocuk gibi sokaklardaydık Ama ne yıldızlarımız kalmıştı Ne gökyüzünde mavimiz’ Saatler hep yalnızlığa vururdu Mevsimler hep sonbahar Minicik ellerinde yaralar vardı Yaralar ki çocuğun kendisi kadar ‘Kaldırımları da alamazlardı ya elimizden Üstümüze örttüğümüz yalnızlığı da Hangi güç silebilirdi bu anı kaderimizden Hangi güç silebilirdi gördüğümüz yalnızlığı da Her gece hayalini kurarak bir anne dizinin Kafamı dayadım soğuk kaldırım taşlarına Ben sokak çocuğuyum aldırmayın siz gönlümün yaşlarına Gönlümün yaşlarına.’ Çocuğun hikayesi bu kadardı Ardına bile bakmadan gitti Ne bir yardım bekledi Ne de bir şey istedi Onun tek dileği tanrıdandı Gözyaşını gizledi. Ondan anne istedi. Arif Baltacı |
Son Gece
Aşkın gözyaşlarıydı dökülen ellerine O bodrum katındaki son gecede Sen umarsız uyurken o daracık odada Elimizden kaçıverdi sevda kuşu bir anda Örterken saçların o bembeyaz tenini Bir anda unutmuştum şu gölün matemini Son sigaramın son nefesi gibi Bir anda içime çekmiştim seni Sigarayı bırkatım dumanında sen vardın Her gördüğüm yüzde karşıma sen çıkardın Şimdi söyle bana sevdiğim Bilir misin senden sonra ben ne haldeyim Son gecede ilk defa seni öpmüştüm Senden sonra acımı *******le bölüştüm Bana çılgın diyordun ya öperken dudağından Bir bebek kadar üzgündüm anasından ayrılan En güzel bölümüde kapattın bu perdeyi Aşk sayfam yırtık yapıştırıcımı almışlar elimden Ne mümkün seni unutmak son geceyi silmek kaderimden Nadasa bıraktım gönlümün tarlasını Bıraktım ki rahatça yaşayayım yasını... Arif Baltacı |
Şimdi
İmkansız aşklara kucak açıp ta Sevmekten zevk aldım sevilmekten değil Ne olurdu bir kere gözlerime bakıpta Olamaz deseydin unuturdum kimbilir O karanlık gecede düşündüm iyice Artık kovalamaca bitti bunu bil Sebepsiz fırtına dindi gönlümde Sende yeni aşklara açıl da sevil Hicaz makamında kaldı son hatıran Şimdi gülüşünde umrumda değil Yoruldu deli gönlüm basit aşklardan Ben artık mecnunum bunu böyle bil İster uzaklaş ellerimden meçhule doğru İster gir kalbime hissetmem artık Üzülmek eski bir hatıra şimdi Giden sevgiliye boşa ağladık Zamanın bilinmezinde kaybettim seni Beni bulsan bile zaman çok geçti Şimdi aşkımı buldum ona yaklaşıyorum Ona yaklaştıkça senden uzaklaşıyorum Azrailin peşinden ölüme koşuyorum Arif Baltacı |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 06:26 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.