Dosyalar Mühürler

Bir iklimsiz kar yağar
Ömrün yamaçlarına
Çarmıhlarda tükenen
İmanın bu son nefesi
Beyaz kuşlar getirir
En soylu muştuları
Ki en güzel resmidir
Gece bu gökyüzünün

Şimdi ellerinde karbulutları
Çıkıp gelir gülen çocuk
Ve şimdi gider
Hayatın katı fotoğrafları
Dosyalar yüreğini acıtıyor
Deli bir tayın
Sen çırçıplak beynin
Görünmeyen başınla
Ellerinde bir demet mühür
Dolaşır nem ararsın
Ömrün tenhalarında

Mayıs 1999

Şükrü Özmen

Dört Dörtlük

Ben bir göçebeydim dünya yurdunda
Seslendin eğledin kal ettin beni
Unuttum ölümü karşı durdun da
Aşkınla bir garip hâl ettin beni

Dünyayla barıştım senin uğruna
Zamanla yarıştım senin uğruna
Devlerle dalaştım senin uğruna
Ürkektim korkaktım Zal ettin beni

Esritip düşleri yoluma saldın
Uykuma kastettin rüyama daldın
Lisânıma sızdın şi'rimi çaldın
Bülbüldüm gülşende lâl ettin beni

Hasretinle yandım tüttü dumanım
Ah-û zarla geçti hayli zamanım
Vuslatındır benim elim amanım
Sonsuzluğa giden yol ettin beni




4 Nisan 2007

Şükrü Özmen

Dua

Allah
Allah
Allah'ım
Beni bana bırakma
Beni senden uzaklaştırma
Dolmayı bekleyen boşlukta
Işığa muhtaç loşlukta
Gözlerimi yollarda bırakma

Keder benden uzaklaşma
Ateş beni bırakma
Yanmak,
Kalmak demek oldu benim için
Sönmek,
Ölmek anlamında
Yanayım yangınlar boyu
Buralarda yanayım
Ordaki yangınları kaldıramaz
Benim ruhum
İtilmişlerin
Cezaya kalmışların yangını
Beni bitirir

Beni bana bırakma
Beni senden uzaklaştırma
Dünyada yak beni
Sonsuz serinlik
Ve ferahlık istiyorum
Oralarda..


Temmuz 2002

Şükrü Özmen

Dua (Kum Fırtınasına)

Sahibim,
Derdime
Dermanım,
Hasretim,
Hicranım,
Vuslatım,
Allah'ım:
Kalbimin kılçıklarını
Bağdat'lı çocuklara
Ayıklattır
Taşlaşmış yerlerimi
Seksenlik ninelere
Pervanesinde Apachi'nin
Bir ömrün en güzel
Madalyası var
Dedeler onu istiyor
Ver Allah'ım ver
Selli, kumlu, ateşli
Yağmurlar, rüzgarlar ver
Yoksa nereye gömebilir
Babalar çocuklarını
Anneler hepten ölürde
Sen bilirsin Allah'ım
Bizede öğret
Kumdan nasıl
Silah yapılacağını...


Nisan 2003

Şükrü Özmen

Duvarlar

Duvarlar
Eskiyen ışıkları
Göğsünün matlığında eriten
İnkar edilmez yeşili
Karşı konulmaz maviyi
Cürmü sorulmaz beyazı
Kenarsız donukluğuyla
Tüm rengi içine çeken
Duvarlar




1 Mayıs 2007

Şükrü Özmen

Dünden Gördüm Yarını

Siyahı bilmeden beyaza doydum
Seslerden renklerden alma beni yar
Dereyi görmeden denizi duydum
Aklımdan fikrimden çalma beni yar

Lûgatıma böyle dipten dolmasan
Özüm sözüm eksik kalır olmasan
Şimdiler demine döner kalmasan
Güfteden besteden alma beni yar

Şiir süsü verme batır kalemi
Feryadım tutmadan arş-ı alemi
Hasretin ondurmaz iken bahçemi
Vuslat bağlarından yolma beni yar

Bin taneye böldüm aşkın narını
Nârımla erittim gönül karını
Bugün dünse dünden gördüm yarını
İfrit suallere salma beni yar


31 Mayıs 2007

Şükrü Özmen

Eeeyyy...

Ey gül! ..
Dikenlerin her şafak,
Türkülenmiş gönlüme
Mızrak acısıyla batar
Ve kenarlarda
Ve kuytularında şehrin
Ve varoşlarında
Dertli anaların
Böğrüne akar yaprakların.

Ey Gül! ..
Sen gittin gideli
Ellerimizde geçmiş zaman
Fotoları
Dillerimiz MUNTAKİM'e
Duada
Ve körpe filizler
Senin kokundan mayalanır.

Ey Gül! ...
Baharlara sitemler sunar
Acılı şairler.
Mutedil isyanlarda
Zünnar kuşanmış bir yıldız
Ve gözlere gelmiş sevdamız
Sen ki kemiklerini yedirme
Böceklere

Ey Gül! ..
Ey tahta atlara kefensiz binen!
Urganların çocuğu
Ellerimizde sicimsiz denkler
Yüreklerimiz DAR'ın gölgesinde
Ve biz GÜN'ü bekleriz
Elimiz yüreğimizde

Ve Ey Gül! ..
Sende bilirsin ki
DOKUZ ayda doğar
Her bebek.

Şükrü Özmen

Efkâra Güfteler Az

Ak üstüme doğru ak
Serinliğini denizden çalan
Büyük ve soğuk ırmak
Sancısı kardan gebe perişanımı
Yıka akarsuyunnan
Taşları seyrek bir sahanlığa
Toz düşleri ekleyen yeşilimi
Sarıdan uzak düşür
Götür kalelerin içine
Gevşek ve ılık bir efkara savur
İçimin depremi kırmadan
Göğsümün enkazını.........




10 Şubat 2007

Şükrü Özmen

Elf-i Şehr

Saçlarımda sapsarı
Zehirli bir sonbahar
Binicisiz dizginsiz
Gemsiz koşuyor
İçimde atlar
Kadir mi Arefe mi?
Bayram mı bu hülasa
Ellerimde kıpkızıl
Soysuzların kanı var
Nitekim netice mi?
Nasılların içinde
Buruyor deli cellat
Sihrimi yeryüzüyle
Dünyayı göğsünün kıllarına
Gömmüş düşünen adam
Yemiş bitirmiş işte
Elinde kalan hazan
Kafiyede kafiye
Bıktırdı döngü artık
Yaşamakta bir şey yok
Göğsüme süngü artık...



Kasım 2004

Şükrü Özmen

Emboli

kanın isyanını bir vurkaçla sınaması
kalbin akışkanlığa alışık rahatlığını
tıkaması hayatın pıhtılaştırdığı kanın
ölüm ölüm tıkanıklıktan
ölüm ölüm sıkışıklıktan
ölüm ölüm gündelik sözlerimiz arasına aldığımız
kaba ve narin
yavaş ve hızlı
atımlı ve atımsız
hepsini bir anda olabilme marifetiyle dolu
ölüm ölüm.. başkasının ölümü
sebebi anlaşılmasa ölürmüşüz gibi
çırpındığımıza sebep
emboli



9 Aralık 2007