Benim nargilemin dumanı keskin
Senin bulutların fevkinde sesin
Bu sefil hal üzre ne desem boşa!
...İçine tükürüp ben böyle ye'sin
...Yollara düşmeli, hem, koşa koşa

Bir türlü içmesem, içsem bir türlü
Açmasam kitâbı, açsam bir türlü
Bu da yaşamaksa, kazmalar taşa!
...Kime bu kızgınlık, kimden ötürü?
...Kader kızgın soba, ellerim maşa!

Teline vurmalı şimdi bir sazın,
Belini kırmalı hoyrat âvâzın
Bugün eğrileri kakıp bir başa!
...Terk edip sılayı, hicre cevâzın
...Peşine düşmeli y

Seni söylemeyen sözde öz olmaz
Harfleri müphem bir heceye benzer
Işığından mahrum yüzde göz olmaz
Hayat mehtapsız bir geceye benzer

Kadı geçiremez söz dilenciye
Uyuz merkep güler şedid hancıya
Paşalar yol arar halden önceye
Kavuklu sultanlar cüceye benzer

Olmak olmamanın terazisine
Hakikat göçer bir Hint gezisine
Ati hapsolur kendi mazisine;
Varlık çözümsüz bilmeceye benzer

Bilmese ne çıkar pervane; kimsin
Nuruna yandığı cihette cismin!
Lal dillere lisan üfleyen

Seni yâd ile bu zindan
Biter, ben ondan yazarım
Cehennem nârından sevdân
Beter, ben ondan yazarım

Düğün dernek oba oymak
Şöyle dursun sana doymak
Seni duymak bile câna
Yeter, ben ondan yazarım

Her çiçeğin ömrü bir yaz
Her yıldıza yoldaş ayaz
Bir 'en beyaz' gül göğsümde
Biter, ben ondan yazarım

Şu gönlüme son put hilâl,
Kulaklarım Bilâl, Bilâl,
Bir gülcemâl gözlerimde
Tüter, ben ondan yazarım

Dostluğuna ermek niyet
Niyet halis, makus hâlet
Beni bu mecrâ

Yollara düşüren, yollardan alan
İnsanı sensin yâr, insanı sensin
Çıkan ve çıkmayan bütün yolların
En sonu sensin yâr, en sonu sensin

Yağmuru boranı susuz illerin
Sen, yine sensin yâr, sen, yine sensin
Biraz gülümse de şu gönüllerin
Yangını sönsün yâr, yangını sönsün

Bir kere görün ki; sevenlerinin
Gözyaşı dinsin yâr, gözyaşı dinsin
Varlığa dizini döven birinin
Son hanı sensin yâr, son hanı sensin

Kul Hafînin derdi, aştı başından
Ne çektiyse, hepsi,
Senin aşkından
Yine de,
Ç

Kıyâmet bize yakın
Alları koy gülüm, karalar takın
Bakın kör pencereden bu katran ufka,
Ve ağla yarına
Sevinme sakın!
...Giyinme alları karalar takın
...Sehpâyı kurmuşlar; ayrılık yakın

Güzel kokmuyor bahçendeki gül,
Türkü çığırmıyor kimseler artık
Yazık!
Değil mi?
Hem de çok yazık
Velâkin güzelim, çağ,
Lâleleri bile bilmiyor artık
Bugün uzak dur sen camdan, cumbadan
Çıkacaksan,
Bir kabristan seyrine çık!
...Can pazarı seher için kurulmuş
...Sürgünün karârı çoktan verilmiş
.

Bir tek dalga gelecek surları devirmeye
Cımbızla çekecekler incitmeden, kırmadan
Tek kıvılcım yetecek defterleri dürmeye
Köslere vuracaklar dinlenmeden, durmadan

Bir alçak koşturunca saklanacak yer diye
Bir kapı çalınınca: 'Emâneti ver' diye
Münâdi ünleyince; 'sâhibi ister' diye
Rakkaslar duracaklar son saati vurmadan

Ahâli kazma kürek ne varsa ellerinde
Doğmamış yürek için siper kazmışsa yere
Üç aynada tek akis birleşmişse bir kere
Dört unsur barıştılar hiç kimseye sormadan...

Gelmeseydim keşke hiç
Nerden esti bu rüzgâr?
Ateşböcekleri yok,
Şenlik bitti
Mâtem var...

Saçlarımda, yüzümde,
Kırbaç kırbaç bir soluk
Hem soğuk, acımasız,
Hem ağlamaklı,
Buruk...
...Başım üstüne buyruk,
...Lâkin düştü yuvalar!
...Şu yorgun gelen kuşlar
...Nereye konacaklar?

Terk etti gitti bizi
Yeşil çim, kızıl güller.
Ürkek, sarı yapraklar,
Düşüyor titredikçe
Korkudan,
Çıplak dallar
...Onlarla giden benim
...Benim kadar korkaklar
...Eğer böyle üflersen,
...Neye tutun

Şirin yâr efkârsız mıdır;
Câm doluyor câm üstüne
Acep yâr vefâsız mıdır;
Zan eyliyor zan üstüne

Çoban meye üfler yine,
Mâniler hazân üstüne
Yârin gönlü arsız mı ne;
Han buluyor han üstüne

Sevenden şek olmaz sâdır:
Fer gelir ferzân üstüne
Ammâ o yâr hırsız mıdır;
Kalp çalıyor kalp üstüne

Bir bilirim, bilmem iki
Şüphesiz mizân üstüne
Benim yârim kâtil mi ki;
Can alıyor can üstüne

Tutuldum bir garip sevdâya yine,
Kırıldım bugüne, düne, yarına
Beynim öldü gönlüm durdu âyine,
Yürüdüm sevdânın yarınlarına

Bir ayyaş söylendi ileri geri
Ruhumu okudu meczup bir peri
Ben yeteri kadar aciz kendimden;
Yürüdüm, başımda seher yelleri

İçimden veya dışımdan,
Benden veya başkasındandı
Beynimde çınlayan uzun hava
Veya türkü idi, veyahut değil
Değil ve hatta belki ses bile
Çok da, önemli değil
Nasılsa her yolun bir bitimi var,
Yolumda boylu boyunca ölüle

Yanar benim deli gönlüm; hicaplı nâra yanar
O aldanır sana ancak: Kanarsa yâre kanar

Yolun benim çilehânem; figânı saklı nehir
Velâkin uğramıyorsun o nehre sen nicedir

Nasıl çocuklara uğrarsan öyle, bir kere gel
Yetim, öksüz beni gözyaşlı gördüğün yere gel

Gel artık ey ilâcım gel, gel artık ihtiyâcım
Tabîbimsin biliyorsun ki muttasıl muhtâcım

Uyandı çöl bile feryâda sen de duy ne olur
Bahar döner gelir ammâ olan bir ömre olur

Kazâsı yok bu hayâtın ki; aşk yegâne demek,
San