Hasret

Sen o mesut ülkede,
Ben ise buradayım.
Gündüz gelip geçse de
Ben hâlâ uykudayım.

Beni yanına sesle
Geleyim bin hevesle
Ruhuma o nefesle
Üfle ki uyanayım.

Bir ses ki mesut eden
Kurtarır bu geceden
Çözülmez bilmeceden
Manaya uzanayım.

Rıfkı Kaymaz

Hasret II

Dostlar beni götürün
Sonsuzluk ülkesine.
Yalvarsam yana yana
Yüceler yücesine.

Karanlığı çıkarıp
Atsam deniz dibine.
Aydınlığın sarılsam,
Sımsıcak bileğine.

Susadım busuzluğa
Susadım hasretine.
Kavuşmak istiyorum,
Hakikat çeşmesine.

Bela kabında pişmek
Sarılmak şiltesine.
Ortak olayım artık,
Yunus'un çilesine.

İçimde bir yöneliş
Sonsuzluk bestesine.
Gitsem artık diyorum
Öteler ötesine.

Rıfkı Kaymaz

Hatıralar

Âlem bir başka âlem oldu baharla
Ve güller çiçeklendi, yeşillendi baharla.
Gurbette özlemi yaşadım bir bir,
Geçmiş günlerdeki hoş hatıralarla.

Rıfkı Kaymaz

Havacıya

Açıl maviliğin sonsuz katına
Ey havacı bize el, göz, kanat ol!
Kurulup sonsuzun saltanatına,
Ey havacı bize el, göz, kanat ol!

Sen yüksel içime sonsuzluk dolsun
Sen yüksel uçuşun, mutluluk olsun
Sen ki ötelere uzanan kolsun,
Ey havacı bize, el göz, kanat ol!

Dağlar öbek öbek sıralanırken
Bulutlar, çözülüp aralanırken
Gün sanki dünyaya küstü sanırken,
Ey havacı bize el, göz, kanat ol!

Bir kuş gibi kanat kanat coşup gel
Ovalardan, yaylayardan aşıp gel!
Irmaklardan denizlere koşup gel!
Ey havacı bize el, göz, kanat ol!

Ümitler doğuran gökyüzü senle
Bir coşku taşıyor yere, gölgenle
Göklerden en güzel besteyi dinle;
Ey havacı bize el, göz, kanat ol!
Rıfkı Kaymaz

Rıfkı Kaymaz

Hesaplaşma

Bir iç hesabına dalıver artık,
Doğruyu, güzeli alıver artık.
Alıp hakikatten sönmez ışığı,
Huzur deryasında kalıver artık.

Rıfkı Kaymaz

Hicret Bestesi

Hicret bestesidir söylediğimiz,
Mekke sokakları artık bize dar.

Apaydın Medine özlediğimiz…
Dillerden kalplere akar dualar.

Adım adım kum, zikir, sabır, ter…
Eyyub’un evine uzanır yollar.

Mağara Yusuf’un kuyusuna eş,
Örümcek yuvası onları saklar.

Kuyudan, zindandan, Mısır’a sultan
Yusuf’un önüne çıkar kapılar.

Ensar bir topraktır, muhacir tohum,
Ekilir…Ardından bir filiz çıkar.

Ve büyür bu filiz, filizler büyür,
Mekke’den Medine anıtı çıkar.
Rıfkı Kaymaz

Rıfkı Kaymaz

Huzur

İçimde canlanan temiz duyguda
Ümit var, ışık var, sevinç var artık.
Yeşeren ağaçta, çağlayan suda,
Bir başka ahenk var, bir başka ışık.

Günlerim aydınlık, günlerim güzel
Her yanım, saadet, her yanım huzur
Ve bütün ruhumu kuşatan güzel
Dol ey içerime halka halka nur.

Rıfkı Kaymaz

Hüzün Gazeli

Dört bir yanda zulüm, vahşet, acı, kan...
Yüreğim yaralı, yüreğim kandır.

Bir hüzün şarkısı tutuşan ahlar,
Gitgide büyüyen bir heyecandır.

Gözyaşı sel olur söndürür zulmü,
İman, gürül gürül bir çağlayandır.

Dua kanadıyla el açıp yalvar
Tövbe edip arınacak zamandır.

Türkistan, Filistin, Mescid-i Aksa,
Kudüs yüreğimde kanayan candır

Kendine gel, silkin derin uykudan,
Uyan ve herkesi artık uyandır!

Zulüm ateşiyle yanan mazlumlar,
Seni beklemekte nice zamandır.
Rıfkı Kaymaz

Rıfkı Kaymaz

İnsaf

Ne ahlâk, ne vicdan, ne namus tanır...
“İnsaf! ” derim, “insaf! ” derim, “el insaf! ”
Ne Allah'tan korkar, kuldan utanır,
“İnsaf! ” derim, “insaf! ” derim, “el insaf! ”

Hakaret diz boyu, saygısız diller...
Utanmaz bir çehre, karanlık eller.
Güllere kelepçe, suskun bülbüller,
“İnsaf! ” derim, “insaf! ” derim, “el insaf! ”

Bir yanda, yürekler dağlayan açlar.
Bir parça ekmeğe, aşa muhtaçlar.
Bir yanda kibirli, doyumsuz başlar,
“İnsaf! ” derim, “insaf! ” derim, “el insaf! ”

Hak hukuk değersiz, sürünür yerde.
'Kim güçlü, haklıdır' düşüncelerde.
Mazlumlar “ah! ” eder, “adalet nerde? ”
“İnsaf! ” derim, “insaf! ” derim, “el insaf! ”

Düşünce, hoşgörü, uzlaşma bir bir
Göç etmiş; özgürlük, suçludur fikir.
Ruhlarda, zihinde, hayalde hep kir...
“İnsaf! ” derim, “insaf! ” derim, “el insaf! ”

Saygının sevginin en temel taşı.
Vicdanın, yüreğin, aklın yoldaşı.
Toplum huzurunun, her şeyin başı:
“İnsaf! ” derim, “insaf! ” derim, “el insaf! ”

Gözü aç, gönlü aç ruhun şifası.
Olgun insanların zevk ü safası.
Ve fânî dünyanın bâkî “vefa”sı:
“İnsaf! ” derim, “insaf! ” derim, “el insaf! ”

Rıfkı Kaymaz

İnsan

İnsan; doğar, büyür, yaşar...
Düşer kalkar, dağlar aşar.
Günahıyla sevabıyla,
'İnsan beşer bazen şaşar.'

Rıfkı Kaymaz