Hiçlik olgusundan Vardım İdrak'a

Hiçlik olgusundan vardım idrak'a,
Adım adım düştüm gögdüm toprak'a
Mikro oluşumdan ürettim tek'e,
Darvinle göründüm evrime erdim.

Geçtiğim süreçtir, bitmez bir dava,
Yoktan vara çıktım, tekilden çoğa,
Çarpışıp ses oldum, girdim kulağa,
Binbir estrümanla çok konser verdim.

Nötron Prötonla aşk ile döndüm,
Atom oluşturup maddeye bindim,
Işıdım kıvılcımla, ışına sindim,
Parladım, evreni ol nura verdim.

Nimet olup yürüdüm ben her kesime,
Verdim, yaşam oldum girdim besine,
Tepkim algılandı, geldi sesime,
Nağmeden üreyip bin eser verdim.

Zerre'den dönüp gaz'a, sıvı, katı'ya,
Bir noktadan doğup aktım batıya,
Kandille aktım çıktım yola,yatıya,
Cihan pervanesine serildim serdim.

Yayıldı her parçam, parem evrene,
Pervane dönerken girdim sisteme,
Her vakti dakkada ererdim deme,
İki nokta arasına yaşamı gerdim.

Hiçliğimi ol Adem anladı çoklar,
Devinim ahengi görendi paklar,
Dünya cennetinde aktı ırmaklar,
Coşup akar oldum ummana girdim.

Evrim Evrensel der şaşkın şaşıyım,
Sevgi taşıyana aşk'ım, huşuyum,
Adem ayağıyım, Adem başıyım,
Rahmi mederine ben kendimi verdim.

Evrim Evrensel

Hiroşima'dan Iraklı Çocuklara.

Daha yedi yaşına varamadan ölen,
Bir kız bilirdim Hiroşima'lı,
Tutuşmuştu saçları,
Ve yandı gözleri...
Olup biteni kavrayamadan daha,
Uçuşturuldu havaya külleri,
Bir tek O kızı bilirdim,
Adına türküler söylediğimiz...

Vietnam'lı küçücük, büyük çocuklar tanıdım,
Katılırken Hiroşima'lı ablaların yanığına,
Kıyıldı ne ad konulmamış bebelere,
Olup biteni anlayamadan daha,
Adiloş bebeler az mı gömdük,
Adına ağıt yaktıklarımız...

Sayısız ne Somali'li çocuklar bırakıldı öksüz,
Ve sersefil ettirildiler...
Paris'ten kalkan sabahın erken uçağında,
İtlerine taze süt getirtmekteyken,
Ve çocuklar açlıktan ölürken ana kucağında,
Muhammed Peygamberin soyundan geldiğiyle de övünen,
Kral Hayırı Selasiye'nin saltanat sefaletini unutur oldular...
Sıska vücutlarının Somali kumunda ayak izleri,
Her bom sesinde titreyen kürdan bacakları,
Sarıdan kızıla dönen renkleri,
Somali'nin yanan kızıl kum sahilleri,

Inga demeden,
Ve açarken yumuldu,
Bir daha bakmamak üzere dünyaya,
Işıldayan mavi,yeşil,ela ve kara gözleri,,
Anlayamadan yanıbaşında olup bitenleri,
Kulaklarına erişti Hiroşima'lı ablanın sözleri,
Ne yapacaklarını artık biliyorlardı,
Gelebilirlerse dünyaya geri,
İşte Hiroşıma'lı ablanın,
Somali'de yeni doğan çocuklara öğütleri,
Bosna,afgan ve Irak'lı çocuklara uzanmalı elleri,

Hiroşima'lı abla yalnız kalmadı,
Yanına toplandı diğerleri,
Hepsinde görünen Emperyalizmin izleri,
Yanan bedenleri,
Ve görmeyen gözleri...

Ne oynayabildiler kör ebeyi,
Ve nede sekseki,
Nereden bilebilir çocuklar,
Ölümlerini hazırlayan,
Oyuncak sanarak dokunduğu misketi,
Henüz yoktu onlarda' biz' ve 'öteki',,
Inga ortak diliydi, anlaşmalarına yetti,
Nereden bilirdiki,
Emperyalizmin beslendiği,
Onların tek kan kemik eti,
Bütün çocuklar Hiroşima'lı ablaya gitti...

Evrim Evrensel

Hoş Sefa Geldin.

Surların aşıp gönül şehrime,
Cemaline kurban hoş sefa geldin.
Gönülde kurulu pazar yerine,
Sevgili cananım hoş sefa geldin,

Sergi açmış gibi gönül şeheri,
Şükürler, sevdiğim olmuş müşteri,
İnceler,naz eyler,Vaz eyler geri,
Sen nazlı sultanım hoş sefa geldin.

Pazar sergime türlü tür mal aldım,
Kurdum tezgahını,tezgahtar oldum,
Bana, mal tümüyle müştri oldu,
Feryadı figanım hoş sefa geldin.

Evrim Evrenselim sarhoşam gine,
Yar geldi,alıcıyken berdoşum yine,
Muhabbetim malımdır yar sergisine,
Servet-i sermayem hoş sefa geldin.

Evrim Evrensel

İbret mi bu sevenlere

Cana sen yanımda yoktun,
Gökte kıyametler koptu,
Güneş,ay,yiıldıza çarptı,
Bölündüler parelere.

Bulutlar yerlere indi,
Kubbe çöktü,gök delindi,
Senden ayrı zor günümdü,
Her yan teslimdi sellere.

Yağmur doluya çevirdi,
Gelip camlarıma vurdu,
Sevgimi çarptı savurdu,
Lanet olsun engellere.

Neden böyle,niye niçin,
Bunca sevgi benim suçum,
Islandı mı sarı saçın,
Nazar değdi yeşillere.

Kalkıp nereye geleyim,
Neredesin ne bileyim,
İstedim bugün öleyim,
İbret olsun sevenlere.

Evrenselin yaktın içim,
Yapma böyle canım içi,
Aşkı sevda hakkı için,
Eza etme gönüllere.

Evrim Evrensel

İçimdeki Çocuk Semiz.

Kapıldım değişim rüzgarına,
Ayak uydurmada düşe kalka,
Bir O yana, Bir Bu yana,
Vurarak yalpa...

Karıldım değişim düzeniyle,
Ne gözler eskilerden gelen,
Ne yüzdeki çizgisizlikten eser,
Hatta düş'lerim bile...

Değişim rüzgarına savruldu yaprağı,
Saçlarımın beher teli tek, tek,
Düşüverdi diplerine, dalından koparak,
Elveda dercesine ve güle, güle,

Baharlarımın kalmadı eseri,
Her yanım kış ve kar beyazı,
Gerilerde kaldı Ağustos sıcağım,
Mahpus etti zemheri ayazı...

Tüm ağaçlarım çıplak,
Her dalı ak mı ak,
Beyaz gelinlik mi? desem,
Kefen mi giyinmişcesine...
Yaprağın yeşilinden kalmadı eser,
Ömrümün her ağacı dazlak,
Ağaçlarım kel,
Vel hasıl değişim değiştirdi her bir yanımı...

Nerede, O eskilerdeki ben,
Sadece kalan bir hayal,
Yenilerek değişime,Direnç kalelerim,
Direncim de sökmedi ya...
Yenilmedim desem yalan
Külli yalan...
Boynum bükük,
Omuzum çökük,
Ancak;
Teslim olmadan, zulamda kalan,
Değişime direnen Onurum...

Gün gelir, ey düş'üm,
Sönmedi ışığı yüreğimin,
Karanlığımı ağartan,
Değişimden maada,
Onurumdur kalan dim dik.
Namusluluğumdu temiz,
İçimde yaşatarak çocukluğumu,
O çocuk hala çocuk
Ve hala öyle semiz...

Evrim Evrensel

İnanılmaz Bir Hal Geçti başımdan.

İnanılmaz bir hal geçti başımdan,
Yer yarıldı,gök gürledi hışmından
Kamaştı gözlerim çıktı yuvadan,
Akıllar eremez karışık ordaydı.

Dünya kainatla mahşeri cem'de,
Muhammed Mustafa, İsa ordaydı,
Canlılar saf oldu olduğum yerde,
Zekeriya, Nuh nebi, Musa ordaydı.

Bir emirle üfürdü sur'u İsrafil,
Kainat tüm durdu boştu Mikhail,
Herkesten haberler verdi Cebrail,
Azrail gereksiz kalmış ordaydı.

Toplanmış Meclis-i Divan kuruldu,
Davacı, davalı geldi soruldu,
Tüm davalar mevcut orda görüldü,
Adem ile Havva nisa ordaydı.

Toplandı merkeze bütün veriler,
Karışıp oturdu ölü ve diriler,
İnsana hizmete girdi huriler,
Periler dönende İblis ordaydı.

Musevi,İsevi,budist,zerdüştü,
Yıldızlar karardı,ay yere düştü,
Aşıklar çağrıldı orda birleşti,
Leylasına yanan Mecnun ordaydı.

Cehhennem Cennetle biridi hatta,
Zebur,Tevrat,İncil,Kuran tek bab'da,
Sırat denen köprü yoktu yolakta,
Kazanlar kaynamaz sönük ordaydı.

İdris Hermes olup biçende hülle,
Kardeş Kain hesap sordu Habil'e,
Mesihle Mehdiye indi bir sille,
Galile,Arşimed,Nevton ordaydı.

İsmail İbrahimle geldi kurbana,
Eyüp kurtlarıyla geldi meydana,
Vicdanla sınavda Behlül Divane,
Nemrut, Firavunla, Harun ordaydı.

Ulu Divan bu dendi, kuruldu Mizan,
Hizan hanedandı,hanedan hizan,
Devinim ahengi biridi düzen,
Amele,hamalı,kelbaş ordaydı.

Süleymanı dinlerken kurt ile kuşu,
Sevgisiz gelenin zor idi işi,
Toz bulutu olmuş dağı ile taşı,
Sisler arasında İlyas ordaydı.

Alanla verenler birdi bir idi,
Sağırdı işiten,gören kör idi,
Eflatun,Lokmanın işi zor idi,
Zareyleyen bülbül,gül'le ordaydı.

Koca İskenderle Zaloğlu Rüstem,
Romeo Jüliyet,Aslıyla Kerem,
Özü darda geldi Mansur'u dede,
Nesimi yüzülü tenle ordaydı,

Kul Hakkıyla gelenin hali haraptı,
Talip pir olmuştu,Pir de talipti,
Pir Sultan yürüdü boynunda ipti,
Perişandı Selim, hızırla ordaydı.

Taptuk Emre ile hoca nasreddin,
Börklüce,Torlakla,Şeyhi Bedrettin,
Mevlana dönende Şems'e gel etti,
Hünkar Hacım Bektaş Veli ordaydı.

Ali düldülüyle çıktı oturdu,
Mervanı yedi kat yere batırdı
Savunmalar hızlı tekbir satırdı,
Davut,örs,çekici,maşa ordaydı.

Yusuf Züleyha'ya sordu bühtanı,
Darda asılıydı mansurun canı,
Soruldu Hüseyn'in kerbala kanı,
Şit nebi, Lut ile Yuşa ordaydı.

Sarı Siyah,beyaz renkler de tekti,
Beşer ne dişiydi ne de erkekti,
Evrenin düzeni döner ahenkti,
Bozulamaz düzen, çarkı ordaydı.

Peygamberler! dendi niye karanlık,
Allah için kestik,yaktık ve astık,
Edison'la alana geldi aydınlık,
Zülfükar,Çarmıhla,Meryem ordaydı.

Arşimet daldı yüzdü ummanda,
Sular çekildi, Nuh kaldı dümende,
Veysel Karaniydi gelen yemenden,
Havalandı Güvercin uçtu ordaydı.

Ebubekir, Ömer, çattı Osman'a,
Din adına kim kıydı denildi cana,
Eba müslüm sordu sual mervana,
Caferi Sadıkla, Zeynel ordaydı.

Sevginin oduyla eridi dağlar,
Aşk ile kavruldu cennette bağlar,
Kuruldu özlüye tahtı otaglar,
Rab Allah haykırdı geldi ordaydı.

Bunca rivayetler kimler uydurdu,
Çıksın bu meydana diye bağrıldı,
Dağıldı karanlık, heryan ağardı,
Değişim başladı dönüş ordaydı.

Eşit yaratmıştım deyince Ulu,
İnsanı insana yapmadım kulu,
Hesapsız ayrı ve gayrı dolu,
Güneş üstümüze kaydı ordaydı.

Ben kitap yazmam göndermem asla,
Akıl Çip'inizde her bilgi fazla,
Araştırın,arayın bulunda hızla,
Ahkam kesen, suskun duran ordaydı.

Bozulurmu evrenin evrim düzeni,
Çıkarın içinizden bunu bozanı,
Kimdi bu adıma kitap yazanı,
Yahova,Havari,Kırklar ordaydı.

Gördüm ki adaleti bozan bizmişiz,
Çıkarımız yönüne hesap düzmüşüz,
Kendimize göre yollar çizmişiz,
Her yol bitik oldu,sonu ordaydı.

Meğer Hak hukuku bizmişik bozan,
Kitaplar indirtip,risale yazan,
Kullar yaratarak kurmuşuk düzen,
Gerçekler serildi, sırsız ordaydı.

Bir daha olmasın son kez uyardı,
Akıl öde karıştı, ten candan caydı,
Merkezi meydana bir ışık yaydı,
Dirilmez mevcudu üretim ordaydı.

Evrim Evrensel'im Sandım Rüyaydı,
Ne ben geri durdum,ne de o caydı,
Kainatta görülen büyük davaydı.
Hünker,Nünker tartı mizan ordaydı.

Evrim Evrensel

İnanki Dargınım Sana

Ben yarimden ayrılmışım,
Gurbet ellere düşmüşüm,
Sebepsizce terkeyledin,
Ondandır sana küsmüşüm.

İnanki dargınım sana,
Sen beni attın yabana,
Yakıp için için beni,
Hiç mi acımadın bana.

Seni sevdim buydu suçum,
Aşkınla yanıyor içim,
Yar sana ben ne yaptım ki,
Yakıverdin için için.

İnanki dargınım sana,
Sen beni attın yabana,
Yaktın yıktın harab ettin,
İnsaf etmezmiydin bana.

Evrensel dertlerim çoktur,
Dil yarası deva yoktur,
Sızılar içten içtenime,
Gerisin faydası yoktur.

İnanki dargınım sana,
Sen beni attın yabana,
Yakıp için için beni,
Hiç mi acımadın bana.

Evrim Evrensel

İnsansın insanca gel.

Sen,bir karataş'sın
Taşa da benzediğin yok,
Gülüşlerin toprak gibi,
Karataşın topraktan aldığı belki...

Hayat akıntısıyla koşan,
Bir oraya, bir buraya,
Bir de buraya düşen...
Karataş'ın, inatla yuvarlanıp gidercesine,
Akıntısına hesapsızca,
ve delicesine..

Durma karataş gibi öyle...
Toprakca bezen..
Bezen de gel,süslenerek...
Toprak ol,
Toprak ol,
Toprak ol,
Toprak kadın....
Sen bir kadınsın...
Pardon kadından önce bir İNSAN'sın inan...
İnsanca gel,
Kapım açık,
Pencerem de,,,
Bu kapı insana hep açık,
Ama insancasına...
Gayrısına kapanıkcasına....

Evrim Evrensel

İstanbula giden olsa Ben de gideyim (Türkü)

İstanbula giden olsa ben de gideyim....oy
Kabul edemezsen'seyisimdir'dersin...oy
Sual eden olsa deme yar ben nedeyim... yar
Anasız babasız hayrıma bakıyom'dersin...yar

Yürüye yürüye kundurama kan doldu.. oy
Demir baston eridi kabzası elimde kaldı... oy
Saçlarıma karlar yağdı ak oldu... yar
Başımdaki 'beyaz papatya' mıdır dersin...yar

Uyandım sandım ki bir ay doğmuş koynuma...oy
Kolların dolamış nazlı yarim boynuma... oy
Yakasız gömleği giydirdin yar eğnime...yar
Dönülmeze gittim başın arşa da ersin... yar

Evrim Evrensel

Kal da Gör

Gitmeyi bilebilirsin,
Ya göndermeyi...
Bilemezsin yalnızlığı,
Ve kahredciliğini,
Gönderki anlayasın...

Gitmeyi bilebilirsin,
Ya kalmayı...
Ve kalmanın dayanılmaz ıstırabını,
Kal ki anlayasın,
Gönderdiğin yada kaldığın an kavrayacaksın,
Izdırabın çekilemez derinliliğini,
Kaldığın zaman...
Kal da gör,
Benden dahada derin duyacaksın,
Kemiğine inen bir hançerin acısı gibi,
İliklerinde duyacaksın,
Kal da gör...

Evrim Evrensel