Küresel Isınma

Küresel ısınma diyorlar duyun,
Birazda siz gelin bir katkı verin.
Lüks hayat yaşamak olmuşsa huyun,
Bitiyor yaşamda gidiyor yerin.

Bir parça özveri yetecektir bil,
Gelecek gülecek biraz gayret ver.
Nükleer atıkla olmuş ser sebil,
Atom gazlarından tükenir her yer.

Soluğu tükenmiş yaşlı dünyanın,
Çığlığı geliyor duymuyormusun?
Çocuklar değil mi senin cananın,
Yaşama hakkını bak alıyorsun.

Enerji idare edilebilse,
Nükleer atıklar önlem alınsın.
Atom gazlarından arınabilse,
Soluğu düzelir sende şaşarsın.

Koruyun enerji kirliliğinden,
Savrukça harcama suyu havayı.
Yaşamda uyanır sessizliğinden,
Temizler bak evren kirli dünyayı.

Meziyet Ak

Madem ki İnsanız!

Dünya ağlamasın gönlüne gül serpin,
Temiz düşünceler ses versin bize.
Berraklık vadisi artık yeşersin,
Huzur ve mutluluk gülsün yüzümüze.

Çağlasın gönüller gel gülümseyerek,
Çirkin düşünceler yok olup tükensin.
Nefes alsın evren huzurlar vererek,
Umutlar neşeyle bize seslensin.

Yok olsun düşmanlık dostluklar dirilsin,
Mutluluk sancağı huzuru yansıtsın.
Dünya güzelliği sevdayı estirsin,
Kirlenmesin sevgi insanca yaşatsın.

Çağlayan misali berraklık vadisi,
İnsanlığa hizmet vererek yeşersin.
Pınar serinletsin duyulsun sesi,
Kalbi zehir saçan her fert düzelsin.

Bular çamurlara çirkeflik yüreği,
Kovsun düşmanlığı dostluk yücelsin.
Madem ki insanız yaşat güzelliği,
İyilikler seni zirveye yükseltsin!

Meziyet Ak

Mahkûm Değilim

Birden çıktın karşıma neden kayboldun,
İzin bile kalmadı sessizce yok oldun.
Hayallerimdeydin rüyalarımı süslüyordun,
Seni seviyorum derken yalan mı söylüyordun.

Ölüm bile son vermezdi seni sevmeme,
Rahatmısın sen şimdi gittiğin yerlerde.
İsterim olmanı inan ki mutluluk içinde,
Benim düşündüğüm gibi düşünsen sen de.

Beni sevdiğini söyleseydin yeterdi bana,
Teselliyi aradım hayalinde ben bulamasamda.
Sana mahkûm değilim aşkına mahkûm olsamda,
Mazi bir yara olacak gönlümde ömür boyunca

Mahşerde Bayram

Kurban Bayram'ının ilk günü bizi bırakıp gittin,
Bin dokuz yüz seksen beşti birden bire terkettin.
Elinde olsa idi belki de gitmeyecektin,
Biricik kızının umudunu babam yok etmeyecektin.

Oysa mümkün değildir dönülmeyen o yoldan,
Geriye dönüp gelmen aramızda bulunman.
Birlikte olamasakta kalbimiz seninle inan,
Sen bizimle olmayınca bu dünya bize zindan.

Geriye dönemesende biz geleceğiz yanına,
Hep beraber çıkacağız biz Rabbin huzuruna.
Babam özledim seni kavuşmak istiyorum sana,
Kardeşimi de aldın sabır ver Rabbim bana.

Bayramlar haram oldu siz burda olmayınca,
Sen ben annem kardeşim neşeyle coşmayınca.
Siz gelemezsiniz ama biz size ulaşınca,
Bayram mahşerde olur hep beraber olunca.

Meziyet Ak

Mahşerde Mutluluk

Bir genç kızken ne hayalleri vardı,
Çok istedi öğretmen olacaktı.
Yıllar geçti acımasızlık sardı,
Geçen yıllar neler yaşatacaktı.

Kalpten sevdi araya nifak girdi,
Evliliği mutsuzluklarla bitti.
Yaşam ona hep mücadele verdi,
Mutluluk uzaktan bakıpta gitti.

Kederi kadehe doldurup içti,
Yine de direndi umudu derdi.
Şiirler olmasa ruhu bir hiçti,
Yaşam kasnağına güzellik gerdi.

Gönlü sevdasından hiç vaz geçmedi,
İlk aşkı yaşatıp hep gülümsedi.
Dürüstçe yaşadı riya seçmedi,
Doğruluktan bir an ödün vermedi.

Bu masal dünyada bitebilir de,
Mahşerde mutluluk hiç bitmeyecek.
Anlamayan belki gidebilir de,
Umutlarım beni terk etmeyecek.

Meziyet Ak

Mahşere Dek

Yaşamında takılmışsan,ego peşine,
Rastlamadıysan eğer,gerçek eşine,
Kırarsan egonu, gel dostluğu seç,
Ruhundaki hainliği bırak,durma geç.

Mutluluk tenle birlikte olmak değildir,
Ruhtaki birliktelikse, en güzelidir,
Eğer ki bir gün aşarsan,sendeki seni,
Çizersin hep ruhunda bir,huzur deseni.

O desendir ki berrak,temiz ve duru,
Görürsün renklerinde, umut,gururu.
Her bir çırpınışın, gör yenilik verir,
Ondaki yenilikteyse,sevda gizlidir.

Kalp,çarpıntılarımızı,saklar içinde,
Güzellikleriyse gelir,onun peşinde,
Gel egondaki bencilce,düşünceyi at,
Gör nasıl mutlu oluyor yaşanan hayat.

Hayatında sevdiysen sen,eğer birini,
Başka sevgiler tutamaz,onun yerini,
Ruhundaki filizlenen, sevgiyi yücelt,
O sevgiyle sen,seni yükselt.

Görüvereceksin o an,bil ki gerçeği,
Gerçekten yüreğinizdeki,tertemizliği,
Kır da zincirlerini,at kederlerini,
Terkedivereceksin, bak hüzünlerini

Dakikalara sığacak,sevgi anlamsız,
Ruh birliktelikleriyse,olur yalansız,
Mahşere kadar sürecek,sevgi o işte,
Doğumumuzdan ölüme,süren geçişte.

Meziyet Ak

Maziye Yolculuk

Kaderimsin demiştim de bilmedin,
Gözlerimden yaşlarımı silmedin,
Sevmemiştin belki beni gizleme,
Sevdim seni gülmesende gönlüme!

Huzurluyum sevdim seni geçmişim,
Gözbebeğim ne kadar da sevmişim,
Sevgimizden elimizde kalan ne?
Gelecekten köprü kurdum kalbime!

Ulaşırım o köprüden sevgine,
Gözkırparsın hatıramın gönlüne,
Mazimdesin seviyorum ne diye?
Gökkuşağında yürürüz sevgiye!

Meziyet Ak

Mehmetciktir Adın

Mehmetciktir adın yurda askersin,
Silâhın kurşun değil mutluluk saçsın.
Ölüme asla der barış istersin.
Düşmanlık Vatan'ı bırakıp kaçsın.

Göreceksin terör korkup gidecek,
Huzur adım adım yaklaşacaktır.
Gelecek bil her dem mutlu edecek,
Vatan aşkın seni yaşatacaktır.

Hür özgür ruhunla barışı getir,
Vatan'ı koruyan gönlün var olsun.
Kötülüğü asker sevginle bitir,
Dostluk çiçek açsın düşmanlık solsun.

Meziyet Ak

Mevsimlerde Değişti

Nisan yağmurlarını eskiden kısa derdik,
Kısa süren aşklara sormazdık sorununu.
Nisan yağmuru gelip yağınca sevinirdik,
Ne aşkın ne yağmurun belli olmuyor sonu.

Mevsimler değişiyor tıpkı o aşklar gibi,
Kırıldı doğa bize inanın yüz çevirdi.
Yol yakınken uyanıp araştırın sebebi,
Sonbahar kış ilkbahar yaz bizlere gülerdi.

Nasılda aratıyor eski günlerimizi,
Yakalayın kaçmadan sevgi kokan günleri.
Yok olmadan dünyamız açın gözlerinizi,
Doğamızı yeşertip güldürün gönülleri.

Dünya kendine gelsin gülümsesin bizlere,
Mevsimlerin düzelen gönlünü hissedelim.
Şarkılardan ses versin gül kokan sevgilere,
Mutluluklar yaşayıp sevelim sevilelim.

Meziyet Ak

Mevsimlerin Hikâyesi

Sonbahar hüzünlüdür sararmış yapraklarda,
Hazan rüzgârları eser gariptir akşamlarda.
Kışa hazırlık vardır koşuşan insanlarda,
Ürperiverir insan sonbahar rüzgârında.

Kışın üşüyen herkes sobasının başında,
Ateş bulamayanlar bir garip isyanlarda,
Giyim yiyecek derdi vardır gözyaşlarında,
Parası çok olanın olmaz bunlar umrunda.

İlkbahar çiçek açar gönüle neşe katar,
Mutlulukla çiçekler kalplerimize dolar.
Kederli olanlara bahar mutluluk saçar,
Derdi kenara atıp içimiz sevgi yaşar.

Yaz deniz mevsimidir kıyılar cıvıldaşır,
Denizdekiler mutlu gitmeyenler mutsuzdur.
İkisi de huzuru gönül gözünde bulur,
Bunaltsa da sıcaklar yazın herkes mutludur.

Meziyet Ak

Misafiriz Bu Yerde

Misafiriz bu evde,bu mekanda bu yerde,
Bu dünyada misafir,gidiciyiz dostlarım.
Giderken her şey kalır,bir şey yoktur elinde,
Emanet her bir eşya,hani geçen yıllarım!

Misafirken dünyada,bilmezsek kıymetini,
Son nefeste faydasız,versen elindekini.
Dünya ahret arası,duymazlar sözlerini,
Kim götürdü yanında,hani dünya zevkini!

Yaşarken ne verirsen, o gidecek seninle,
Sen ölünce yapılan,ulaşmıyor nefsine.
Huzura ulaşırsın,insanlığa sevginle,
Yaşarken verdiğini,ölüm sunar tepsine!

Misafirliğin bitip,elbet bir gün gidersin,
O an geri dönerek,yaşamayı istersin.
Mümkün olsa dönüşün,sen yardımı seçersin,
Artık geri dönüş yok,çaresizden betersin.

Meziyet Ak

Mor Menekşe

Menekşeler boyun bükmüş,haşin rüzgar estiğinde,
Gökyüzüne kara çarşaf,bulutlar serpildiğinde.
Bükme boynun mor menekşe,bir gün sende güleceksin,
Seni hiçe sayanlara,sende galip geleceksin.

Çiçeklerin özü sensin,gün gelecek,seveceksin,
Tüm çiçekler güzel ama,sen hepsini geçeceksin.
Sürme çekmiş gözlerine,süzüldükçe süzülürsün,
Çiçeklerin en narini,gönülleri güldürürsün.

Kucak açmış doğa sana,ömrün kısa olsa bile,
Varlığınla şenlendiren,o renlerin hiç solmasa,
Çok sulanmak istemezsin,güneş değil,ışık ister,
O saf mahsun yüreğine,hizmet değil,ilgi yeter.

Evlerdeki baş köşeye,alıp seni otururlar,
İlgisizlik yakar seni, bilmeyenler soldururlar,
Dostluklara açık kalbin,mutlulukla şenlendirir,
Çağladıkça çağlarsın sen,o mor renkler neşelenir.

Sizler gibi olabilmek,umutla güldürebilmek,
İsterler bütün çiçekler,gönüllere girebilmek,
Yüreklerde yer aldınız,çiçekler hep özendiler,
Menekşeler her gönülde,sevgilerle yerleştiler.

Meziyet Ak

Mukaddes Aşkım

Sensizlik hüznümü sürükler durur,
Sessizlikle ruhum inan burulur.
Sonsuzluk gönlüme yara açıyor,
Yokluğunla ruhum pek çok acıyor.

Senden uzak gönlüm mecnun misali,
Sevgi dolu kalbim aşkın timsali,
Yokluğunla içim her an kahrolur,
Özlemle sevdanın külü savrulur.

Genç kızlık hayalim umudumdun sen,
Sevgin bende bitmez yok olup gitsen.
Işık saçar sevgin direnir durur,
Daima içimde aşkını solur.

Mukaddes aşkımın mabedi kalbim,
Kalbime resmini astım sevdiğim,
Umudum herşeyim olmuştun benim,
Sever seni kalbim yok olsa tenim.

Meziyet Ak

Mukaddes Vatanım

Birlik olup dostlarım değer verelim Vatan'a,
Bu topraklar üstünde umutla gülümseyelim.
Güzel ülkemizin gel değerini bilelim,
Sevgiyle bu Vatan'ın özünü inceleyelim.

Şu zirvede kayalar toprakları canlansa da,
Bu egemenlik için şehitlerimiz anlatsa.
Nice yürek savaşmış can vermek için Vatan'a,
Kutsal Vatan'ımızın Türkiye denmiş adına.

Zalim düşman zulmünden bin bir zorlukla kurtulduk,
Askerliğin yüreği çarpışmıştır Vatan ruhu için.
Cephe cephe koşturup nöbet tutmakmış görevin,
Düşmanlar hep Ege'ye taşmışlar kaçmak için.

Toprağın her parçası mukddes ve yücedir,
Ispatlıyor bunu da ay yıldızlı bayrağımız.
Bu topraklar üstünde dostlukla yaşayacağız,
Kini nefreti atıp huzurlu olacağız.

Vatan'ımın her ferdi bu Vatan'ın evlâdıdır,
Türkiye'lidir burda yaşayan her bir kişisi.
Kalbi dostlukla çarpar mutlu eder sevgisi,
Vatan bölünmez bütün batar bölenin gemisi.

Meziyet Ak

Mutlaka

Neden isteklerim gerçekleşmedi,
Karşıma bir engel çıktı mutlaka.
Sevdiklerim neden anlayamadı,
Aldı yerden yere vurdu mutlaka.

Nerede bulduysam gerçek bir dostu,
Ayıracak kişi çıktı mutlaka.
Ne zaman yaşamıma bir ışık vursa,
Uzanıp söndüren oldu mutlaka.

Ne zaman filizlense ümitlerim,
Koparıpta atan oldu mutlaka.
Ne zaman güvensem karşımdakine,
Beni yerden yere vurdu mutlaka.

Meziyet Ak

Mutluluğun Adresi

Kalbimde hep hatıralar mutluluk bekler,
Gözyaşlarım bir sel olur akar gönlümden.
Hayalimde bin bir anı huzur heceler,
Güzel günler görünür de kaybolur birden.

Yaşamaktan yorulmadım dertten yoruldum,
Gülümsedin hep yine de dünya gülmedin.
Coştum deli gönlüm sonra birden duruldum,
Mutluluğun adresini neden vermedin.

Adressiz de bulacağım gör ben huzuru,
Hiç bir zaman çıkmazlarda olmayacağım.
Güzellikler sun gel bana bırak gururu,
Bağrımdaki baharımdan kaçmayacağım.

Sanma sakın yıktın kader bak ayaktayım,
Direnmezsem biliyorum hiç acımazsın.
Gönlümde her zaman huzur yaşayacağım,
Beni kırarak sen mutlu olmayacaksın.

Meziyet Ak

Mutluluğun Nefesi

Seslerde sessizliği,bulupta yaşarmısın?
Yaşarken huzur eser,sevgiye koşar mısın?
Sessizlik ses verirken,umuda da seslenir,
Umudun yüreğinde,mutluluklar gizlidir.

Mutluluğun nefesi,baharı anımsatır,
Ruhlarda renk bulurken,ışığını yansıtır.
Yansıyan aydınlıkta,içime dolar huzur,
Huzurun gözlerinde,güzellikler korunur.

Sessizlik ses bulur hep,sevdaya esiyorken,
Sevdanın yüreğini,kötülükten gizlerken.
İyilikler ses versin,yankılansın umutlar,
Mutsuzluk mazi olsun,tükensin tüm sorunlar.

Meziyet Ak

Mutluluğun Sokağı

Mutluluğun sokağı aranmıştır yıllarca,
Değildir ki uzakta içimizde o bizim.
Etrafında arama ulaşırsın amaca,
Yüreğinin telinde çalınıyor o ritim.

Mutluluğun rengini soruyorsun herkese,
Diyorlarsa toz pembe sakın ola inanma.
Bukelâmun gibidir görünmez hiç bir göze,
Aramadan bir yerde yokluğunda ağlama.

Mutluluğun huzuru sarıyorken çevreni,
Zorlamaya gerek yok ışığını takip et.
Bir kaç adım atınca hüzün kalır ardında,
Ulaşırsın orada ilerlersen bir zahmet.

Mutluluğun içinde el elesin umutla,
Tanışarak gülümse hiç bir daha kaybetme.
Sarayında gönlünün yaşa sen de huzurla,
Gör bak buldun mutlusun işte geldin sözüme.

Meziyet Ak

Mutluluğun Ülkesinde

Gülümsemek istiyorum ben doğan güne,
Kapıları kapattım ben kahreden düne.
Sebebini bilmediğim burukluk niye,
Üzüyorsun yaşam beni bilmem ne diye.

Gözlerimden yaşlarımı silsen diyorum,
Mutluluğa güleceğim gün bekliyorum.
Kederleri yaşantımdan silemiyorum,
Bak umuda yelken açtım gidemiyorum.

İzin versen mutlu olmak hakkım benimde,
Yarınlarda huzur bulmak yatar gönlümde.
Taşıyorum güzellikler ben hep özümde,
Dostluklara sesleniş var her bir sözümde.

Olsun mutlu her bir birey olmaz mı dersin?
Bu güzellik sofrasına dostluğu sersin.
Gel dostluğun ziyafeti neşelendirsin,
O neşeyle günlerimiz sevdalar dersin.

Mutluluğun ülkesinde yükselsin sesler,
Pınarladan coşsun taşsın çağlasın hisler.
Eriyip tükenip bitsin hep kötülükler,
İşte o an insanlığı iyilik bekler.

Bulacağım biliyorum aradığımı,
Ancak o zaman anlarım yaşadığımı.
Barış huzur sarar ise her bir yanımı,
İşte dostlar budur bence sevgi tanımı.

Kırılmadan dostluklara yollar açılsın,
Her bir gönül mutlu olsun huzur saçılsın.
Tüm insanlık kötülükten her an kaçınsın,
Her bir kişi bu ülkeye gelsin taşınsın.

Meziyet Ak

Mutluluk Anahtarın

Hüzünlenme deli gönül,
Kaderin gör gülecektir.
Mutluluğa sen bir süzül,
Mutsuzluğun bitecektir.

Yüreğinde gel de yok et,
Umutsuzluk şarkısını.
Geçit verme hemen tüket,
Dinleme hiç başkasını.

Gözlerinde parıldasın,
Güzel günler gülümseyip.
Yaşamın hep ışıldasın,
Mutsuzluğa yol vermeyip.

Sözün özü yüreğinde,
Mutluluk anahtarın bil.
Saklanmıştır o gönlünde,
Sana doğru vermiş meğil.

Meziyet Ak

Mutluluk Essin

Sabret deli günül bir gün,
Yaşam sana da gülecek.
Gönlün hiç olmasın üzgün,
Bu dünya huzur verecek.

Kalmayacak derdin tasan,
Gün mutluluklar saçacak.
Üzülünce etme isyan,
Kötü gün senden kaçacak.

Gerçekleşecek mi dersin?
Bu güzelim rüya bir gün.
Güzel düşler hiç bitmesin,
Mutluluklar essin her gün.

Gam girmesin evinize,
Yaşansın hep güzellikler.
Huzur dolsun gönlünüze,
Dağılsın gitsin hüzünler.

Meziyet Ak

Mutluluk Gör Beni

Sorgular gibisin ruhumu bile,
Bedenim isyankâr kadersizliğe.
Benim de hakkım var bir gelsin dile,
Son versin gel gönlün güvensizliğe.

Klabimin telinde mızrap titreşse,
Kederi umuda çevirip sunsa.
Saklanan güzellik o an gelmişse,
İçimden çağlayan benliği bulsa.

Ne zaman güldürse kader üzüyor,
Yüreğim daralsa hep gülümserim.
İçeri inanki seni özlüyor,
Mutluluk gör beni her an beklerim.

Bu ömrüm son bulsa feryadım gelir,
Tırmanır görürüm ruhum zirveye.
El uzat çek beni kalbim seslenir,
Hasretim yaşamda inan gülmeye.

Meziyet Ak

Mutluluk Görebilmektir

Gönlüm sanki bir kuş gibi,
Uçmak ister bulutlarda.
Aradığım temiz sevgi,
Gelecektir yarınlarda.

Hayatın makarasını,
Düzgün sarmalıdır derim.
Geçmiş günlerin yasını,
Daha azaltmak isterim.

Martıların vapurlarla,
Yarışmasını gözleyin.
Yakamozlar balıklarla,
Tablo gibidir izleyin.

Tabiatta canlı cansız,
Yönetilir bir kuvvetle.
Doğadaki yaşamımız,
Huzurludur sevgilerle.

Göz açıp kaparsın sanki,
Uçup giden şu zamanı,
Durdurabilirsin belki,
Düzenlersen yaşantını.

Mutluluk verirken mutlu,
Bir kalp kırarken mutsuzsun.
Olmak istersen umutlu,
Huzur ve umutbulursun.

Rahat vicdan rahat uyur,
Bir pınardan çağlar sevgi,
Bir bulanır bir durulur,
Hep yaşarsın güzelliği.

Meziyet Ak

Mutluluk Pınarı

Hayatım bitmişte ağlayanım yok,
Saplanır kalbime zehirli bir ok.
Kanıyor yüreğim vermiyor acı,
Duyarım arada hafif bir sancı.

Mutluluk peşinde zordur koşturmak,
Kalbin kan ağlarken çevre coşturmak.
İçerim ağlıyor gülüyor yüzüm,
Polyannacılıkla buldum ben çözüm.

Sus dedim kalbime artık gülümse,
Bu bitmez kederler eğer benimse,
Daha beterleri var der geçerim,
Bir kaç parça umut gider seçerim.

Seçtiğim umuttan huzur dokurum,
Sonra da oturur bir kurulurum.
Dostlarım sevinir düşmanlar ağlar,
Mutluluk pınarı o anda çağlar.

Meziyet Ak

Mutluluk Rüyası

Hep seven birini aradım,
Yürekten sonsuza dek.
Kalbimi ayaklarına sererdim,
Ömrümü verirdim isteyerek.

Beni seveni ben sevmedim,
Benim sevdiklerimse görmedi beni.
Sevmek sevilmek hayallerde kaldı,
Kalbim gerçek sevgi için çok yandı.

Bir çaresizlik ki sarmış çevremi,
Polyannayı oynamak buna çare mi?
Beni mutlu edecek bir sevgiliyi,
Hakkım değilmi bulmak böyle sevgiyi.

Meziyet Ak

Ne Verebildiniz ki!

Tüm dünya çocuklarını konu alan şiirler yazanlar,
Kitaplar yazıp dergilerde gazetelerde yayınlayanlar.
Söyleyebilirmisiniz evi ocağı olmayan çocuklar ne yaparlar,
Hiç düşündünüz mü çocuk yılı diye televiyyonlarda yayınlayanlar.

Hangisine bulabildiniz sıcak bir yua sıcak bir kaşık aş,
Şöyle bir kaç tanesine dostça kucak açarak yaklaş,
Onları dünyaya getirirken düşünmeyen vatandaş,
İsterlermiydi dünyaya gelmeyi olacakları bilselerdi arkadaş.

Ben istemem böyle çocuklar dünyaya gelmesin evrende,
Böylelerine ihtiyaçları olan sıcak yuvayı veremedikçe.
Yardım etmeliydiler reklâm yapıyorlarken günlerce,
Çocuk yılı derken kim verebildi onlara bir güvence.

En ağır işte çalıştıranlar küçücük çelimsiz bedenleri,
Düşünmezler o yavrucakları kazanmakla meşgul beyinleri.
Kötü doğmaz insanoğlu körpecik sevgi doludur yürekleri,
Suçladımı onu kötü yapan cemiyeti içimizden birileri.

Onların suçu yok bu olaylarda suç büyüklerin elbette,
Bırakın başıboş kavgacı hırçın olunca hepiniz birlikte.
Sonra saldırgan diye suçlayın aramadan gerçeği geçmişte,
Bir gün düzelir mi onların yaşamları da gelecekte.

Zengin çocuğu olmadılarsa suçlamalımıydı hep onları,
Şımarıklığına ne demeli var ya o zengin yaramazları.
Ne yaparsa hoş görür çevresindekiler onlardaki suçları,
Çocuk yıılı ayırt etmedimi dersiniz zengin fakir çocukları.

Meziyet Ak

Ne Zaman

Ne zaman mutlu olsam ağlıyorum,
Bir olay çıkıyor mutlaka beni üzen,
Ne zaman sevinsem korkuyorum,
Bozuluveriyor yaşadığım düzen.

Ne zaman yağmur yağsa hüzünleniyorum,
Yağmurlardır ayrılıkları hatırıma getiren,
Ne zaman bir sevdalı görsem acıyorum,
Dilerim olmasın aralarına giren.

Ne zaman bir hüzünlü şarkı dinlesem,
Hemen kaçıp kaybolmak istiyorum,
Ne zaman çıksa bir seviyorum diyen,
İnanmak kolay değil inanamıyorum.

Meziyet Ak

Ne Zaman Güleceğim

Ne zaman güleceğim Allahım,
Sevmeye çalıştıkça dünyayı,
Tersliklele geçiyor hayatım,
Yarattın bendeki yıkıntıyı.

Benim de sonu var bil sabrımın,
Bir avuç hayatım bitiyor bak.
Bitmeyen bu sıkıntılarımın,
Nihayeti hiç mi olmayacak?

Yaşamda gülmeye yok mu hakkım?
Ağlayacak mı hep kara bahtım?
Dertler elimde bak salkım salkım,
Sırça köşkümde daha rahatım.

Kalbimi bir el sıkıyormuş gibi,
Kalabalıkta kahroluyorum.
Yok kalbimin bilin hiç sahibi,
Yine de yaşamı seviyorum.

Meziyet Ak

Neden

Bazen delicesine coşardım ki sormayın,
Sonra bir ölüm suskunluğu olurdu.
Kıyıya vuran hırçın dalgalar gibi,
Garip çaresizlikle çarpardı yüreğim.

Neydi o sevda rüzgârımıydı ne,
Kimine göre basit hırçınlıklardır.
Kimi ise dünyayı bağışlar onun için,
Anlarım elbette sevgiyi saygı olursa eğer.

Ben de küçücük kalbimle kapılmadımmı,
Hafif hafif estikçe yüreğim bir hoş olmadımı,
Oysa şimdi kaya gibi sert kalbimin kapıları,
Aşk denen o duygusallık artık kaldı mı?

Duygusuz değil aşırı duygusallığımdan böyleyim,
Beni benden alan yine siz oldunuz bunu bilin,
Neden aşk gözyaşlarıyla beraber olur söyleyin,
İnsanlık ve sevgi dolu olsun mutlulukla coşsun yüreğin.

Meziyet Ak

Neden Böyleyiz

Kederler birikiverince gözbebeklerimizden,
Bir çağlayan olur akar candamarlarımızdan.
Salkım çiçekleri gibi sarsılır kalbimiz,
Alınyazımızdan kederleri silebilir miyiz?

Gün olur isyan eder gün olur güleriz,
Yine d coşkuluyuz gülüp eylenmek isteriz.
Her şeye rağmen sevgi doludur yüreklerimiz,
Bizi üzselerde hayatı ve insanları severiz.

Coşkuyla kaynar durur hep yüreklerimiz,
Bir ışık bir nur görmektir emelimiz,
Fırtınaları kabartır durur yüreklerimiz,
Sevgi ışığı ile dolsun hep gözlerimiz.

Meziyet Ak

Nedendir

Gönül neden yıkılır mutluyum dediği an,
Nedendir bu olanlar hırçın geçiyor zaman.
Gülen yüzler bilmem ki neden hep kahroluyor,
Olanların hesabı hiç mi hiç sorulmuyor.

Gör bak şu yüreğime derin bir mezar kazdım,
O mezarın içinde hüzünleri bıraktım.
Arkamı dönüp gittim bırakmadı peşimi,
Bilmem nedendir dünya kaybettirdi neşemi.

Keder bırak yakamı seni istemiyorum,
Herkes gülüp oynarken neden gülemiyorum.
Nedense seviyorum doğayı yaşatmayı,
Hiç bırakmıyacakmısın gönlümü ağlatmayı.

Tam mutlu olacakken kader oyun oynarsın,
Yaşamımı kahredip hep kederler yazarsın.
İzin vermesen de sen ben mutlu olacağım,
İnadına dirençle karşında duracağım.

Meziyet Ak

Nefreti Aşalım

İşte gülüyor dedim kader bu kez yüzüme,
Bulacağım belki de mutluluklar önümde.
Gözlerimi bulutlar perdeliyor sonradan,
Ağlamamak için ben kaçarım mutsuzluktan.

Görmediğim şehirler güzellikler var daha,
Gezmediğim ülkeler ışıltılar ruhumda.
Kitaplar okunmamış nice hatıralar var.
Yazmadığım şiirler içinde sevgiler var.

Mutlaka bilirsiniz siz de hissedersiniz,
Hepiniz benim gbi kadere küsersiniz.
Başarıları gelin birleştirelim bizde,
Aşalım kendimizi ikibin yedilerde.

Bırakıp kavgaları saçalım sevgimizi,
Birleştirelim gelin hep bilgilerimizi.
Kavgalara son verip koş barış durağına,
Birliktiklerimiz girsin huzur yoluna.

sevgi dostluk içinde ne işi var kavganın,
Atıp o silâhları hep beraber anlaşın.
Bilginin ışığıyla aydınlansın birlikte,
Çökmesin karanlıklar ışıklı her yürekte.

Meziyet Ak