Ağlama, inleme
Bakma öyle mahzun, gözlerime
Sakın beni yaz deme
Yazamam kurbanlığını/ canavar ruhların ellerinde

Yazarsam kalemim bir çıra olur/ kağıtlar mazot denizi
Tutuşsun mu dünya/ yürekler yansın mı ateşe?

Gelme aklıma, girme düşlerime
Tutunup eteklerime
Bakma mahzun/ öyle melul, gözlerime

Gözlerine mor sürmeler
Bedenine kara güller
Korkulardan alevler/ küçücük yüreğine
Ve oyuncaklar
Birkaç renkli top/ bir de
Kırık bacaklı bir bebek
Buz kesmiş ellerine

I
Diri çiçekler,
Issızlık,
Tellere asılı gökyüzü...

Işığın diliyle
Vedalaşıyor sokak.

II
Böcekler yer değiştiriyor
İnceliyor uykumuz

Rüzgâr soruyor çalılıklara
-Kargalar nerede?

III
Gerçeğin şarabını içirir;
Karnındaki tapınağa
Sevgilim deyip uzandığın,
Bahar.

IV
Süzülüp yazın ellerinden
Yere düşer ilk damla

Soyunursan
Karşımdaysan
Dalıyla hesaplaşan
Aceleci incir.

V
Bukleleri sonbaharın,
Sana benzeyen
İnce sarmaşık

Nerede bekleyelim seninle
Bu kış uzu

Şen şakrak çocuklar gibiyim bugün
Çocuklar gibi..
Kavak yelleri rüzgara kapılıp gitti
Uçan balonlar gibi...
Güneş uzattı kollarını, alacak kucağına
Rüzgar esti,yanağımı okşar gibi...
Yeşil halılar serdi bahar, ayağıma.
Çocuklardan bir çocuk;
Büyümüş te küçülmüş
Masallar, ninnilerle büyümüş
Çember çevirip, horoz şekerler yemiş
Dedesinin cebinde türlü türlü yemiş
Kuşun kanadı neden gümüş?
Çocuk ruhum bugün şen şakrak gibi
Rüzgara kapılmış uçurtma, başım
Kavak yellerin

Yaşamak güzel şey dogrusu
Üstelik hava da güzelse
Hele gücün kuvvetin yerindeyse
Elin ekmek tutmuşsa bir de
Hele tertemizse gönlün
Hele kar gibiyse alnin
Yani kendinden korkmuyorsan
Kimseden korkmuyorsan dünyada
Dostuna güveniyorsan
Iyi günler bekliyorsan hele
Iyi günlere inaniyorsan
Üstelik hava da güzelse
Yaşamak güzel şey
Çok güzel şey dogrusu.

eylül! daha çocukluğumdan
beri size bakardım ben
bir yazın azalmakta olan
sözcüklerinden nasıl da
ansızın sökülürdünüz
bahçelerle ve kül
dolardı içim... eylül!

eylül! kırılgan mevsim!
cam hançeri güzün
dağılırdı kalbimde
birden gecenin ve gündüzün
perdesiyle örtülürdünüz
tenhâyla ve tül
dolardı içim... eylül!

eylül! unuttum sizi
dağ kızarır yol sararırdı
ve ben dönüşlere bakardım
o aman vermez belleğin
paramparça güldüğünüz
aynalarla ve gül
dolardı içim... eylül!

kara gözleri var,yeşil gözleri
kimi mavi, kimi kahveden almış rengini
tenleri rengarenk; sarı, kızıl, kara derili
dünyaları ayrı, kıtaları, denizleri
kimi Afgan, kimi Filistinli, kimi Somali
dilleri ayrı, dinleri ayrı ve mekanları
bir olan şey sadece yürekleri
biliyorum;
demiyorlar ama gözlerinden okuyorum
beyaz gönüllerinden geçeni.
bir parça ekmek olsa;
bir salıncak, çevirmek için bir topaç!
hepsinin dileği bu
ve.... karınları aç!
kimi havan topuyla kaybetmiş kolunu

elini uzattı almak için
boşlukta asılı kaldı
kirli minik parmakları
kokladı uzun uzun
buram buram kokusunu
sıcak taze ekmeğin
bir adım daha attı
açlığın kapısından dışarı
çıkarım diye ümitle
girmemişti ağzından içeriye
günler günler boyu
ne ekmekten bir lokma
ne bir yudum tatlı su
çaldığını duydu zillerin
içinde biryerlerde
beynine ulaştı sonra
susmayan zil sesleri
ısrarlı....arsızca


karardı heryer
masum yüzü gibi kapkara
titredi incecik dizleri
aral

gel seninle çiçekleri böcekleri yazalım
bulutların üstündeki toz pembe rüyalara dalalım
sevda bahçelerinden bir demet te biz alalım
ağlarmış çocuklar, yanarmış analar
babalar çaresiz beş milyon veren olursa eğer
düşünürmüş haysiyet mi? ... karnını doyuracak ekmek mi?
yangın varmış arka mahalledeki ahşap evde
amaan canım hadi sen de
gel seninle yazalım biz aşkı, sevdayı
çimenlerde koşup oynamayı
ip atlayıp top oynamayı
bilmem nerede hangi yeni şarkıcıyı
sinemada gişe kapat

Boyun büküp bakma öyle
Ne'n var çiçeğim söyle?

Yel mi vurdu yaprağına
Kar mı düştü dallarına?

Dile gelsin pembe dudağın
Beyazlar olsun duvağın!

Sararıp solma sen; neşelen!
Renginle boyansın gülşen!

Arz-u halin söyle bana
Al yerine kareleri bağlama!

Eğme yere güzel yüzünü
Etme sakın acının sözünü!

Yeşil yaprağın gazel olmasın
Görenler koklamaya kıymasın!

Kaldır başını dik dursuın
Kış biter bahara kavuşursun.

Ağzın bal olsun, dudağın şeker
Ağlama ç

Bir gün küçük bir çocuk
Dudağı bükük, yaşlar dolmuş gözlerine
İçini çekti, oturdu bir taşın üzerine
Acıdı yüreciği bir kıvılcım düştü içine
Uzandı yerde duran çekirdeğe
Bilmediği bir şeydi, baktı anlamadı
Görmemişti daha önce tanıyamadı
Bırakmak istedi bir an, yapamadı
Elinde tuttu bir müddet
Ne olduğunu bilmediği nesneyi
Evirdi çevirdi
Toprakta bir küçük çukur açıp
İçine atıverdi
Hüzünlüydü yüreği, ağlıyordu gözleri
birkaç damla gözyaşı ıslattı yeri