...Karınca...

Kaybettim kendimi bugün...
Vazgeçtim bu bedenden...
Nefes almayı unutmak içindi çabalarım...
güzel bir uçurum aradım,
Koşup bir an önce kendimi bırakmaktı amacım...
Umrumda değildi yolumu kesen hayatım,
Gözlerimi alan güzel mavi,
Buzlarımı eritmeye yeminli güneş...
Hükümsüzdüm oysa...
Masumdum hayatımı atmaktan başka,
Koştum kaçar gibi paramparça umutlarımdan,
Tutar da bırakmaz beni belki biri diye...
Bir karınca çıktı yoluma...
Ağzında kendinden koca bir ekmek kırıntısıyla...
Utanıp eğdim başımı...
Ne umutlarım tuttu elimden,
Ne de bir dost eliydi beni döndüren...
Utandım kendimden...
Kendimden utandım...

Sevnur Şaylan

...Kaybettim Kendimi...

Kaybettim kendimi bugün...
Kan revan içinde kaldı kalbim...
Korkmadım karanlıktan,
Geceden de karanlıktım zaten...
Ben sustum...
Her çığlığı attım bedenime...
Bedenim hadsiz titredi...
Ağladım...
Aktı gözlerimin karası,
Islandı boncuklarım...
Aldırmadım...
İnsanlara çarptım...
Koştum hıçkırıklarımı bıraktım yollarda...
Kaybettim kendimi bugün...
Ne kadar karanlık sokak varsa attım kendimi...
En güzel uçurumunu aradım buraların...
Ruhumu çoktan bıraktım boşluğa...
Anlamsız bir bedeni taşıdım ceset misali...
Kaybettim kendimi bugün...
Aklıma geldikçe sen delirdim...
Nefessiz kaldım,ismini haykırdım tüm şehre...
Nerdeydin? ...
Kimleydin? ...
Rahat mıydı için? ...
Kaybettim kendimi bugün...
Bendeki seni...
Ve tüm hayallerim imkansız oldu...
Zaten elimde avcumda bir tek tebessümlerim kalmıştı...
Onları da sen çaldın...
Kaybettim kendimi bugün...

Sevnur Şaylan

...Kayıp...

Çıkıp dolaştım bugün,
Aradım da dostlarımı...
Seni anlattım durmadan,
Yaşadıklarımızı,hayallerimizi,
Ve sebepsiz bir bitişi...
Ellerim ellerini arıyordu...
Bir telefon sesi duymak istiyordum senden gelecek,
Gördüğüm her çift bir kez daha acıtıyordu içimi...
Hele birisi vardı ki,
Senin gibiydi sevgilisine sarılışı...
Birnin sesi,
Birinin kazağı,
Birinin saçı...
Eğdim başımı,
Kaldırmadım bir daha...
Çıkmasam aklımdasın gözümde yaşlarla...
Kaçsam her yerdesin bir parça...
Özlüyorum seni...
Arayıp söyleyemem...
Zaten hep bundandı kayıplarım...
Söylemek sanki eksik edecekti gururumdan...
Ki zaten...
Hep inadımdandı kayıplarım...
Geri dön,diyemem...
Bekleme,diyemem...
Haydi bir kez daha affet beni...
Ben,çok özlüyorum seni...

Sevnur Şaylan

...Kendimden Öte...

Kaçmaya çalıştıkça kayboldum kendimde...
Hangi sokağa çıksam peşimde karanlık gölgem...
Nereye gittiğini bilmediğim otobüslere binip,
Kaybolmayı istedim uzaklarda...
Dönüşü olmayan bir yol istedim...
Ölümden başka...

Sevnur Şaylan

...Kilitli Sevgiler...

Çekmecelerimi boşalttım bu gece…
Kilitli kalmış tozlu defterleri açtım birer birer…
Ağladığım her sayfada kalmış gözyaşlarım…
Bedelli mutluluklarım…
Yılları saydım…
Ayları saydım…
Kaybolup gitmiş çoğu aşklarım…
Oldukları yerde bıraktım…
Üzgünüm,
Özlememiştim hiç birinizi…
Sadece bir meraktı düşündüklerim…
Yarım yamalak hayallerle geldiniz gözümün önüne,
Yine de güzeldi,
Teşekkür ederim hepinize…
Yorgundum,sizi kilitli defterlerde bırakmaktan…
Şimdi kalıyor sevdalarım içimde…
Yazılmıyor defterlere…
Bırakıp gidiyorsun bir yerden sonra,
Dün yazdığımı unuturum artık,
Ne yaşadığımı unuttuğum gibi…
Tozlarını alıp bıraktım aldığım yere…
Yine de güzeldi…
Hep kalın bir yerlerde…
Mutluluklar dolsun,renklerini unutmadığım gözlerinize…

Sevnur Şaylan

...Kolay&&Zor...

Hayat kolaylaştıkça,
Zorlaşıyor yaşamak…
Gözümün gördüğünden fazlasını gördükçe,
Kör oluyorum adeta…
Dağların ardını,okyanusların ötesini gördükçe,
Görmek istemiyor artık gözlerim…
Duyabildiğimden fazlasını duydukça kapıyorum kulaklarımı…
Dünyanın öbür ucunu bile görüp duymak istemiyorum…
Hep daha fazlasıyla tükeniyorum…
Hayat kolaylaştıkça,
Zorlaşıyor yaşamak…

Sevnur Şaylan

...Korku...

Korkardım yarınlardan...
Senli hayallerim dışında...
Şimdi yoksun sen...
Korkmuyorum yarınlardan...
Senli hayallerim dışında...

Sevnur Şaylan

...Korkum Yarınlardan...

Bu hayat korkutur insanı...
Zaman korkutur...
Yarınlar korkutur...
Geçe kalmış bu hayattaki nefes payım...
Dünya yorulmuşken ben işte hayattayım...
Geleceğimiz varmış...
Göreceğimiz varmış...
Geç mi kaldık,erken mi bilmem...
İlk değilim,son değilim...
Bu hayat korkutur insanı...
Bir ben miyim bilmem...
Ne kadar ömrüm var bilmem...
Aksın gerisin geriye ömrüm...
Korkum yarınlardanken...
Yarınlardanken...

Sevnur Şaylan

...Korkum Yüreğimden...

Korkum yüreğimdendir...
Senden değil...
Sen yanımdayken böyleyken sevda halim...
Gidersen eğer iflah olmaz yüreğim...
Korkum senden değil...
Yüreğimdendir...
Gitsen bile ardından sürgün gelirim...
Beni dinledi mi ki sen,kal,desen bile...
Başına buyruk yüreğim...
Aklına estiği anda terkeder bilirim,beni bile...
Ama sen gittiğin anda sürgün ardından...
Korkum yüreğimdendir...
Senden değil...

Sevnur Şaylan

...Körebe...

Ve şimdi yine ayrılık vakti…
Ve şimdi bu şehirden gitme vaktin…
Git…
Zaten iki ayrılık arası körebe oynadık seninle,
Bu şehir bile,yetmedi bize…
Git…
Git ve istersen bir daha da dönme…
Bu iki ayrılık vakti arası,
Hiç,değdi mi gözlerimiz birbirine? ...
Hiç sözler hitap edildi mi birbirimize? ...
Ne de güzel oyuncuyuz ikimizde…
Git…
Nereye gidersen de git…
Ve istersen hiç de dönme…
Her yıllanan ayrılıkta biraz daha umursamayacağım seni…
Yavaş yavaş kalkacak elim sana…
Uğurlayacağım seni…
Ve gün gelip hiç dönüşün de olmayacak bu şehre…
Ve işte o zaman,
Fark etmeyeceğim bile gidişini…
Git…

Sevnur Şaylan