Düştüğüm Hâle Ben De Şaşarım

İçmişim yine ağzımda küfür,
Ananın ellerinden öpeyim senin…
Sigaram yanar püfür püfür,
İkinci paket bitti demin…

İçki, sigara yoldaş yalnızlığıma.
Ben ki hayatı yarım yaşarım…
Bakmayın umursamaz, arsızlığıma.
Düştüğüm hâle ben de şaşarım…

Düşmüşüm düşenin dostu olmaz.
Dost ta neymiş, neye yarar? ..
Gönül her yerde sevdiğini arar,
Yârsız yüzüm bir kere gülmez…

21 Temmuz 2002, Burhaniye

Mehmet Bicik

Düşünmeliyim

Birgün olup,
Apansız karşına çıkarsam,
Seni çok seviyorum deyip,
Boynuna sarılırsam,
Doyasıya seni öpmek isteyip,
Yalvarmaya başlarsam,
Ne olursun
Kırma beni.
Bir defacık olsun
Anla beni
Veya
Anlamaya çalış..
Yine mi olmadı?
Söyle bana!
Düşünmeliyim…
……..
“Tama,
Olur” de.
Ve
Sarıl boynuma.
Doyasıya
Öpüşelim seninle…

Nisan 1993 Gaziantep

Mehmet Bicik

Düşürdün Beni Çöllere

Senin sevgini gerçek sandım.
Her sözüne çabuk kandım.
Aşkınla kavruldum, yandım.
Düşürdün beni çöllere, güzel..

Aşkımızı destân ettin dillere,
Utanmadan gidip anlattın ellere,
Dönünce ben solmuş güllere,
Attın beni yerden yerlere, güzel..

“Seni seviyorum”du ilk sözün,
Dışına uymuyordu hiç özün,
Hep başkalarındaydı gözün,
Değiştin beni ellere, güzel..

Orda burda anlattın aşkımızı,
Düşünmedin hiç ne olacağımızı,
Aptal yerine koydular ikimizi,
Çevirdin beni delilere, güzel..

16 Ekim 1995, Cevizlibağ

Mehmet Bicik

Ebedî Aşk

Adımızı kazıdım ağaç gövdelerine,
Ebediyen sürsün diye aşkımız…
Sana olan sevgim azaldı günden güne,
Köreltti duygularımı ayrı kalışımız…

Seni çizdim hep duvarlara, kâğıtlara,
İçimdeki özlemi dindirmek istedim…
Kulak asmadan hiç yakılan ağıtlara,
Aşkımızı yeniden diriltmek istedim…

26 Mayıs 1998, Malatya

Mehmet Bicik

Elvedâ

Umutlarım vardı,
Yarınlara dâir…
Susamıştı kâlbim,
Aşka, sevgiye…
Gönül vermiştim
Onsekizinde bir liseliye…
Henüz
Doyamadan
Aşka, sevgiye;
Çekip gitti yosmam,
“Elvedâ” diye…

19 Mayıs 1998, Malatya

Mehmet Bicik

Erteleme

Soğuk bir kış gecesi,
Buz kesiyor bedenim…
Aklımda
İsminin ilk hecesi.
“A” diyebildim…
Avazım çıktığı kadar
Bağırmak istedim…
Dağlarda kar,
Yangın yeri yüreğim…

Kızımın adını yazdım kâlbime:

“Ahsen Tuğçe’m…”

Ve
Bir türkü dolandı dilime:

“Ya kimlere baba desin,
Körpe yavrum dillenirse? ”

Yine ölümü
Kızım için erteledim…

22 Aralık 2002, Burhaniye

Mehmet Bicik

Ertelenmiş Sevdâlar

Ertelenmiş sevdâların
Kurbanıyız
Biz seninle…
Sevmeye,
Sevilmeye
Bulamadık vakit…
Aklında,
Başkası vardı.
Başkasının
Kâlbindeydi yerin.
Sınırsızdı hayallerin,
Çoktu
Hayattan beklentilerin…

Ârsızdın,
Umursamazdın,
Sen benim olamazdın…

Sevdâlarımızdı
Ertelediğimiz…
Hayatımızdı,
Umutlarımızdı…
Kaç kez
Uyardım gönlümü.
İsmini anmayacaktı,
Senin için yanmayacaktı.
Ve
Biliyorum
Yaşanmayacaktı
Ertelenmiş Sevdâmız…

Kader
Çoktan ayırmıştı
Yollarımızı…
Olmayacağını bile bile
Boşa harcadık
Yıllarımızı…

Ârsızdın,
Umursamazdın,
Sen benim olamazdın…

Beni,
Benden aldın.
Kâlbimi çaldın.
Benim için yanmadın.
İsmimi hiç anmadın.
Sülük gibi yapıştın,
İçtin kanımı,
Kanmadın…

Ârsızdın,
Umursamazdın,
Sen benim olamazdın…

Ertelenmiş sevdâlarımızdı
Bizi bitiren,
Deli divâne gezdiren…
Bize şiir yazdıran
Ertelenmiş,
Yaşanmamış sevdâlarımızdı…

1 Kasım 2005, Burhaniye 05:30

Ferhat Gibi

Dünya,
Dar geliyor artık.
Gözlerim,
Yorgun,
Mahmûr..
Günlerdir
Uykusuz kalmanın
Verdiği sıkıntı,
Giderek
Yiyip bitiriyor beni.
O’na kavuşamayacağımı düşünerek
Kahroluyorum
Kendi kendime..
Birgün
Yok olup gideceğim.
Ferhat gibi,
Dağları aşıp,
Düz yolu şaşırarak..

22 Kasım 1993, Gaziantep

Mehmet Bicik

Fırtına

Ayrı düşmüş sevdiğinden,
Erememiş murâdına…
Ferhat olup düşmüş çöle,
Kader dermiş bunun adına…

Beyninde esen fırtınalar,
Döndürememiş onu yolundan…
Gözü yaşlı kalan analar,
Tutup götürmemiş onu kolundan…

29 Mart 2003, Burhaniye

Mehmet Bicik

Gamze

Adı, Gamze..
Yanağı gamze…
Güldü mü
Mutluluk verirdi bize…
Evimizdeki huzurun
Kaynağı Gamze…
Bize gelmez
Mahallenin oynağı Gamze…

23 Temmuz 2003, Kırca

Mehmet Bicik