|
Hayat bir tiyatrodur
Değişsede zaman zaman roller Hayat büyük bir tiyatrodur Gerçek rolünü oynayanlar dışında Sahte roller çoktur yaşamda Derler ya işte gerçek yüzün Onu görmek için kaç perde geçer yaşama Bazen üzgün bazen kederli bazen sevinçli Yaşamın akan saniyelerine karışan Sözüm meclisden dışarı haşa Gözlemlerim hayatın kişiliklerini Bunları yazmak o kadar kolay ki İnkar eden dünyalı değil Hani bazen başlar ya hayatım şekerim Bazende gerçek perde hadi lan Biliriz rollerin yaşama karışmışlığını da Kabullenemez seven yürekler Roller başka gerçek başka Açın yüzünüzdeki maskeyi Çıkarın gerçek yüzlerinizi Hayat böyle de yaşamaya değer… 10.03.2004 Erol Şen |
Herkes hayatını yaşar
Bu sözü yıllardır söyler dururum Neler anlatıyor bir bilsen Farklı yapıda tüm insanlar Yaşadığını kendisi bilen Düşüncede farklı eylemde farklı Saygıda sevgide özlemde farklı İçinde fırtınalar kopan ama susan İsyan eden ama içten ağlayan Aç gezen ama belli etmeyen Tok gezen ama memnun olamayan Sahibi olan ama farketmeyen Sahip arayan ama bulamayan Yalınayak gezen acı duymayan Değer veren değer görmeyen Dinleyen ama dinlenmeyen Gariptir şu insanoğlu... Sabreden bekleyen umut eden Sabredemeyen bekleyemeyen Gururlu gurursuz sevgili sevgisiz Sevdalı sevdasız özlem duyan duymayan Hangimiz yanımızdakinin düşüncelerini okuyabiliyor Hangimiz yanındakinin üzüntüsünü biliyor Hangimiz yanındakinin tok olduğunu biliyor Hangimiz değer veriyor? 26.09.2001 Erol Şen |
Hüzün
Günler akıp geçerken yarına Yaşamın hücrelerinde biriken hüzün Sevinçler coşkuyla kaybolmuş Yeni doğan güne susamış Aşkın bitimsiz denizleri kurumuş Gün geceye akarken güneş batımı Aklım nelere aşık hey hat Ama olmuş gözler zamana Sevincim damarlarımdan çoşmuş Bedenim farklı ritimde Ya günlerin getirdiği güzellikler Güneşin gönüllere verdiği ışık Hüzün geçici gelmiş bedenime İlacı yine sevgi olduktan sonra Varsın hüzünde olsun yaşama Sevinçlerim kalıcı hücrelerimde. 15.06.2004 Erol Şen |
Hüzün Gönlüm
sonbaharın yaprakları gibi gönlüm Hüzünler düşüyor sararan yapraklara Yapraklar düşerken yere Sert rüzgar götürüyor uzaklara hüzünlerimi Yorgun gönlümde yaşanmışlığın Rengarenk gülleri Mavilerin yanına siyah güller açıyor Acımasız rüzgarın inadına Sevgiden anlamayan gönüller Kendine pay çıkarır gibi Çözemedilerki bendeki beni Anlasınlar sevginin beklentisiz gönlünü Yazılan binlerce kelime içindeki Sevgiye açan gönlün cümle avcılığını Yağan yağmurdaki sevgi tanesinin Yüreğe sevgi tohumladığını... 23.10.2002 Erol Şen |
Hüzün yok gönlüme
Hüznümün bitimi bu günler Yavaş yavaş alıştım ben yaşama Duyarsız bitimsiz geçen *******imin de sonu İnsanlar dolaşsa da çevremde anlamsız Yaşama dair ne varsa içimde Ben yolcu hayat hancıdır doğduğumda Benliğim geri dönerken bana Yaşam akar gelecek zamana Bitimsiz sevgiler derken yalan dilim Biter diyor elbet Sevgiler de biter diyebiliyorsam Bitenleri mezara da gömerim Hüzün doğan günler de yokum ben Belki güneş doğmayacak güne Ama gün akacak akşama Yine doğacak ertesi güne sabah Kaçarken yağmurun ıslaklığından Bulutun karasından rüzgarın uğultusundan Kapattım ben gönlümü hüzne Derviş gibi yürüyorum aydınlığa 10.10.03 Erol Şen |
Işık
Ne zaman ilham geleceği belli olmaz Belki günün taçlanmış ışığında Yada yatağında ışıksız gecende Kendini dinlerken geceye Işık yanması kendince olmalı Sabah kalktığında belki umuda Belki yola koyulacak ışığın peşinde Bitmeyen uzamış yollar gibi Belki de ışığın içinde gideceksin Yüreğinin götürdüğü yere Günlük yaşama koşan ışığınla Sende harman olacaksın güne Geçen saatler belki ışığını parlatacak Belki de ferini azaltacak Yaşamın içinde ki koridorlar da Haykırmak mı geliyor içinden Umuda ışıklanmak mı Yoksa kör kuyulara gömülmek mi Yolunu çizerken yaşamda Işığını SEN seçeceksin….. 22.03.2004 Erol Şen |
İhanet
Avunmak güzeldir yaşanan hatıralarla Ama aldatmak büyük ihanet Nice ömürler nice hayatlar sona erer Değmezsin ki Onurla yaşamak buysa yaşa Ben daha önce bitirdim gönlümde Ama kalbim istemedi üzmeyi Değmezsin ki Hala kırıcı söz mü söyleyeceksin Ne söyleyebilirsinki ne gördün ki Hadi git var nasıl olsa bir sürü alıştın zaten Değmezsin ki Makaslarını ayır yoluna devam et Acarlar macarlar haydi yoluna Kaybettiğim maddiyat benim Değmezsin ki 12.04.2002 Erol Şen |
İnadım inat
Sarı inadı boşuna dememişler Ben aşık olunca yazardım şiirlerimi Yazmayınca da bıyık altı gülerler di bana Artık yazıyorum aşık ta değilim Öyle gözlerimde at gözlüğü de kalmadı Belki üzülecek bunları duyanlar Ben ise zil takım oynayacağım nerdey se İnadım inat yazacağım Hem öyle laf salatası değil Yazmış olmak içinde değil Belki beni tanımayanların yüzünde Gülücükler saçtı bu kelimeler Heyyyy belki üzüleceksiniz ama Sizi güldürmek için değil bu dizeler Sadece ve sadece bana kendime yahu Biraz da kendime yaşayacağım artık Biraz uzun yazacağım kendime Torpilli dizelerim benim ;) Aşıkta oldum ben bir güzele Kör de etti gözlerimi ama geçti Mutluyum kendime yaşadım ben aşkı Sevgisiz değilim hiçbir zaman gönlüme Sevgiler körelse de sevgi yüreğim de Elbet açacak yeni sevgiler Arıyormuyum diye sordum gönlüme geçen Aramam önceki aşkımı da aramadım ben Raslantı da geldi bana minik şebboy Büyüdü büyüdü büyüdü sığmadı yüreğime Baktım dayanılacak gibi değil söktüm attım kökünden Kesin ve net bir çözümdü ohhhhhh Bunu dizelere dökebilmek için iki sene Bekledim ben evet aşıktım ben Geçer derler di de inanmaz dı yüreğim Neler geçmedi ki koca yüreğim Hayatın 40 geçti bu yürekten Daha kimbilir neler geçecek Dilerim ki Allahımdan; Başka acı göstermesin koca yüreğime Sevdiğini yitirmeyi bile öğrenen gönlün Başka acılara dayanamaz Sakın yanlış anlamayın beni Tanımadan ahkam kesmeyin hakkım da Tanıdım diyenler yanılır uyarmadı demeyin Bekleyin bundan sonraki şiirlerimi Medyatik oldum ya Az sonra diyim bari Ne akıllar gördüm benden üstün yada değil Ne fikirler gördüm yukarıda satırdaki gibi Ne gönüller gördün bu kıtanın birinci satırındaki Görmeyen görsün işte daha ne diyeyim Haaaa Sakın mavilerimi unutmayın en sevdiğin renk Az sonralar gelecek daha sabredin Ben renklere aşığım değişik güzel renklere Ama ille de MAVİ Dalga mı geçiyorum kendimle ne En güzel bir şey değil mi kendine bakmak Kendini düşünmek bak yine yanlış olacak Nasıl biriyim ben diye düşünüyorum Bir kumsal da uyuyup diğer kumsalda uyanmak gibi Duvarın üstüne yapışmış sarmaşık gibi İnadına şiir yazmak gibi İnadına hayatı yaşamak gibi.... 26.09.03 Erol Şen |
İstanbul Aşkına
Her yerde hatıralar yaşanmış Yalnız kaldığında anlarsın yaşam savaşını Biraz geçmişi düşündükçe Neler gelir hatırlanan Bir gün diye başlarken söze İçindeki yaralar depreşse de Gömdüğün yerden çıkmaz bir kere daha Gidene dur denmez hayata dair Elbet hesap günü gelecek yaşamın Bir gece ansızın keseceksin dünya gözünü Yaşamın hayat suyu sona erdiğinde Sende hesap vereceksin neden lere? İstanbul'un kuzey yıldızı nelere şahit bilirmisin Denizin sahillerine yolların bitmezliğine Güneşin batışında giderken gözümden Sanma ki bıraktı şahitliği….. 14.04.2004 Erol Şen |
İstanbulu yaşamak
Şehri İstanbul'u yaşamak Hayat kimine göre sabahın ışıkları doğmadan Kimine göre öğlen yada akşam başlar Bir yaşamaktır gelir geçer Gün başlamıştır İstanbul da Yaşanacak çok olay vardır Erkenciler işe gitmeye başlamıştır bile Trafik artık doğaldır Sonra eğer okullar açıksa servisler ve çocuklar Daha sonra işi yakın olanlar koşturmaya başlar İstanbul'un havasına göre de değişir yaşam Güzel güneşli bir gün, yağmur veya kar Küçük yerleşimlerden gelenler için sıkıcı Bizimse alışkanlıklarımız olmuş problemler İstanbul'u yaşamak vazgeçilmezimiz Bu sabah yağmur vardı diye başlayan dizeler Herşey biraz daha zor vede hüzünlü İnsanlar koşuyor amaca Duraklarda insanlar biraz ıslanmış üşümüş Araçlar biraz daha dolu biraz daha nemli Geçim sıkıntımız özel problemlerimiz Yağmur yağarken ayrı bir hüzün kaplıyor Şairler daha hüzünlü yazıyor şiirlerini Aşklar daha bir yoğun yaşanıyor yağmurla... 02.02.2001 Erol Şen |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 01:35 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.