Uykusuzluğum
Gün olur olur uykularım olmazdı
Karanlıklar artırırdı yalnızlığımı
Gönlüm el açar bulutlar ağlardı
Yağmurlar ıslatırdı korkularımı.

Dağ başlarında çoban ışıkları
Korkuya kafa tutardı her an
Kocamış kurtların tek umutları
Körpe kuzulardı anasından ayrılan.

Sarp kayalıklarda tüneyen kartallar
Aldıklarında et kokusunu uzaktan
Havalanıp leyi bayında dolanırlar
Sonsuz bir zevk alırlardı parçalamaktan.

Uykusuzluğumun bittiği günlerde
Karanlıkların tahtı yıkılırdı
Dostluğu tanırdım gördüklerimde
Korku, sevgisizlik uzaklarda kalırdı

Y a r a s a l a r
Yalvara yakara el pençe iş başına geldiler
Önceleri canla başla sahip çıktılar Devlet Malına
Bu uğurda pek çok suçsuz kuzu da yediler
Sonra da dediler “bir Devlete bir bana”

Ne var ne yok başladılar zevkle yemeye
Bakmadılar aç milyonların bükmesine boyun
…… derim de dilim varmıyor söylemeye
Bir türlü kurutamadık köklerini it soyunun.

Silip süpürüyorlar ellerine her geçeni
Biraz artarsa uyuyamıyorlar *******i
Yok mu bu memleketin başka iş bileni
Nereden bulup getirirler bilmem bu..leri.

Saf- saf inanır büyük bir kısmımız onlara
Pohpohlar şişiririz ki daha fazla yesinler
Bir kısmımız bilerek düşeriz arkalarına
İstediğimiz belli “ biraz da bize versinler”.

İç çekerek bakar çoğumuz bu olup bitene
Dedikleri, “adalet verecek mutlaka cezalarını”
Bir fırsat verseler önce benim gibi birine
Yediklerine pişman eder yırtarım ağızlarını.

Bilmeyiz çoğumuz ne güçlüdür onlar
Ne kanun, ne ahlaki değerler vız gelir
Bilirler ki çoğu kez lehlerinedir kanıtlar
Ama yine de bir şeyler onları ele verir.

Bitmez bu talan mevsimi güneş kavurmadıkça
Üstelik suç sadece onlarda değil biraz da bizdedir;
Çünkü şımarıyorlar biz onları adamdan saydıkça
Oysa onlar adam değil..konan kara sineklerdir.

Yalnızlığım
Göle atılmış bir taş gibi
Dalga dalga yayılıyor yalnızlığım
Vadilerde yaralı kartal misali
Hiç kimseye güvenim kalmadı.

Geçemiyorum üstüne basa basa
Kaldırım taşlarının
Her an tutsak sular fışkırıp
Beni boğacak sanıyorum.

Bakamıyorum ağaçların dallarına,
Sarp kayalıklara
Ansızın kalkıp bir şahin yada kartal
Konuverir diye omuzlarıma.

Ne zaman kış gelse içim ürperir
Sanki dağ başında yalnız ve çaresizim
Kurda kuşa yem olmaktan,
Üzerime çığ düşmesinden korkuyorum.

Alkol gibiyim, bir zerreyim bu dünyada
Uçacak bir gün ne varsa bende
Dibe vuracak yalnızlığım, tükenmişliğim
Sadece ölmekten korkmuyorum. Nedense?

Bıktım! rüzgarların amansız esişinden
Kasırgasından, melteminden...
Bıktım! gecenin ürküten çehresinden
Yıldızından, ayından.
Bıktım gökyüzünün ağlayıp durmasından,
Deresinden ırmağından...

Bıktım artık, bıktım!
Korkunun korkutan çehresinden.
Cesaretim doruğa vursun birden bire,
Kanat açıp süzülsün bir kartal gibi
Korkunun cılız bedeni üzerinde
Yuvalansın istiyorum.

Yalnızlık
Koyu karanlık gölgesindeyim yalnızlığın
Dokunsalar tepeden tırnağa ıslanacağım
Acısı böylesi sıkar mıymış insanı
Biraz daha sıksa boğulacağım.

Kim bilebilir bu yalnızlığın gücünü kuvvetini
Alıp götürür insanı boğup öldüreceği yere
Çabalasan da nafile asla yetmez gücün
Çaresiz boyun eğersin sonunda o ejdere.

Ölmekse başka bir yalnızlıktır kör çukurlarda
Ne kefenin yardımcıdır, ne de üzerindeki toprak
Kimseye 'derdim şu' diyemezsin, dinlemezler
Sırf ağlamaya yeter gücün, sağnak sağnak.

Yok ki ortada
Darılışımdan beri gözleri nemli
Yüzünde elem var, biraz da sitemli
Bırakıp gitsem mi acaba temelli
Bu kararı verecek yok ki ortada.

Ayrılmak için hiç sebep yok aslında
Bir buselik anda olur her şey tamam
Bir gülücük bir kıpırdanış yeter de
Bu adımı atacak yok ki ortada.

Tüm sevgilerde vardır bu dargınlıklar
Tutacak el, konuşacak sözler gerek
Böylece yok olur bütün kırgınlıklar
Bu eller ve de sözler yok ki ortada.

Yeter artık bir karara varmalıyız
Her gün yeniden ölüp dirilmektense
Ya barışmalı yada ayrılmalıyız
Bunları kabul eden yok ki ortada.

Hep işaret bekledik birbirimizden
Böyle böyle tükenip gittik sonunda
Birleşmek yerine ayrıldık biz bizden
Aşk ölüsüdür şimdi görünen ortada.

Yüzünü Gece İle Kapattım
Yüzünü gece ile kapattım
Seni kimse görmesin diye
Bizim oraların karanlık *******i ile.
Sakın korkma!
O kadar da insafsız değilim be güzelim
Başını kaldır da şöyle bir bak
Etrafını onca yıldızla donattım.

Sen!
Çorak tarlalarımın,
Susuz yazlarımın tatlı belası,
Dayanılmaz hasretisin.
Sen!
Kurumuş, çatlamış toprağımda
Yeşeren tek filizsin.

Gizli gizli diktim gönül bahçeme seni
Çatlamış dudaklarımla verdim suyunu,
Boy atıyorsun her geçen saniye
Selvi boylu selviler misali.

Ama kızma ne olur
Yüzünü gece ile kapattım diye!
Çünkü çok sevdim,
Başkası görsün istemedim seni.
Sen değiştirdin gönlümün
Köyümle özdeş kaderini.

Nasırlı ellerim, çatlamış dudaklarımla
Ölesiye sevdim seni.

Ekin tarlalarında orak biçerken,
Harman yerlerinde tozla toprakla,
Ay ışığında, sabah ezanında
Acı ile inleyen kağnı sesleriyle sevdim seni.

Sen hiç kimseye benzemezsin
Ne Ayşe' ye, ne Emine' ye, ne de Kezban' a.
Bir başka öter senin bahçende tarla kuşları
Acı bir köpek uluması sanki yalnızlığın
Korku verir, kötü bir haber duyacakmışım gibi
*******de üstüme çöken kabus misali.

Nasırlı ellerim, çatlamış dudaklarımla seni!
Seni niye bu kadar çok sevmişim?

Bir başkadır bizim oralarda gece,
Yıldızları seyre dalarsın saatlerce.
Şehrin gürültüsünden,
Kokuşmuşluğundan uzak
Mutsuz insanların mutsuzluğunu
Görmeden, duymadan
Kare kare, hece hece.

Başını kaldır da şöyle bir bak!
Ay ne kadar parlak
Sanki seni kıskanır gibi.
Ya şu Çoban Yıldızı?
Gözlerinden bir ışıltı *******i.
İşte bak!
Yavaş yavaş başladı
Saçlarında poyraz esintisi.
Hepsi bu kadar değil be güzelim
Dinle, dinle bak!
Bunlar da baykuş ve böcek sesleri.

İşte bunlar alıp götürürler
Sana hasretliğimi,
Ekmeğimi taştan çıkarırken döktüğüm
Ecel terlerimi.

Elektrik yoktur bizim oralarda,
Bu yüzden Ay ışığında aydınlanırız
Sokaklarda, tarlalarda, harman yerlerinde
*******i.
Şimdilerde sen varsın
Gönlüme öylesine doğdun ki
Tepeden tırnağa aydınlandı
Her yer senin sevginle.
Artık kötü hiçbir şey görmüyor
Ve duymuyorum inanki.
Çünkü sen benimlesin bundan böyle
Hem gündüz, hem de *******i.

Nasırlı ellerim, çatlamış dudaklarımla seni!
Seni niye bu kadar çok sevmişim?