|
Dengesiz Denge
Burası batı Hatta batının en batısından daha batıda Sürekli sallantıda Doğuya çok çok uzakta bir yer Buralar da görülmeye değer Ayaklar altında burada da makbul değerler Merak edenler var ise eğer Burada da duygular taşlaşmış Yürekler kaskatı Hâkim olan korku Hükmeden saplantı Zihinleri ve mideleri Bulandıran çalkantı Akılların avansı burada da bozuk Kırık inançların cantı Burada halkı dedikodu çeker çevirir Gündem sanal korkular Belirler gündemi toplantı üstüne toplantı İnanırsanız yok Oralardan buranın hiç farkı Manzaralar vahim burada Perişan görüntüler Masumlara yasak Suçlulara serbest örtüler Orada nasıl el üstündeyse Burada da el üstünde döküntüler Gözlerde gönüllerde Otağ kurdu çöküntüler Acılar aynı Aynı kalıplar içerisine hapsedilmiş duygular Duygusuzlarca Aynı olaylardan Aynı görüntülerden etkilenir hislenenler Gözyaşını orada olduğu gibi Burada da içine akıtır gözler Burada da verilir verilir tutulmaz sözler Çekip çeviren kim mi hayatı Ekabirlerin müzmin tafraları Saltanata düşman olanların saltanatı Yaşamak dayatması güçlülerin Zayıfların sanatı Ayrı iklimden rızık verir tabana hep İklimi hiç değişmeyen çatı Burada da haklılar haksızlarca takipte Adâlet hasır altı Gözleri dehşetten düzenlerin Betondan suratı Ne yapılırsa yapılsın Ne söylenirse söylensin Kimse bozmak istemiyor rahatı Gemileri korsanlar yuttu Memleketi ihânet Hırsızlara sattı İstikbalden umut kesti herkes Ufukları karamsarlık kuşattı |
Dilekler Öğüttüm
Ufuklar, bilemem kaç kez karardı? Bilmem, niye çöktü göğsümün ardı? Burulmuş kâlbimi isyanlar sardı Bitmez yalnızlığa ittiği zaman. Dilekler öğüttüm gittiği zaman. Yeniden başladı bittiği zaman. Perçinlendi gözüm götüren yola Döndüm dağ, dere sürgün çakıla Eridim, tükendim; gelmedi hâlâ! Vedâda elimden tutuğu zaman Dilekler öğüttüm gittiği zaman. Yeniden başladı bittiği zaman. Ayrılık dağıttı umutlarımı Acımasız, yaktı umutlarımı Arkasına taktı umutlarımı Ne varsa yaşanmış, yıktığı zaman Dilekler öğüttüm gittiği zaman. Yeniden başladı bittiği zaman. Güneşe bağladım, çözdüm içimi Kapıldı hayâle, üzdüm içimi Bilemez kaç kere yüzdüm içimi Üstüne hicranı ektiği zaman Dilekler öğüttüm gittiği zaman. Yeniden başladı bittiği zaman. Bir şifasız hasta kâlbim sılada Teselli kâr etmez, başım belâda Teslime az kaldı, canı, cellada Çok geç olabilir yettiği zaman Dilekler öğüttüm gittiği zaman. Yeniden başladı bittiği zaman. |
Dirliğie Davet
Örgütle düşünce neferlerini Cem olsun her seher bir hoş kabulde. Sevinç kandını açsın umutlar Elemin kahreden gölgelerine. Güneşi hicretin ufkunda tutsun Adak edenler göğsünü şimşeğe. Saklansın sevgiye, sevgisiz kalan Karanlık koklayan hüzün gülünde. Sebepsiz dökülen gözyaşlarını Arasın dökenler hebâ iklimde. Kurtulur zamanın kargaşasından Yelken açan sevinç mevsimlerine. Her secde bâdedir, her kıyam Kevser Kana kana içen barış erine. Yürekler göçünü toplasın dünden Bugün yolcusuna armağan güne. Doruklar vuslata hazırlık yapsın Umutlar gökyüzü secdelerinde. |
Dokunma!
Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Ağlayınca deli deme, hele hiç teselli verme! Çiğnenir ayaklar altında tarihim, altın çağlarım... Yas tutar ovalarla dağlarım. Kan gölüne dönmüş tüm diyarlarım. İşte ben o sebepten susmaksızın ağlarım. Bir zamanlar! ? uzak değil, yakın bir zaman; ufuklara uzanırdı dallarım. Günlerce değil, aylarca gidilse de bitmezdi, tükenmezdi yollarım. Hem mesut, hem özgürce yaşardı gölgemde, kanatlarım altında; her ırk, her dinden insanlarım. Oysa şimdi..! ? Bükük boynum, kırık kollarım. Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Âh! O günler âh! adâlet dağıtırdı tebâsına adaletsizlikten korkan çobanlarım. Ya şimdi! ? ...Kâbuslu bugünüm; meçhul yarınlarım. Şifâsız yara gibi sızlar kanarım. Kimselere sezdirmem... için için yanarım. Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Hayâlime geldikçe; hayâl gibi, rüya gibi o sahneler; haşyetiyle vücudum boncuk boncuk terler... Ey Allah’ım! cihad cephelerinde senin için canını fedaya can atan erlerin şimdi, nerdeler? Nerdeler hükmedenler dünyaya? Erişir mi acaba onlara gözyaşım, âhım? Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Baktıkça yeryüzüne depreşir acılarım. Kahpe, hain tuzaklara düşürülmüş kardeşlerim bacılarım; kimi tutsak, kendini özgür sanmakta, kimi özgür! ? özgürlük özlemiyle yanmakta. Bu ne korkunç manzara Ya Rab! Görünce bu hazin manzarayı daha da sızlar âzâlarım. Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Evet, daha dün gibi: bir haykırsam ta Çin seddinden yansırdı sesim; mâvi sularında yeşil Tuna'nın heybetimden dalgalar titrerdi. Mâzlumlara meşâle gibi gelirdi nefesim. Okyanusta balıklar yönlerini değiştirir, sesime dönerdi. Çağlar elimle değişir savaşlar tepkimle biterdi. Yaşlı gözlerim, Yaslı kalbimle o günleri ararım Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. İçimde engellenemez fırtınalar var: tefekkür ufuklarımı, hayâl hudutlarımı sürekli döven fırtınalar.... Bulabilse çıkar bir yol, değiştirecek tersine dönmüş dengeleri. Kurtaracak esâretten, kendi eliyle kendini esir eden elleri... Çâresizlikten sağa sola, sataşırım böyle deli deli. Düşündükçe mağdur ve mâlul hâli, erir yağlarım! Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Anlayamıyorum bir türlü; yaşamaya mecbur Ve hükümlü olduğum bu hâl, ne biçim bir hâl..! ? Bir türlü anlamıyorum, bu ne biçim hürriyet, bu ne biçim istiklâl..! ? Beynimde binlerce paslı, kangren düşünce. Huzursuzluk, uykusuzluk sürmekte gündüz / gece. İnsan böyle mi olurmuş düşünce? Niçin, nasıl olduk böylesine âciz, Böylesine cüce? Neden nasıl talan edilmiş o altın çağlarım? Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Karanlık bir el hislerimi kördüğüm ederek boğuyor. Gökyüzü sürekli karanlık. Yıldızlar ışıksız. Fırtına sonrası sessizliğine bürünmüş ortalık. İçimdeki şifasız hicran bir ısınıyor...bir soğuyor... Güneş hep aynı ezikliği, hep aynı isteksizliği ile doğuyor. Sabrımla bile ümidvar olamıyor dağlarım. Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Ne acı Ya Rab! Talân edilmiş, harâbe, virâne şimdi; bir zamanlar benim olan beldeler. Arayıp, soramıyorum ne durumda ne hâldeler? Oysa her parçam sancılı, her zerremi sinsice hançerler, gözü dönmüş, eli kanlı gölgeler. Yok edilmiş mahvedilmiş eşi, benzeri bulunmayan o güzellikler. Şimdi ağıtlarla, acılarla dolu, sevinçli hâneler. Düşünür, hep kendi kendime kızarım. Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Gökyüzü dehşete teslim artık, yeryüzü vahşete! İnsanlarım kapılmış derd-i maişete. Her nefsi sarmış dünya sevdası, herkeste anlamsız bir umarsızlık! ? Olmuş uyuşukluk, tembellik duyarsızların, umarsızların gıdası! ? Kurulmuş her tarafa hâin, hunhar pusular! ? Hiç kimse ağlayamıyor iz bırakır diye sular. Ne yapsın bu hissizliğe bilmem ki dualarım? Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Ne kadar ağlasam... ne kadar dövünsem nâfile! ? Zalimleri ürküten, hâinleri korkutan, O serdengeçtiler... Yürüdüğünde yerleri sarsan o ağalar yok... o cengaverler yok artık! ? Güllerini bize açan, bülbülleri neşe saçan, çiçeklerle bezenmiş, kelebeklerle süslenmiş bahçeler, bağlar yok...yok artık! ? O sebepten hicranları bağlarım. Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Eller gibi niyâza açılmış, servi gibi ipince, ezanlarla kükreyen, salâlarla sarsılan, dualarla ağlayan, Minareler yok! Yok artık! Hak yolunda cihad eden Divaneler yok! Yok artık! Yiğitlerim toprak heykeller misali sağlarım. Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Bakışlarımda bir hasret var, bir hasret var gülüşlerimde. Kanım donuyor halimi düşündükçe. Sırtımda, göğsümde, yüreğimde binlerce dipçik binlerce ökçe! ? Neyim var, neyim yok katledilmiş haince, yok edilmiş kalleşçe! ? Hayâllerim o günlerin özlemiyle örgülü, hep o günleri arzularım; yaşamak için dostça paylaşmak için kardeşçe! O günleri devşirir hep rüyalarım. Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. Yorgun düştüm düşünmek ve düşlemekten, o emsalsiz, şahane günleri. Bilemiyorum mümkün olur mu, yeniden kavuşabilmek, ve yeniden dermek, kimsenin deremediği gülleri? Ey Allâh’ım! Ne olur! Yeniden fırsat ver! eski, en sevdiklerine, yeniden hükmünle şereflensin yer. Gafletimizdendir şüphesiz ki, çektiklerimizi çektirme yeter! Emreyle! Ferman buyur! Gittikleri yerlerden dönsün ehiller! Gitsin içimizden, başımızdan sana âsi, bize yabancı câhiller. Biz atalarımızın ve hatâlarımızın vebâlini ödedik yeterince; hiç değilse bizimkini ödemesin sonraki nesiller. Biliyorum böyle sürerse bu esâret...! ? Ve böyle giderse bu zillet...! ? Kabul etmez beni mezarım! ? O sebepten eksilmez hiç efkârım. Dokunma bana dokunma! Dokunursan yine ağlarım. |
Düşeyazdım Gözlerinle Tut Beni
Dizlerim titriyor, ellerim tutmaz Ne yaptın da böyle hâllere düştüm? Varlığın canımı sarmış, uyutmaz Perişan, vîrâne dillere düştüm. Can simidim dalgalara kapıldı Salım candı acımadan yakıldı Ruhum artık dövülmekten sıkıldı Güften, besten oldum tellere düştüm. Düşeyazdım gözlerinle tut beni Ne olur, ruhuna sar uyut beni Yapmadan hasretin bir tabut beni Terk ettim herkesi, yollara düştüm. |
Düştü
Aşkın ateşiyle yandıkça gönül Bir sahradan, başka sahraya düştü! Kurtulmak istedi belâ ağından Düştüğünden şedit belâya düştü! Hâline merhâmet etmedi kimse Merhamet yine o şehlâya düştü! Divâne, dediler derdi şifasız Şifasını vermek Leyla’ya düştü! Şikâyet etti de elâ gözlüden Bir başka gözleri elâya düştü! İsyan ile tüketti tüm ömrünü Kurtulması yüce Mevla’ya düştü! Cevheri elmastan kıymetli idi Zilleti düşünce, kalaya düştü! Güldü tüm âleme, alay ederek Sonunda kendisi alaya düştü! Dolaştı, gurbette hasret sılaya Yolu son nefeste sılaya düştü! Ne acı, bekânın yolunda yalnız Uğurlamak onu salâya düştü! |
Düştü!
Aşkın ateşiyle yandıkça gönül Bir sahradan, başka sahraya düştü! Kurtulmak istedi belâ ağından Düştüğünden şedit belâya düştü! Hâline merhâmet etmedi kimse Merhamet yine o şehlâya düştü! Divâne, dediler derdi şifasız Şifasını vermek Leyla’ya düştü! Şikâyet etti de elâ gözlüden Bir başka gözleri elâya düştü! İsyan ile tüketti tüm ömrünü Kurtulması yüce Mevla’ya düştü! Cevheri elmastan kıymetli idi Zillete düşünce, kalaya düştü! Güldü tüm âleme, alay ederek Sonunda kendisi alaya düştü! Dolaştı, gurbette hasret sılaya Yolu son nefeste sılaya düştü! Ne acı, bekânın yolunda yalnız Uğurlamak onu salâya düştü! |
Düşüncemin Kırık Putu
Düşüncemin...kırık putu... Ruhumun...kirli tabutu... Canım isyanlara tutu... Kurtaracak kimsem yoktur! Beklentiler körfezi can... Ufkunu gasbetmiş hicran... Dönülmez yerlerde cânân... Tutunacak kimsem yoktur! Umularda kır hislerim... İmdada ağyar seslerim... Olmaz düşlerde beslerim... Yekinecek...kimsem yoktur! Gözlerim gökkuşağında... Kavuşmanın başağında... Umutların kavşağında... Okunacak kimsem yoktur! Sarılsam eline ayın Ayın hâleleri mayın Yok olurum, unutmayın! Yakınacak kimsem yoktur! Susuzluğa sınır koydum... Kuraklığı özden soydum... Dâvet eden sesi duydum... Bakınacak kimsem yoktur! Kararlı baş kaldırmaya Saldırana saldırmaya Kim duyarsa aldırmaya Sakınacak kimsem yoktur! Zafer olmuş, olmamış...hoş! Mevkî makam kalmamış...hoş! Didinmiş, hiç yılmamış...hoş! Çekinecek kimsem yoktur! Her şeyinden vaz geçecek... Üflenmezse köz geçecek... Umutlarla yaz geçecek Dokunacak kimsem yoktur! Gelemeyecek gözlediği... Can bildiği, özlediği... Elâlemden gizlediği... Dökünecek kimsem yoktur! Bir yüreğe tutsak düşmüş... Ümidine pasak düşmüş... Azadına yasak düşmüş... Yakınacak kimsem yoktur! |
Eğer İznin Olsaydı
Eğer iznin olsaydı, seni, bulutların gökyüzünü sardığı gibi sarardım; kaçsan bile, rüzgarlarla bir olur, uzak/yakın diyar diyar arardım. Eğer iznin olsaydı! ? sana gelebilmek için gökyüzünü şimşeklerin yardığı gibi yarardım. Aldırmazdım senin için edilseydim her suçtan sanık. Aldırmazdım yeryüzü, gökyüzü olsa bile tıkanık. Eğer iznin olsaydı yağmur gibi çisil çisil yüreğine yağardım. İsterse kararsın ufuklar.. isterse sararsın, küllensin umutlar... bana ne, sana ne...! eğer iznin olsaydı! ? Tek sen sevin, mutlu ol diye güneşin olur hep istediğin ufuktan doğardım. Engel olamazdı bir bahâne. Eğer iznin olsaydı? sevgi ışıklarıyla gönlüne çökelen kesif karanlıkları boğardım ve yüreğine yüreğimden hep sevgi sağardım. |
Elemetler Ve Sen
Bildiğim kadarıyla Yüz dört element vardı kimya dersinde Hemen her imtihanda sorulurdu Cevaplar, tam not alırdım bende Çok iyi bildiğim bir konu sanıyordum Yanılmışım Ne yanılma hem de Meğer senmişsin bütün elementler Hayat dersinde Niçin söylememişler seni Bilmiyorum, bilemem Sen mi bütün elementlersin Bütün elementler mi sen Çözemedim çözemem Her ânın, bir elementi Her hâlin, bir kimyasal olayı andırıyor Ne kadar kurtulmaya çalışsam da Buluyor beni Ne edip, edip kandırıyor Bir tılsım gibisin Tesirin hep üzerimde Sana hayranları kıskandırıyor Gözlerin pırlanta gibi Bazen gökkuşağını andırıyor Gümüşten güneş bakışların Kaybettiği ayarını hep bende arıyor Bazen yakıyor kül eylercesine Bazen bende yandım diye kandırıyor Sanki rafineri Yüzündeki her tebessüm Dudağındaki her gülüş sanki Yüreğimin yüreğine seferi Sende biliyorsun olmazsan talan servetim İşgalde devletim Beni bir elementin yap yeter Ne olursun her elementim. |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 10:21 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.