|
Evrim Evrensel
Alamazsın Bendekini
'Ver'dedi ' bana aitleri', Alamazsın bendekini, Hayal,hülya,ümitleri, Alamazsın bendekini, Alacağın varmış benden, Hem yarında,hemi de dünde, Tutsak olsam yeşilinde, Salamazsın candakini. Diyelim ki verdim,aha aldın, Beni de yokluğuna saldın, Yitik sensizlikte kaldı, Soramazsın haldekini. Ver deme gel kendin al, Ya gel bana,ya sende kal, Ya derman ver ya derde sal, Yoramazsın yoldakini. Aldın birin,yazdım bini, Gönül yazar sevdiğini, İnsan alır mı verdiğini, Kıramazsın gönüldekini. Beden gitse ruhun bende, Beden canda,can bedende, Muhabbet tadı,dem-i demde, Kolaysa ver sendekini. Benden alma seni,sakın! Yerin bende kalbe yakın, Yücelerden yüce Hakkın, Yolamazsın soldakini. Evrim Evrensel canan'a, Gönül kuşu ondan yana, Kıyacaksan bir gün cana, Vuramazsın handakini(ordakini) . Evrim Evrensel |
Alan mı Olmalı Veren mi Yoksa
Selamını yazdım Kelamını yazdım, Belamı yazdım Ya sen... Selamım aldın Kelamım aldın, Alan mı olmalı? Veren mi yoksa! Gönlümü verdim, Fikrimi verdim, Hakkımı verdim, Ya sen... Gönlümü çaldın, Fikrimi saldın, Alan mı olmalı? Veren mi yoksa! Günümde oldun, Rüyama doldun, Kız sen ne oldun? Ya ben... Gözüme girdin, Sözümü derdin, Kız sen ne verdin? Ya ben... Alan mı olmalı? Veren mi yoksa... Evrim Evrensel |
Alo Dedi Canan
Alo dedi bugün Canan, Eridi, çözüldü bu can, İster şah ol, ister sultan, Sevgiye eğilir insan. Bir ses insanı coşturur, Yerden yerlere koşturur, Yeşil göz,sarı hoş durur, Sevgiyle dökülür bu can. Halim sordu,oldum bir hoş,, Mey içmeden oldum serhoş, Kırmızı kart gösterdi ki boş, Sevgiyle sevgisizdir can. Canlandı hayali gözde, Gönül sanki şaştı düzde, Bu ne haldi,yolu güzde, Sevgiyle sevgiyi kazan. Aşkın, bir muamma bende, At şüpheyi haydi sende, Sevgi mekanın gönülde, Sevgiyle bezenir insan. İnsan olan, sevgi taşır, Onunla hedefe ulaşır, Akılla fikirler karışır, Sevgiyle karışır insan. Canan, giz etme özünü, Dağca gösterme düzünü, Çevirsen neş'eye hüzünü, Sevgiyle yeşerir hazan. Evrim Evrensel |
Anam.
Ne acılar çekti, büyüttü beni, Ömrünü tüketti yolumda anam. Hergün nenni nenni uyuttu beni, Bülbül gibi öttü dalımda anam. Taşır durur idi hepte kucakta, Tarlada, ekinde,orakta,sıcakta, Gezdirir dururdu köşe bucakta, Anlardı her türlü halımdan anam. Büyütmeye durdu çile çekerek, Hasta olsam ağlar boyun bükerek, Ağlasam hembenle gözyaş dökerek, Ömrünü tüketti yolumdan anam. Bir hatam olsa düzelttirirdi, Giyindirir hemi bezendirirdi, Ahu gözlülere söz attırırdı, Aşk ile sevdayı öğretti anam. Dokuz ay karnında beni gezdirdi, Getirdi dünyaya memesin verdi, Muhabbet eder, sözler verirdi, Ballar akaridi dilinden anam. Yetiştirmeye beni öğüt verirdi, Yaramazlık etsem bazı döverdi, Bir nasihatı bana dünya değerdi, Evrim Evrenseli eyledi anam. Evrim Evrensel |
Anılarım.
Ay oldu, Yıl oldu, oldu asırlar, Dönecek yol aradı anılarım. Sevdikçe horlandı, bilir susarlar, Söyleyecek dil aradı anılarım. Hasret kaldı sılasına, yurduna, Döndükçe dolandı dağlar ardına, El derdine yandı, kendi derdine Yanacak can aradı anılarım. Gezdi şarkı, garbı,cennup, şimali Değişim bilmeden sürdü ahvali, Yol şaşırmış dönen kuşlar misali, Konacak dal aradı anılarım. Bazı sarhoş gezdi, bazı ayıktı, Nokta nokta durdu, aslı büyüktü, Gönüldeki sarayı tahtı yıkıktı, Konacak yer aradı anılarım. Şura benim, şura senin kapıştı İhanetler gördü de şaştı apıştı, Anlata anlata yandı tutuştu, Sönecek kül aradı anılarım. Dağların dorukta erdi sümbüle, Sefa sürmeden, hep çekti çile, Nergiz'i, Zambağ'ı, Çiğdemi bile, Açacak gül aradı anılarım. Evrensel'ce geldi evrimleşerek, Çoğu silinerek ve kaldı çeyrek, Göz önünden kaydı ki seyrek, Kaçacak yol aradı anılarım. |
Aniden Çıkagel,Çık gel a leylim.
Sipil Dağın aştı özlem büyüdü, Yaşamaya küstü,dizini dövdü, Gelirsin diyerek ay,günü saydı, Gülü reyhan kokagel,kok gel a leylim. Gördüğü simalar seni sanarak, Hasret iner derine canım yakarak, Uykuya küs gözler yola bakarak, Aniden çıkagel,çık gel a leylim. Zulamda saklarım hala resmini, Gözüm yaşı akıp, aştı bendini, Sevda akarına bırak kendini, Kulaç at akagel,ak gel a leylim. Ölü müyüm,diri miyim, belirsiz, Yıllar aktı gitti,geçti yar sensiz, Beden cansız artık,can da bedensiz, Kefenim dikegel, dik gel a leylim. Kesilmiş gönül yemiyor, içmiyor, Laf anlamaz,kanmış senden geçmiyor, Güzeller şahı gelse kapın açmıyor, Anahtarı takagel,tak gel a leylim. Mecnun bulsa, yeniden dağlara çıkar, Kerem görse kahrından kendini yakar, Tahir bilse, yeniden cellada çıkar, Yanığına bakagel,bak gel a leylim. Evrim Evrensel gönlü hala da sende, O an gibi kaldım,bırakıp gidende, Bari son nefesimi candan verende, Çıramı yakagel,yak gel a leylim. Evrim Evrensel |
Aradım Getirem Geri
Kaybettiğim mah gözleri, Görem dedim göremedim, Boş kalmış yürekte yeri, Girem dedim giremedim. Yitirdim gönlüm orada, Aradım durdum nerede, Sevgi ile ben murada, Erem dedim eremedim. Sevgisiz kişi kurudur, Sevenler gönül eridir, Gurbet adamı çürütür, Dönem dedim dönemedim. Yar ile düştük tezat'a Tersinden bindim düz ata, Gönlümü sürdüm mezata, Satam dedim satamadım. Yar ile görüldü dava'm, Ne ettiysem aldım hava'm, Bir kuş gibi ben bir yuva, Kuram dedim kuramadım. Evrensel sızım sızladım, Sağır duymuyor feryadım, Gurbeti ben mekan saydım, Ölem dedim ölemedim. Evrim Evrensel |
Arayıp Sormayın bizi Orda Burda.
Aşkımız hakikat, Haktır yolumuz, Kulak ile içilir bizim dolumuz, Çiçekler özünde arı balımız, Arayıp durmayın bizi orda burda. ........ Evrim Evrensel |
Arı Çiçeğimin Dışında Olmaz
Gönül bülbül'le coşta sevgili canan, Saadetler ibibik kuşunda olmaz. Riyayla olursan gönlüme mihman Sevda pınarının başında olmaz. Gözü görmez olur aşık olanın, Sevgi akar akar öze dolanın, İçinden içine saklarsa canan, O dem rüyayla düş'ünde olmaz. Evrensel Evrimi serendi güle, Harap etti bağı kıydı bülbüle, Emek peteğinde dönende bala, Arı çiçeğimin dışında olmaz. Evrim Evrensel |
Aşk Aramak Sevenlerin İşidir.
Kimi aşık olur,sevdiğine kavuşur, Zevk-i sefa sürer,güler oynaşır, Bu avare gönül,boşta dolaşır, Gerçek aşık,aşka köle kişidir. Bana, yardan oldu,etmedi felek, Gönülden sanardım, o mührü melek, Dönüpte bir baktım, yar etmiş kelek, Peşi sıra bakmak ben delinin işidir. Dünya biterse ara Güneşte, Ay'da, Sayısız yıldız var, aha uzayda, Gökler mavisinin içinde yay da, Görünen sevdiğimin hilal kaşıdır. Yürü,yorulma sen, sevgiyi ara, Sevgisiz kalanlar hali fukara, Derya var,evren var, biterse kara, Aşk aramak sevenlerin işidir. Yine de sev gönül,sevgiden dönme, Yücelerde eyleş,alçağa inme, Onun ettiğini iyi seç, sanma Feleğin yaptığıdır, hatta işidir. Evrim Evrensel der olmazsa sevgi, Bozulur evrenin çarkı,ahengi, Rastlarsa gönüle eşiyle dengi, Şakıyan bülbülce öter,coşudur. Evrim Evrensel |
Aşkla Acı Döner Bala
Tesadüf mü? yoksa kader, Getirdi seni tabela, Sevgisiz gönüller heder, Solar gider döner çöle. Sanı'm derya, gözler deniz, Solar gider ki bet beniz, Adamız candan seveniz, Gönül döner bir güzele. Melek miydi, yoksa insan, İsmi Canan, kendi bir can, Gönüldür bu sana kanan, Olurmusun tatlı bela. Arar oldu gündüz gece, İsmin dilde kaldı hece, Ya rüyadır ya bilmece, Girdi gönül binbir hale. Öz şüphede,gözüm korkak, Bazen evcil bazen ürkek, Belki binbir belki bir tek, Gerçek döner mi misale. El içinde olmalı el, Tenhalarda gel bana gel, Meyletti Evrim Evrensel, Aşkla acı döner bala. Evrim Evrensel |
Bakma Kaderim İstedi (Türkü)
Beni yerden yere vurma, Bakacak yüzüm(mü) var sanki, Hazandadır gülüm derme, Virana döndüm inan ki, Bakma kaderim istedi, Yoksa sever miydim seni, Senin gibi bir soysuza, Kader köle etti beni. Anladım sensiz olmuyor, Bu ızdırabım dinmiyor, Bak işte isyan eyliyor, İnan ki sen yoksun diye. Bakma kaderim istedi, Yoksa severmiydim seni, Senin gibi vefasıza, Kader köle etti beni. Evrim Evrensel |
Başa Ta Başa
Ben yandım,sende eriyesin mum gibi, Belki anıların döner loşa ha loşa, Sahrayı sahilde ince kum gibi, Başın vurur durur taşa ha taşa... Bir an dahi akıldan çıkmıyor, Yaram göz göz oldu kanı akmıyor, Azrail göğsümde,canım çıkmıyor, Belki nazlı yarim koşa ha koşa. Bana eza ettin, sen çekmedin mi? Yasta durur boyunun bükmedin mi? Gizli gizli yaşlar sen dökmedin mi? Belki birgün döken taşa ha taşa. Bitmeyen hasretler,değdimi canım, Kana boğdun gönlüm,yas'a can hanı, Türlü türlü çiçeğim bahar zamanı, Yolup çevirdin ki kuşa ha kuşa. İçimde tutum seni,atmadım dışa, Yaşarsam gelecek bu dertler başa, Can bedenden döndü uçucu kuşa, Bir kemlik diyemem haşa ha haşa.. Mutlu musun acep, rahat mı için, Bisebeb yolları ayırdın niçin, Defteri kebirde görünmez suçun, Mizan'ıma yazdım başa ta başa. Evrim Evrensel |
Başıma Bir Yığın Mezardan Başka.
Ömür aktı, geldi yarıya yakın Karım hesapsızdı zarardan başka. Gelin Can yarenler halime bakın, Karım görünmüyor zarardan başka. Kazanmadan kayıp oldu yarenler Devam ede durur gönül kıranlar Bulunmaz ki dostan halin soranlar İşim gücüm kuru karardan başka. Feryat figaneyim göz yaşım akmaz, En sadık bildiğim yüzüme bakmaz, Harab oldu bağım al güller kokmaz, Neşesi kalmadı sarar'dan başka. Evrim Evrensel'im hayatı hayda, Ömrümün küllisi baktım ki zayda, Bu fani dünyadan görmedim fayda, Başıma bir yığın mezardan başka. Evrim Evrensel |
Başıma Dertleri Çorap Misali (Türkü)
Başıma dertleri çorap misali, Örüp örmektesin,haz mı alırsın. Bunca cevr-u cefa yok mu vebali, Verip vermektesin,haz mı alırsın. Ayrılık yarattın,çekerim hasret, Payıma ayırdın diyar-ı gurbet, Halim müşkülata,ahvalim berbat, Edip etmektesin,haz mı alırsın. Sevginin bedeli bu mu olmalı, Herkes ettiğini etti, bulmalı, Bu mecnun gönlümün başta saçları Yolup yolmaktasın, haz mı alırsın. Başın diklemiş, burunun kafta, 'O nu ben terkettim ' dermiş etrafta, Akıbet ayrılık değilmi her bab'da, Derip dermektesin,haz mı alırsın. Terkedil,terket, yar ne fark etti, Gönül gönülüne küstü terketti, Yaşanılasını yaşanmaza garketti, Yorup yormaktasın,haz mı alırsın. Böyle edenlerin yüzü gülmesin, Gözlerine kanlar dolsun silmesin, Dert kapısında dursun,derman bulmasın, Kırıp kırmaktasın haz mı alırsın. Evrim Evrensel'de son buldu umut, Gönlüme telkinim gel bunu unut, Sözüm karetmiyor, almıyor komut, Sorup sormaktasın. haz mı alırsın. Evrim Evrensel |
Bayram Günleri
Düzenim bozulur,işlerim aksar, Hersene geldimi bayram günleri, Biçare gönlümü sıkıntı kapsar, Her sene geldimi bayram günleri. Akıtır gözümden kanlıca yaşlar, Yabana çevirir candan yoldaşlar, Ayırır yolunu halden haldaşlar, Her sene geldimi bayram günleri. Senede bir defa yine gelendir, Gönlümü eleme salıp gidendir, İçimden içime derdin verendir, Her sene geldimi bayram günleri. Bir daha bir daha gelmez olasın, Meramı,beni de benden alasın, Evrenseli bir ummana salasın, Her sene geldimi bayram günleri. Evrim Evrensel |
Ben Gibi Beceriksizin Becerişidir.
Sevip sevip sonda ele kaptırmak, Ben gibi beceriksizin becerişidir. Hani nerde kaldı candan sevdiklerim, Şimdi her biri bir hayta'nın eşidir. Ömür heder oldu sevdiklerim yoluna, Gidipte girdiler başkasının koluna, Bülbül dahi konuşlandı gülün dalına, Avare dolaşan benim gönlüm kuşudur. Gayrı bakmam, derde,gama,sevince, Umurunda olmasın o yar kovunca, Gönül bu,hesapsız sevdi,sevince Ne göz görür, ne de kulak işitir. Kara saça yağdı beyaz, kar oldu, Ak saçımla sevmek, artık ar oldu, El değil, yarayı açan yar oldu, Edepsizin ettiği,derdim başıdır. Evrim Evrenselim sevdim essahtan, Gözüm açamadım ah ile vahtan, Gönlüm bir kıvılcım aldı sabahtan Yanan yangın değil, aşk ateşidir. Evrim Evrensel |
Ben Şiir Yazmadım.
Ben Şiir yazmadım, Yanıldı, yazdığımı sananlar... Yedi tepeli şehrin, Tepelerinden birinin zirvesinde oturarak, İlah perisinin gelip çarpmasını beklemeden, Yaşamımın kara kalem resmini karalamadım, Seslendirdim sadece... Aslında şiir yaşadıklarımdı, Şairler şiir yazdığımı sandı, Ve de yanıldı. İhanetleri resmederek, Yaşanamamışlarımı, Yarım kalmışlarımı, kare kare, Kareledim en mazbut yerlere... Mutluluğu resmedemedim, Sadece dillendirdim, Kelime, kelime heceledim, Cümle, cümle geceledim, Sevgilerimi dizeledim, Şiir yazdığım sanıldı, Yaşamıma vakfolunca da, Şiir yazdığımı sananlar yanıldı... Bülbülün güle hasretinin, Gülü dalında, nasıl soldurduğunu, Kurda, kuşa yem sevdaları, Ardına saklayan dağları, Resmederek seslendirdim, Kelime, kelime dillendirdim... Yoluma düşen Çığ'larımı Gazele mahkum bağlarımı, Sevda denen insancalığımı, Ve de o'nu yiyen canavarlarımı Resmeyleyerek dillendirdim, Sadece seslendirdim, Şiir yazdığım sanıldı Ve sananlar yanıldı... Ak'la kara'yı ayırarak, Kel başımı tarayarak, Battaniye emziren köpeklerin, Resmini dillendirdim, Ve de seslendirdim... Şiir yazdığım sanıldı Hayatımı öğrenenler yanıldı. Ben Şiir yazmadım... Evrim Evrensel |
Ben Üryanım O Mal İstiyor
Aptal mı gönül şapşal mı nedir? Gelmiş benden, al gül istiyor, Ayrılmışım arıdan kaç yüz senedir, Gönül benden türlü tür bal istiyor. Aşk atına bindim olundum süvar(ı) , Koşturdum yoruldu, olundu bimar, Ne ağzında gemi, ne sırtında semer, Ben üryanım o benden pür mal istiyor. Bağlandım gönülden canı gönülden, Tel sazsız olamaz, sazda telinden, Bülbül yaşamazki ayrı gülünden, Ben ayrıyım o benden algül istiyor. Evrim Evrensel der bıktım usandım, Ne arsız bu gönül yandım ha yandım, O bende gezer ben onda candım, Laleli,çiğdemi, sümbül istiyor. Evrim Evrensel |
Bırakma Sen Seni Dinsiz İmansız
Sevgi benim dinim,dinim imanım, Bırakma sen seni dinsiz imansız, Geride sayılı ömrü zamanım, Bırakma sen seni şeksiz gümansız. Sevgi ol bedende dolaşmaktadır, Bir ehli virusla bulaşmaktadır, Dermansıza doğru kol açmaktadır, Bırakma sen seni bensiz, Eminsiz. Soraydım bir güle,seni geçipte, Aşkın ağuların senle içipte, Garip gönül vahtde seni seçipte, Bırakma sen seni aman amansız. Sevgine muhtacım koyma ki onsuz, Sana sevgi ibadet,o bana sonsuz, Can damarsız olmaz,damarsa kansız, Bırakma sen seni demsiz demansız. Her bir dokumdasın,her bir hücremde, Ömrüm sabahısın, tan'da gecemde, Her Hak deyişimde, gönül secdemde, Bırakma sen seni Hak'sız, gümansız. Evrim Evrensel |
Biçtirdiğin Ektiğim Değil İnan.
Gül yüzlü sultanım,ey canım içi, Sensiz yürek,kalkıp yüklüyor göçü, Bunca aylar geçti sormadın,niçin? Biçtirdiğin ektiğin değil ki inan. Bana tek varlıktın,hemi de birdin, Ne oldu da böyle,hallere girdin, Adeta kendini,sürgüne verdin, Biçtirdiğin ektiğim değil ki inan. Hayatıma girdin odak, merkeze, Lalemsin,sümbülüm,gülüm nergizem, Utandırdın ele güne,herkese, Biçtirdiğin ektiğim değil ki inan. Ne diyeceksin şimdi bana,sevgiye, Bunca ayrılığı yarattın,Niye? Birgün dönüp bakacaksın geriye, Biçtirdiğin ektiğim değil ki inan. Evrensel babaya karşı ne bu hal, Gel de 'gül yüzlü sultanım'da kal, Ayrıyla gayrıyı alıp sele sal, Biçtirdiğin ektiğim değil ki inan. Evrim Evrensel |
Bilemiyorsun
Bir gelir birde gelemmi dersin, Sen ne yaptığını bilemiyorsun. Bazı incitmezken,bazı ezersin, Sen ne yaptığını bilemiyorsun. Bir yanın canandır,öteki de can, Ne Sultan istedin,nede bir han, Bazı gülistansın,bazı da viran, Sen ne yaptığını bilemiyorsun. Güzellik dilersin,güzele ah'ın Günün gecen gibi,gecen sabahın, Her şey verecek iken yüce Allahın, Sen ne dediğini bilemiyorsun. Karınca incitmen,kah kıyan cana, Bu dünya kalmış mı Hakana,Hana, Düşen gözyaşından bir damla bana, Sen ne döktüğünü bilemiyorsun. Evrim Evrensel |
Bir Bir Kaybolur.
Gün be gün geçmektedir devranın, Yürüdüğün yollar bir bir kaybolur. Düz yolda çöker olur kervanın, Serildiğin mallar bir bir kaybolur. Küser senden bir bir ömür dağların, Gazel olur döker yaprak bağların, Bir yalana döner gençlik çağların, Sürüldüğün iller bir bir kaybolur. Yalnıza bırakır oğul'la kızın, Güldüğün demlere dolacak hüzün, Sarp dağlara döner ovanla düzün, Serindiğin çullar bir bir kaybolur. Saçların aklaşır,diz bağın tutmaz, Yaren yoldaşların gelip el atmaz, Kırışır yüzlerin cananın bakmaz, Gençliğin izleri bir bir kaybolur. Dostların çekilir,çıkar düşmanın, Böyle dosta yazık olur şaşmanın, Nafileye gelir zorlar aşmanın, Göründüğün kullar bir bir kaybolur. Sanarsın ki seni hiç görmemişler, Sofranda lokmanı hiç yememişler, Ne gelenin ne gidenin demişler, Söylediğin sözler bir bir kaybolur. Dünyada bıraktım sırdaşım sazı, Derunu derdile çekerim sızı, Evrim Evrensel der hey gidi sizi, Ahvali hallerin bir bir kaybolur. Evrim Evrensel |
Boş ver diyorlar.
Hayat göründüğü gibi güzel olsaydı, Dünya'da dert denen illet olmazdı. Her seven yariyle mutlu olsaydı, Meyhaneler böyle dolu dolu olmazdı. Boş ver diyorlar, Hoş gör diyorlar, Dünya böyle gelmiş Böyle gider diyorlar.. Seni sevdiğim kadar sende sevseydin, Bunca yakan figan,hasret olmazdı, Vefasızlığına bir tek çare olsaydı, Şimdi gözüm böyle yaşla dolmazdı. Boş ver diyorlar, Hoş gör diyorlar, Dünya böyle gelmiş, Böyle gider diyorlar.. Evrim Evrensel |
Bu Dünyada
Yaramdan kanım akmıyor, Ağlarım sesim çıkmıyor, Kimse garibe bakmıyor, Bu dünyada, bu dünyada. Mecnunum çöllere daldım, Gönül bülbülümü saldım, Ah vah ile gider oldum, Bu dünyadan,bu dünyadan. Dünya haline bakıp gidem, Dertli bağrım yakıp gidem, Kervan göçüm çekip gidem, Bu dünyadan,bu dünyadan. Gün artar gam kederim, Kalmadı mekanım yerim, Artık durmazam giderim, Bu dünyadanü,bu dünyadan. Evrenselim candan bezdim, Dert elemle bağrım ezdim, Geldim geçtim hayli gezdim, Bu dünyada,bu dünyada. Evrim Evrensel |
Bulamazsın ki
Harabat iline gülden ekersen, Karaçalıdan yol bulamazsın ki. Halden bilmeyene halin dökersen, Bu ahvalle haldaş bulamazsın ki. Duyduğun her tına kulak verirsen, İbibik kuşunu bülbül edersen, Hasbahçeni viran çöller edersin, Kara dut dalında gül bulamazsın ki. Evrim Evrensel'i satma bir pula, Yol bilmezsen görmez, şaşar pusula, Zülfikarı pasa,Kurt'u düldüle, Salarsan,kar etmez nal bulamazsın ki. Evrim Evrensel |
Bulayım Yine Seni
Aklımı aldın başımdan, Ya aklını ver bana, Ya da aklımı... Akılsız yaşanır mı? Onunla buldum seni, Bulayım yeni,yeni. Zamanımı aldın, Doldurdun her dakkasını, Yetemez oldum... Ya zamanını ver bana, Ya da zamanımı. Zamansız yaşanır mı? Bileyim yine dünü... Fikrimi aldın, Kardın her cümlesini, Ya fikrini ver bana, Ya da fikrimi... Onunla geldim sana. Geleyim mini mini, Öyle özledimki seni, Acep haksızmıyım... Evrim Evrensel |
Bunak Gönül (Türkü)
Uyan artık uyan, ayyaş! Yıldırtırsın bunak gönül. İçip içip gezme sarhoş, Çıldırtırsın bunak gönül. Seni gönül vay serseri, Yolun yanlışsa dön geri, Seni gönül vay budala Beni koydun kötü hal(e) a, Gönül gezme daldan dala. Her ötene verme seda, Bu kadar güvenme yad'a, Kaptansız gemim deryada, Batırtırsın bunak gönül. Nakarat. Dur demezsen bu gidişe, Getirirler nice tuşa, Evrim Evrensel'i boşa Öldürtürsun bunak gönül. Nakarat. Evrim Evrensel |
Bülbül ar'ından iniler.
Gazel zaptetmiş bağımı, Bülbül zarından iniler, Duman kaplamış dağımı, Bülbül harından iniler. Al Gül'üm boynun bükmüş, Göz yaşın sineye dökmüş, Zar ağlayıp şaşa dönmüş, Bülbül derdinden iniler. Yarim gider bu diyardan, Gönül kavrulmuş od nardan, Çiçek açmaz bu baharda, Bülbül ar'ından iniler. Gönül gel girme buhrana, Umut eyle ki o yar döne, Kavuşursun belki yine, Bülbül gümanda iniler. Bülbülüm eyleme, etme, Feryat, figan, şivan ötme, Harabistanlara itme, Bülbül amanda iniler. Evrim Evrensel hüsranda, Bir od yanar aha şuramda, Yürek yanar, gönlüm gamda, Bülbül kor'undan iniler. Evrim Evrensel |
Bülbül Döner Dut Yemişe.
Bülbül döner dut yemişe, Bağbanlar şaşar bu işe, Sarar gönlümü endişe, Yar sallanıp gittiğinde. Can ayrılır senle gelir, Bende boş bir beden kalır, Akıl serden gider gelir, Ayrılık anı çattığında Ne gün,ne ay'ın manası, Kalır, ayrılık sırası, Sensiz viran can kafesi, Baykuş konup öttüğünde. Akar yaşlar kanlı kızıl, Kopar düşer başa buzul, Savur saçın sallan süzül, Saçlar ak'ın döktüğünde. Senin olsun yayla,çimen, Sırrın bende ele demem, İstesen de yar gelemem, Can toprağa aktığında. Evrim Evrensel'in üryan, Bir can var o sana kurban, Gel gönülde olur bayram, Gözler gözen baktığında. Evrim Evrensel |
Can alır El verişine
Yaşadığım şu dünyanın, Aklım ermez gidişine, Döner çarkıyla devranın, Can alır el verişine. Ay dolanır, güneş batar, Biter günüm, gece basar, Gafil olma seni yutar, Pişman eder gelişine. Anlarsın ki,birgün fani, Onca yaşayanlar hani, Yok olur canın mekanı, Ağlarsın bu gülüşüne. Sevenlerin elin çeker, Gönlün gözü yola bakar, Biri bir taş başan diker, Anlarsın son verişine. Evrim Evrensel bilendir, Ol yazgı başa gelendir, Cilvesi aklın çalandır, Beklersin boş bilişine. Evrim Evrensel |
Can bedenden ona aktı
'Hoşçakal' dedi İyi ******* diledi, Yüreğim ikiye bölündü, Biri bende kaldı, Biri onunla gitti... Veda ederken, iki yanağımdan bir hoş öptü, Sandım ki dağ beni çarptı, Yıldızım kaydı, ayım koptu, Kaya sert,dağ da sarptı... Buse verdi yanağından, Bir solundan bir sağından, Eli elimdeydi dağda, Aklım fikrim karıştı, Güneş miydi? ay mı? çarptı, Yüreğimi yerinden apardı, Bu ne haldi ne hatırdı, Attı denize batırdı, Yunus geldi beni kaptı, Avucunda su içirdi, Uzattı elini verdi, Gönül sevdi,gözde gördü.. Ben mi döndüm, O mu saptı... Aktı damar, kanımdaydı, Sandım yer yerinden kaydı, Kalbim avucunda baydı, Can bedenden ona aktı... Karardı her yan, nurum söndü, Yıkık viraneye döndüm, Bugün kutsal kutsi gündü, Ne savaştı ne de harpti. Evrim Evrensel |
Cehennemine Düştüm
Bulutlar Siyahlaştı, Semalarda dolaştı, Gök bütün dehşetiyle... Olanca şidetiyle bağırdı. Göklerin hiddetiyle, Korktu yıldızlar... Ay kaçtı,.... Dağlar ürktü… Ateş fırladı gözlerinden, Aktı yeryüzüne aktı... Yüreğimi yıldırım çarptı... Gök bağırdı... Korkudan kanım dondu, Adeta ödüm koptu... Yıkıldım olduğum yere... Elimden tutanım, Sevdamı yutanım, Ve kalbimde yatanım, Mahşer vaktimi geldi, Yoksa kıyamet mi koptu.... Gönül hal bilmeze koştu, Sevdası yandı tutuştu,... Yüreğime yıldırım düştü, Her taraf ıssız bomboştu... Sadece kuşlar ürküp uçuştu.... Bir tek yaprak kalmadı ağaçlarda, Dökülüp düştü... Ve bir yumak gibi büzülerek yüreğim, Duygusuzluğunun cehennemine düştü... Cehennemine düştü yüreğim... Evrim Evrensel |
Çizilemez Türlü Eşgalim.
Sır içinde sırrım kivre, Bilinmez türlü ahvalim. Gök katından indim yere, Görünmez türlü hayalim. Montsegur'da yandım nara, Mansur olup çıktım dara, Nurdan özüm aktım nura, Çizilmez türlü eşgalim. Gerçeğe yüzdürdüm derim, Ölmem ben Hak'ka yürürüm, Ceddim İdris'le giderim, Ay Gün ayınamdır ey zalim. Türlü dona girdim çıktım, Derya iken kurağa aktım, Nahak nerde gördüm çattım, Bilmem nice olur halim. Sakınmadan dedim sözüm, Duydu kulak,gördü gözüm, Çiğden pişti yandı özüm, Bildim Evrim Evrensel'im. Evrim Evrensel |
Çöker Babo Çöktü Çöker
Gögsüm açık,yakam yırtık, Yakar babo, yaktı yakar. Birgün başına koca koltuk, Çöker babo, çöktü çöker. Dört karıya birde koca, Binayı, delik ile baca, Memleketi hacı, hoca, Yıkar babo, yıktı yıkar. Korkma, yağmur ile yaştan, Çakallar ayrıldı Caştan, Demişlerki, balık baştan, Kokar babo, koktu kokar. Seyret, bak ta gör oyununu, Kurda yedirdin, at soyunu, Zalimler, mazlum boynunu, Büker babo, büktü büker. Evrim Evrensel yoldaşı, Ela gözler, oldu şaşı, Yoksulun gözünde yaşı, Döker babo, döktü döker. Evrim Evrensel |
Çözüm Zalim (Türkü)
Dağları munzurda kaldı sevdam, Boran merhametsiz yollar zalim. Aşılmazlarına ömrümü verdim, Soran merhametsiz,kullar zalim. Gençlik kaydı gitti,ömür hay hayda, İçimde türlü dert var türlü boyda, Şehirde çürüdüm,mazimiz köyde, Durum merhametsiz haller zalim. Bir kez severimiş insan,gerisi benzer, Munzur rüzgarına ben oldum kenger, Geçmişine çekemezsinki sünger, Sorun merhametsiz çözüm zalim. Evrim Evrensel |
Dar günümde gel
Dost olan dostunu arar uzayda, Hiçse arar sorar senede ayda, İyi günde dostum olmuş ne fayda, Sadık dostum isen dar günümde gel. ./. Evrim Evrensel |
Dayanıklı Yürek!
Nice derya nice umman yüzmüşüm Gözlerinin seli vız gelir bana, Doğu batı kuzey güney gezmişim Mağribten maşrıkin düz gelir bana. Bir deve lokma olur yutar doymazam, Aşkı dem alınca yerden kalkmazam Ayakta dursam yeryüzüne sığmazam Aydan öte fezan vız gelir bana. Doğudan batıya gürlerken sesim, Atomlar patlar ancak silinir pasım, Ben idim birzaman Nuh'un gemisi Hint'i okyanusların vız gelir bana. Neler kazandım,nice yitirdim, Bir günde cihanı gezdim bitirdim, Bir mevsimde birkaç bahar getirdim Zemheri boranın vız gelir bana. Evrimle Evrensel Dünya oynadı Aşkın tesiriyle derya kaynadı, Koca tabiatla bir zar oynadı, Uzay, kutupların toz gelir bana. Evrim Evrensel |
Dayanır mı ki
Varlığına dayanamazken yareli kalbim, Seni yok saymaya dayanır mı ki. Şamarın yetmedi üsttede Şelp'in, Seni Hak duymaya dayanır mı ki,. Söküp atamadım yari içerden, Saklayayım kemden kötüden şerden, Ben kendi halimde,oysa göklerde, Seni yok saymaya dayanır mı ki. Elin kazma,kürek ha vurmaktasın, Gönül sarayımı da yıkmaktasın, Beni harabata vah koymaktasın, Seni Tak saymaya dayanır mı ki, Mahpus edem dedim kalbi derine, Esti Sevda yeli deli serime, Sözü hançerini engin yerine, Seni,Sok saymaya dayanır mı ki,. Evrim Evrensel |
Dedi gitti
Varıp bir doktora hastayım diye, Senin derdin yok dedi gitti. Gönül cüda ile yastadır diyem, Kolayı var, buradan kaç dedi gitti. Gönülden yaralar,akarda kanım, Buna dayanamaz çıkacak canım, Çiçek çiçek açmış sızılar yanım, Kızgın dağma ile yak dedi gitti. Bedende bu canla, salt bir sedayım, Gurbetlerde yarsız ya ben nideyim, Bir merhem sürsende yare gideyim, Dönemen sen burda kal dedi gitti. Son çareyi söyle,söyleki bana, Bu halle erermı bu can canana, Bu can kafessizce döner virana, Bu ahval ve hal hak dedi gitti. Evrim Evrensel |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 06:27 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.