|
Filizkıran Fırtınası
Tohumları aşk toprağına atıldıklarında Ekim zamanıydı, Ayrı meyve, ayrı tad, ayrı kokuları olacaktı, Boy verseler di eğer, iki ayrı cins te, Meyve vereceklerdi... Sevmişler di, ısınmışlar dı birbirlerine, Başlangıcı çok güzeldi aşklarının, Sevinç fışkırıyordu içlerinden, Yerlerini de sevmişlerdi, Dallanacak, Yaprak donanacak, Çiçekler açacaklardı ki; Heyhat, değişti her şey apansız, Soğudu hava, buz kesti ortalık, Sökülüyorlardı yerlerinden, Çok göz yaşı döktüler, Çok, çok ta yalvardılar, Olmadı, anlamadılar onları, Boşunaydı bütün çabaları ikisinin de... Onlar öyle bir tufana, Bir fırtınaya yakalandılar ki, Göz gözü görmez, Yer yerinden oynar gibi, Ayrılmışlardı gövdeleri birbirinden, Kökleri hala kenetliydiler birbirlerine, Ama olmadı dostlar, olmadı, Dayanamadılar, Her biri ayrı bir yöne savruldu, savruldular, Düştüler yüz üstü ve paramparça... Yer ila yeksan oldular sonunda, Bir girdabın içine düşüp , Dönüp dönüp durdular uzun zaman, Yuttu girdap onları, Oradan bir daha da çıkamadılar... Bu süreçte bitti, Ve onlar birbirlerinden uzak, Bilinmez mekanlarda, Çürüdüler ayrı ayrı, Yok oldular... Bir ulu çınar onları gördü, Nasihat verdi, Dedi ki : "tutunun çocuklar, tutunun, bu filizkıran fırtınası dır, görüyor musunuz beni, bu fırtına beni de sizin gibi, yıllar önce savurup buralara düşürdü, burada boy verdim, ama yıllardır yapayalnızım... Ve gelin bakın bir, nice dir halim, ve hep düşünürüm, o nerede dir, nasıl ve nice dir hali... siz; yine de tutunun, el ele, kenetlenerek, birlikte, her zorluğa, dişe diş, göze göz, ve çoğalarak, bir orman gibi, gün be gün çoğalarak, bulabilirsiniz sonunda vuslatı" ... |
Filler Kitap Okumaz Şiir Yazar
Harflerin gövdesinden kan mı sızar Ürkütülmüş sözcükler nereye kaçar Nasıl taşır zaman bunca yalanı Şiir mi bu yazılan; neden, fakat; Filler kitap okumaz şiir yazar! .. Kasım 2002, Londra, İngiltere |
Firar
Firar etmişim gözlerinden Gözlerine gömdüğüm hayallerimle Susmuşum söylememişim bir süre Sana yazdığım akrep türküleriyle... |
Firari Aşk
Hafif meşrepli arzularca kuşatılmış Dağ bayır serpilmiş gerilla yüreğim Devriyeler kol geziyor Mıntıkam ateş çemberi Kurşunlar sürülmüş namluya Gıyabımda vur emri... Kuş uçurtmuyorlar düş mahsülü şafaklarda Yaralı ve kaçak kokusu almış besili itler Eşgalim yansımış ayışığına Anılar katlime ferman Cebimde bulunmuş hıyanete uğramış emanetler... Firari duyguların esiri olmuşum Pusular sonbahar hüznü Baskınlar yıldızlar geçidi Tütsülenmiş türkülerle yoğrulmuşum Kan kaybediyorum umarsız Nabzım kördüğüm Keskin Nişan sırtımdan vurulmuşum... Medet budalası umutlar Serzeniş baş belası İnandığın sevdalar adına Başkoyduğun kavgalar aşkına Gelip sığınmışım kapına Aç yüreğini Yum gözlerini Ele verme beni... |
Firariyim
Suskunluğunu avuçlarıma sığdıramıyorum kelimeler kaçak firariyim bu gece usulca pencereni açık bırak fırtınanın ardındaki yağmur olayım avuçlarına dolayım |
Fırat
Şu mavi dağların uzaklarında Bir akar suyun adıdır "Fırat" Ve sevdiğim çocuğun dudaklarında Sevdiğim bir türkünün adı... Türkünün tadına karışır Söyliyen dudakların tadı. Ey beyaz çocuk, sarışın çocuk, Dilinde herşey güzelleşen Cana yakın çocuk... Kızım, kardeşim... Günler, ******* ötesi, Gelirse beklediğim Masal gecesi; Şu fani dünyada her murad olsun Ve senden doğacak kızımın Adı "Fırat" olsun! |
Fırtına
Yağmurlu bir gece Karanlık sokaklar Bir o kadar da hırçın bir rüzgâr arasında Seni hayal ediyordum Sımsıcak... Ağaçların yıkılırcasına rüzgâra karşı durduğu Dakikaların saatleri kovaladığı bir an Ve sonunun ne olduğunu bilmediğim bir yoldayım Sırılsıklam ve ürkek... Toprak kokusu ve çamurun kendini hissettirdiği Dar ve karanlık sokaklardan Yağmura aldırmaksızın yürüyordum. İki büklüm, korkak... Şimdi tüm yağmurlar dindi Rüzgârlar kesildi Ne güzel... Ama biliyor musun? İçimdeki fırtınalar Hiç dinmeyecek... |
Fırtına
Öyle sakin durduğuma aldanma! Üzme beni daha fazla! Her şeyin bir sebebi vardır elbette Susuyorsam kızmadığımı zannetme Doğru zamanı belediğimi belle Haksızlığa uğradığımda durma önümde Aklın varsa kaç kurtul sen de Bunu cesaret işine benzetme Tepem atarsa tanımam kimse Durma önümde öyle Fırtınamı engelleme Eseceğim kasırga gibi Yine kızdırdın beni Değil bunlar sebepsiz fırtına Görmüyor musun sabrediyorum sana Yeter artık beni boğma! Zannetme seni sevmiyorum Kendimi de düşünüyorum Kusura bakma Hadi eyvallah!.. |
Fırtına Dindiğinde
Yağmur yağıyor Düşen her su damlası İçime hasret olup akıyor Üşüyorum buralarda sensiz Bir başıma,çaresiz Gök gürültüsü,şimşekler Rüzgarın uğultusu Korkutmuyor beni Çünkü asıl fırtına yüreğimde Ta içimde kopuyor Fırtına dindiğinde Toprak suya doyduğunda Rüzgarlar durduğunda Yeni doğan güneşle Açan çiçeklerle geleceksin Biliyorum |
Fırtınadan Sonra
İçimde başlayan ateş yağmuru Doluya çevirdi kara çevirdi Ömrümü karanlık denize doğru Suların oyduğu yara çevirdi Gerçek var ömrümün masallarında Ne kışında umut ne baharında Beni kumarhane masalarında Durmadan atılan zara çevirdi Bir akşam üstüydü senden uzaktım Ayrılık üstüne türküler yaktım Beni en vefalı yar eden bahtım Seni en vefasız yara çevirdi. |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 06:55 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.