|
Ahrazi
---Gönül---
Dün bir gönül ağlamıştı gitme dur diyerek, ‘’Beni bana verme sakın sende bırak beni’’,,,,,,,,, Sevmişsen ötesi yok aşka sebep mi gerek, ‘’Var git şimdi uzaklara sen de bırak beni........... * * * Ahrazi |
! ..Uyan..!
Kalk! doğrul da bak artık,her tarafta bir âyet, Uyan bu uykulardan,çok geç olmadan Uyan! Dinle,inceden bir ses..’’Mühlet doldu nihâyet.’’ Uyu diyen kâbustan,haber almadan Uyan! .. *** Gel,önce kendine gel,ve sor bu hicret neden, Gel,hakîkat için gel,Mevlâ da kim? demeden, Yoktan saydığın ecel,senden’’Lâ..’’istemeden, Elvedâ'lık hitâbın âha kalmadan Uyan! .. *** Sen! hâlâ düşünen,Sen! işte bu alın yazın, İşte bu senin kalbin ve suskun niyâzın, Ya hemen inkâr et,burda kalsın îkâzın, Yada bana yoldaş ol,hatâ bulmadan Uyan! .. *** Sus,bırak bu suâli,sus da yalana kanma, Gıybete yâren olup nefsinle bir yıkanma, Sakınsan da mısrâdan,şu kelâmdan sakınma; Yerle buluşan semâ,namaz kılmadan Uyan! .. *** Son deminde bir hayat,o hayatta bir âdem, Dediler ki yol yakın,hazırlık var amâdem… Sırdan misal dileyen,sabrı dâimsen mâdem; ‘’Saflar toplandı bile,Sultân gelmeden Uyan’’! ... **** amâdebir işi) yapmaya hazır,Örn:emrinize amâdeyim. Ahrazi |
Bir hayâlden yıkıldım ﺀ �*
Yandı bu cân hasretle,yandı artık biçârem, Sanki cihân devrildi,köhne bir yerde kaldım. Oysa nasıl mecnundu aşka muhtâç bu hânem, Yandı bu cân hasretle,bir hayâlden yıkıldım… * * * Ahrazi |
�* �* �* Gönül desem,Gönül de Sen �* �* �*
Sevdâ candan yeğdir desem, Câna sevdâ veren Yardır, Gönül ruhtan sağdır desem, Rûh içinde Yaren vardır. *** Ahrazi |
��* ��* ��* Tereddüt ��* ��* ��*
ﺀ İster bin kerre doğun isterseniz can değişin.ﺀ ﺀ Cahil misin ey varlık,nedendir baş eğmeyişinﺀ ﺀ ﺀ ﺀ Ahrazi |
��* ��* ��* Tereddüt ��* ��* ��*
ﺀ İster bin kerre doğun isterseniz can değişin.ﺀ ﺀ Cahil misin ey varlık,nedendir baş eğmeyişinﺀ ﺀ ﺀ ﺀ Ahrazi |
&........................................İki yol............................................... .&
Yıllar su misâli akıp gitmede,,,,,,,,,,Yılların hükmü yok ömrü neyleyim, Hayâtı kendine ayırmak gerek........Dünyâ yalan imiş düşünmek gerek. Yardıma adayan ziyân etmede,,,,,,,Bir lokma ekmeği iki paylayım, Evvela nefsimi doyurmak gerek......Garibin yanına taşınmak gerek. *** Riyâyı hâl bilip sefâ sürmeli,,,,,,,,,,,,Bu cân benim değil sahip çıkamam, Seveni aciz diye ele yermeli,,,,,,,,,,,Doğruluk yolunda sahte bakamam, Eşini dostunu hakir görmeli,,,,,,,,,,,,Adımdan bıksam da dosttan bıkamam, Emri fermân ile buyurmak gerek......Kötülük etmeye üşenmek gerek. *** Gündüz yorgunuyum gece dirisi,,,,,Derde düşen kişi perme perişan, Gördüğüm herkesten âlâ birisi,,,,,,,,Nasıl uyusun ki yoğa karışan, Henüz yaşadığım günün yarısı,,,,,,,,Çalışıp durdukça terle yarışan, Tastik edenleri kayırmak gerek.......Ellerini sarıp aşınmak gerek. *** &.........................................İKİ YOL............................................... ...& Ey sürgün Ahrâzim hançer bağışla, Vur sîneme gayri ah’lı nakışla, Sevgiye Dostluğa âyân bakışla, İnsânlık vasfını kuşanmak gerek. Ahrazi |
&..........Gönül beni duyasın...........&
Gönül senin ettiğin sevdâ için olmasa, Aciz tende yerini ilim bile bilmezdi. Mevlâm aşkın adını böyle yüce kılmasa, Sende ilim arayan âlim dile gelmezdi. *** Nice kalem tanıdım hepsi misal peşinde, Kimi hasret üzeri kimi gözün yaşında, Mecnûn garip hallerde Ferhât dağın başında, Derdi şirin eyleyen kelâm yolu bulmazdı. *** Can ahrâzi yârene,canda sana diyesin, Yâdı huzur yeridir günde onu sayasın, Rûhu fâni belleyen gönül beni duyasın, Sende sevdâ olmasa ölüm çile olmazdı. *** Ahrazi |
** Hasrete,Vuslata dair **
Bugün sana öylesine yakınım ki Bugün sana öylesine yakınım ki; Ne aşkta bir şahsiyet, Ne de aramızda bir ‘’ben’’ bulamazsın. Zaman dâhi sana sürelendi, ‘’Sen’’le aralandı ufkun kapısı, Adanmış nefesimi bile sensiz alamazsın. Mânâlar mısralarda aitliğini ararken, Mısralar hecelere sığınmış, Ve her hecenin İsmine aktığı, Vuslata senden bakan, Vuslatın Sen gibi baktığı bir yerdeyim. Bugün sana öylesine yakınım ki; Aşkın saflığı şahidimdir, Aramıza bir ‘’ben’’ dâhi girmedi. * * * İsmince giderim İsmince esirim hasretine, Düşlerim kadar ayrıyım. Ölüm bile mâni değil sevmeme, Ancak bir nefes,tutsağıyım. İsmince yaşarım ben sende, Ve İsmince giderim,ölürsem de... * * * Ondan öte değilim Dostun îzânı dostluğun dilinde, Ne yazarsa ondan öte değilim. Aşkın îzânı hasretin elinde, Ne yazarsa ondan öte değilim. Vuslatın rengine gözler sürmeli, Cihânı cânânda bilip görmeli, Garibin hâlini çuldan sormalı, Ne yazarsa ondan öte değilim. Bak Ahrâzim acep insân nicedir, Şu dünyâda Yâr ile Dost yücedir, Aşk anlamsa ömür sözdür,hecedir, Ne yazarsa ondan öte değilim. * * * Vuslât Bir gönül bekler seni şehri vuslât nazârım, Gözlerim mahşer yeri göz yaşımdır mezârım. * * * Not:Bunların hepsi hemen hemen aynı manalarda yazdığım denemelerdir.Maksadım sözlerin beni alabildiğine yorması çünkü ben yoruldukça sözleri yormayı öğreniyorum. Katlanıp,bana değer vererek buraya kadar okuyan tüm dostlara saygı ve hörmetlerimle,okumayanların ise haklılık payı şimdiden gönlümde hazır onlara da saygım sonsuzdur Ahrazi |
**Aruz denemelerim-1**
Mânâ olan sözden medet bekler mi? Dilden düşen sırdan eser saklar mı? Şânın nedir,zikrin nedir dersin Dost, Sor bahçeden gül kendisin koklar mı? * * * Mecnûnî gönül seyre dalmış âlemi, Yardan gayri görmez gözüm deyip durur. Benden dâhi saklar bugün cemâlimi, Aşktan gayri yoktur yüzüm deyip durur. * * * Heybem gönül aşka döküp giderim, Cânân için canda fedâ diyerek, Sabret cihân bende çekip giderim, Tendir kalan rûha mezar ne gerek? * * * Not:Aruz’la beni tanıştıran,güzelliğini anlatan,yol gösteren Serdar Öncül Üstâda(ARUZ.KOLİK) tekrar tekrar teşekkür ederim Ahrazi |
**Aruz denemelerim-2**
Beher hicrân acar olmuş sinem dağlıyor, Duyan yok hâlimi feryâd etsem nâfile, Gönül deryâm suya hasret dertler çağlıyor, Gelip geçmiş meğer ömrüm dost eyvâh ile. * * * Mevzû hasret olunca dil ağlar kelâm ağlar, Hançerdir şu kalemde sitem yüklü mısrâlar. Mânâlar da kesildi hüküm sıyrılan kından, Harp başlar hecelerde kağıt kanlı bir meydân * * * Ahrazi |
**Aruz denemelerim-3**
Aşka ömür biçmek dilin harcıysa, Vakti ebed sansın gönül merciyse. * * * Nice âlem gezdim bir başıma, Yedi mesken darmış göz yaşıma, Dediler hâl hasretten sorulur, Seven ol mecnûn ol can taşıma. * * * Mevzûdur yaşam kader dilinde, Şükret ki yaşın senin elinde. * * * Ahrazi |
/*\Hayranlığı var edene Hayranım /*\
Ben güle hayranım, Güzelliğinden dem vurmayan güle, Ben göğe hayranım, Kendini yüksek görmeyen göğe. Ben, Yandım demeyen güneşe, Başa kalkmayan toprağa hayranım. Denizi,pınarı,gölü Damla damla süzüp, Adilce dağıtan buluta hayranım. Ecelin övünmeyen haline, Tehdit etmeyen Azrail’e hayranım. Ben Hayranlığı var edene Hayranım. * * * Ahrazi |
_ Nesin _
Nesin? Bak,İyi bak, Neredesin? Bir ayıbın ortasında mı, Yoksa insanlığın yasında mı? Neredesin söyle,kimlerlesin? ----------bulamadım seni. Deki,vaktim yok dostluğa/anlarım, Anlamadığım/gönlünde mi yok üstâdım? .. .. Nesin? Kendine gel,gel ki Kimim diyesin. Âna esir düşen birimi, Yoksa mert bir gönül eri mi? ----------bilemedim seni. Yaşarsın amma sevip sevilmeden, Neden şu bencillik kalp kırmak neden? .. .. Mâdem ki sözler beyhude, Oku o vakit,boşsun dese de. /Arzın hiddeti Arşa karşı değil, Sallar kendini ancak arşı değil./ Ahrazi |
_Kâmil_
‘’Gel! Şu dünyâyı yıkta gel,rûhunu aşkla yakta Gel, Seni sana veren benim,benliğini bırakta Gel.’’ _Kâmil_ Uzun ve sırlı bir yolda kaderine boyun eğmişti, Çâresiz,yapayalnızdı lâkin isyân da etmedi, Her nereye adım atsa ona kırağı değmişti, Yetişemedi hayâta,umut yaşama yetmedi. Cândan vazgeçtiği anda,bir ses belirdi o cânda, Uyân dedi,artık Uyân! Hak’tır seni derde koyan. *** Nutku tutulmuştu sanki,sözlerden medet bekledi, Çorak bir topraktı dili,Eyvâhlar bile bitmedi, Yâ Rab diyebildi ancak,hayât dedi ve ekledi, Ben kaderimle geldim de bahtım çilesiz gitmedi. Sitem huzûra varmadan,ilhâm eyledi Yaradan, Uyân dedi,artık Uyân! o çiledir seni ayan. *** Bî tâkat kalınca dizi,yere doğru çöküverdi, Yoluna çıkan gölgesi,sarp dağları aratmadı, Bir başka göründü artık,beyhûde buldu kederi, Beni ve dedi her şeyi,Hak’tan başkası yaratmadı. Kim ne umarsa cihândan,onu seçmiştir ziyândan, Elbet mahşerde uyanır,cihândayken uyanmayan. *** Adına büründü Kâmil,kendine misâfir oldu, Yalan dünyâda sefilken,her âleme sefir oldu. ***** Ahrazi |
‘’Aşk’’ sözü
‘’Aşk’’ sözüne kulak verin, Eğri dilden medet ummaz, Her harfine bir bir sorun, Eğri yoldan medet ummaz. Can bulmadan bağrı yakar, Gönülden dosdoğru çıkar, Ruhun özünden hoş kokar, Solan gülden medet ummaz. Her çeşitte her lisanda, Hem gayipte hem insanda, Onu,canla bir sansan da, Garip halden medet ummaz. Kaç çeşit sofra aşında, Var olan onun peşinde, Yedi kat üstü düşün de, Cennet,çölden medet ummaz. Dünyanın dönme sebebi, Ateşin yanma sebebi, Hak için,inme sebebi, Fani kuldan medet ummaz. Ahrazi her kelam bir mi? Her göze gelmeyen sır mı? ‘’Aşk’’sözünün dengi var mı? İpek,çuldan medet ummaz., Dostlar; Can-ı gönülden ''Aşk'' derseniz,dilin geriye çekilip nefese yol verdiğini göreceksiniz. Ahrazi |
‘’Ben’’kelimesi kaç hece?
Ay güneşe dost olsa da, Gündüzüm geceye düşman. Gönlüm dili dost bilsede, Manalar heceye düşman. İki göz ayrı nazarda, Hal halayda,can mezarda, Ruhum nefsime kızarda, Tatlılar acıya düşman. Han susturdum köy buyrettim, Gah şevklenip gah kahrettim, Tek oturup çift seyrettim, Kardeşler bacıya düşman. Ahrazi isminden başka, Gölgen var cisminden başka, İç yüzün resminden başka, Kabuğun inciye düşman. Ahrazi |
a.b.d-î İsrâil*
yıktın fakat en yıkılmaz kalesini Irak’ın inşâ eden millete,ey gâfil! oldun yakın. * * * *(abd:kul,abd-î isrâil:isrâil’in kulu) Ahrazi |
Acar gönül gerek bana
Miadını dün doldurdu, Acar gönül gerek bana, İsyan edip baş kaldırdı, Acar gönül gerek bana. Dertlerimi almaz oldu, Can halini bilmez oldu, Göz yaşımı silmez oldu, Acar gönül gerek bana. Dile gelmiş yeter diyor, İçim senden beter diyor, Dostluğumuz biter diyor, Acar gönül gerek bana. Duy Ahrazim haklı sözü, Sararıp da solmuş yüzü, Çıkaramaz belki güzü, Acar gönül gerek bana. Ahrazi |
Acep beni bulan var mı?
Gölgem varda cismim yok, Acep beni bulan var mı? Hak nurundan kısmım yok, Acep beni bulan var mı? Yanan ışıklarım söndü, Ruhum bir köşeye sindi, Bana tekrar tenim döndü, Acep canı bulan var mı? Başla diye ferman geldi, Gönül bana yoldaş oldu, Yolculuğum yılı buldu, Acep sonu bulan var mı? Dönsem, geriye sefer yok, Yoruldum amma eser yok, Soluklanacak bir yer yok, Acep hanı bulan var mı? Ahrazim bak sen yarına, Sabır gitmesin zoruna, Aldanma günün karına, Acep dünü bulan var mı? Ahrazi |
Aç perdeleri ve gör…..
Dinle..gizemin de ötesinden bir ses..Dinle; Usulca geç bu kapıdan sakın durma..sakın. Dinle..Tanışma vaktin geldi senin..Kendinle, Öyle bir ses ki bu,dinle..bana,’Kim? ’den yakın. Akılsa Yıkılmaz minber; Altımda bin akıl, Hepsi tek minder. Yük.ismim,gözlerim ve dâhi bütün uzvum yük, Çıkartıp atsam bir kenara ne varsa kırsam. Karşımdaki yol,her adımı cihandan büyük, Korkarım..doğacaklar duyacak..bir haykırsam.. * * * Ahrazi |
Açtın ki solasın
Gözlere can da versen,ten rengisin hem betim, Hem de çekip gidensin can vermeden heybetim. * * * Ahrazi |
Adım neyse yârem odur
Benim derdim cüssem kadar, Adım neyse yârem odur. Can evinde hissem kadar, Âhım varsa çârem odur. *** Gölge yolda izim sürgün, Yaşam ne ki,orda bir gün, Güzel ruhtan daha ergin, Yâver kimse hârem odur. *** Gündüz gözlü bakan kişi, Hayra yormaz fâni düşü, Garip zaman dünyâ işi, Her ne verse kirâm odur. *** Dünkü ölen diri nerde, Senle benle aynı yerde, Yolcu olan hayat der de, Ömür yolsa sürem odur. *** Can ahrâzim halde yandı, Gönül içip sevdâ kandı, Sükût ehli dil uyandı, Aslı derse kerem odur. Ahrazi |
Ağla ki
Sormadı hiç kimseye gönlüm senelerce..ah! Ayrılığın ismi ne,sevda mıydı kalp kıran? Maziyi özler de gelirsen böyle bir sabah; Ağla ki,bendim sana gitme diye haykıran..! * * * Ahrazi |
Âh..sen de bir uyansan
Zaman; derin bir uyku,beden; uyku sîmâsı, Her sîmânın alnında sâye kadar bir insan. Hayât; nâfile nöbet,cihân; mezar dünyâsı, Tek yaşayan ölümdür,âh..sen de bir uyansan. Tekmil; aklın sûreti,nefes ve cân ifşâda, ‘’Anlat’’hükmü gelince emret kalır hâşâda, Bak şu muhtaç hâline,diz çöktüren bu şâda, Her secdeye tâlip ol,Sen,bu seni duyansan. Ömür,anlarda sürgün,kader,sürgüne rehber, Nefsin cehresi tabut,cesedinle mûteber, Ahrâzidir bu devrân kıyâmetse tek haber, Aç şu gizli perdeyi ‘’ben nerdeyim? ’’diyensen. Zaman; derin bir uyku,beden; uyku sîmâsı, Bir harf kadar aklın var,fikrin varlık âmâsı, Hayât; nâfile nöbet,cihân; mezar dünyâsı, Tek yaşayan ölümdür,âh..sen de bir uyansan. *** sâye:gölge''Senin sâyende...'' Ahrazi |
Ahâliye bıraktım
Verseler de kelâmın el değmeyen yerinden, Korkarım ki câhildir anlatamaz bu hâli. Şiir bir harf kadar da şâirlik mi derinden? Ahâliye bıraktım akıl denen mahâli… *** Ahrazi |
Ahmağın yâreni
Farzet ki câhilim ve hattâ rüsvâyım, Aklımda yok benim,ha kezâ dostum da, Velhâsıl ahmağım,adım var; dünyâ’yım, Altımda yatandır:devâsâ dost um da… * * * Ahrazi |
Ahmet(s.a.v) 'e özlem
Yoktu bir benzerin elbet,daha bir cüsseliydin, Onca yüksek tepelerden sen ışırdın bakınca. Görmedik böylesi nurdan,seneler geldi geçti, Ne cihan gördü ne toprak,ne de bir başka mevki. Tattığım aşk bile mahcup,değil ruhum ve şeklim, Kimde var sendeki cevher,bu nasıl bir şehadet? Asrın ismiyle beraber gelen insanlara bak; Dünyevi sohbet için söz umuyorlar ki ah’tan, Bahsi geçmiş nice iblis,çekinir bu günahtan. Şimdi yoksun..a benim cânım,inandığım Ahmet! Belki toprakta yatarsın fakat,aşkınla her yer, Bembeyaz örtüsü,ufkunda sevinç göz yaşıyla, Her an imana bürünmüş,gelecek bizi bekler… * * * Ahrazi |
Akıl madeninde harf devşirenler
Altını para için bozduranlar, bol paraya kavuşunca altın için harcarlar... * * * Bu ay,akıl orucundayız,ne bozduracak sözümüz ne de bozulacak niyetimiz var... Ahrazi |
Akıl ve beden şehrinde gezerken
‘’Adım neydi benim ya da ben neyim, Sılan yok mu cihân,söyle nerdeyim? ’’ Evvel bir sûaldi bu hayat bende, Zaman cevap oldu yârını gördüm. Bâzı gün âh ile kaldım bedende, Bâzen yoldaş oldu kârını gördüm. *** ‘’İnsanlık vasfı ne,kimden mesûlüm, Neden kaderimle yaşar bu zûlüm? ’’ Levhi mahfuz var ki ilim deryâsı, Der ki kendindedir kulun dünyâsı, Yaşamın her ânı doğumun yası, Yoktan sayan oldu vârını gördüm. *** ‘’Ayrılık ne fenâ sorma dengini, En cılız ateşi mahşer zengini.’’ İdrâk ettim artık,ömrü azâdım, Aşk için anılan bir niyâz adım, Günü hasret sardı ânı feryâdım, Derdim acar oldu hârını gördüm. *** ‘’Gelecek gizliydi,sırdı yârında, İzlerim var şimdi,Sır diyârında.’’ Seyreyle Ahrâzim cismi ve teni, Adem’den bu yana hangisi yeni? Âsiden ayırıp Mevlâ diyeni, Ahmed’e götüren Hârunu gördüm. *** Not:Vaktiyle kendime sorduğum soruların cevabıdır. ‘’Hangi yürek ola ki hasret ile yaşayan, İnsan değil Aşktır o yüreği taşıyan.’’ Ahrazi |
Akıldaki perdeler
Heyhât,bu akıl ziyân olmadan cam fanusta, Yunus gibi kaybolup gitti bir okyanusta! Varlıktaki ince tülbendi açsam,bakanlar, Hayranlık içinde,her şeyi telkinsiz anlar. Artık ne gönülde gâm,ne ziyâretçi bir his, Kalpsiz değil a cânım,insan oldum bilâkis! Korkmam,kâbusuymuş aklın bu dünyâda kendi, Korkmam çünkü,atmışım ben çözülmez kemendi. En dâhisiyim diyen,câhiliyken bu dilin, Var,sen düşün hâlini bir akılsız câhilin! Ey kamburu yüksek nefs,ey yığınlarca gurur, Nârin kelebek nasıl böyle hörgüç kondurur! Binlerce hayat,zaman,varoluşlar da hattâ Seyret ki,cihan da bir noktadır,kâinat da. * * * Ahrazi |
Aklın topaldır ki zanla dolanır
Bu yollar,cihânı zerre,vakti perde kılmış, Cehâlet ki tek cihanda; susmayan akılmış… *** Ahrazi |
Aksedenler
Şu pak suların aksine bir bak,nasıl da şen; Vatan gibi,âlemlere denk mâcerâsı var; Rükûdaki dağlar mı semâlarla birleşen, O koskoca meydan bile yaprakla bir yatar. Sakın bu misalden yakınır sanma hâlimi, Ver ufkunu,gâip diye gezsin hayâlimi. - - - - Ahrazi |
Al bahtımı yaz yeniden sevdiğim
Al bahtımı yaz yeniden sevdiğim, Ömür diye hayâline dalayım. Can bağımı çöz sîneden sevdiğim, Hayât diye sevdâlara kalayım. *** Cihânım ol azat eyle yârını, Sana yaşat şu rûhumun vârını, Vuslat gibi aşkın yüce kârını, Nasip diye etrafında bulayım. *** Kader yolu sana doğru akınca, Gönül ağlar fer gözünü yakınca, Yorgun beden yılgın yılgın bakınca, Mecâl diye selâmını alayım. *** Ey ahrâzi aşka beyân nerede, Îzan sorsan hasret denen yârede, Ecel o ki bir nefeslik sürede, Yârim diye yâd ederken öleyim. Ahrazi |
Âmâ
Doğmak gibi ölmekte yolcu kılmış ki seni; Şeklindeki son belde nesneyi terk etmektir. Ne varlığı bildin sen,ne de yoktan cüsseni, Yüceyi gördüm demek gözü de yüceltmektir. * * * Ahrazi |
An’lar yol olunca-Neden?
Dilimde hasretin var,nefesimde bir ilmek, Can dilenir bedenim,yudum yudum ölürüm. Belli ki vuslat kadar uzaktaki dirilmek, An miktarı bu yolda,adım adım ölürüm. *** ------------------------------------- Neden? Mâdem ki canlısın rûh ile gezdin, Neden şu garez,kalp kırmak neden? İnsanım yazdın da eğrimi yazdın, Can mı çaldın yoksa kimse bilmeden? *** Ahrazi |
Anlat,o akıl sahibi kimden yana?
Beni kendimde bilen,kendini benden mi sanır, Sanılandan sorulan,bende bilenden usanır. (feilâtün/feilâtün/ feilâtün/feilün) *** Not:Yukarıdaki beyitte farklı bir anlam vardır,anlaşılamayacağını düşünüyor olmama rağmen anlayanların da olacağını tahmin ediyorum. saygılarımla Ahrazi |
Anneler
Anladım…anne imiş rûhumun İstanbul’u, Anladım,gözleriymiş duyguların ilk yolu. Sâde mîmârı değil,çehresidir kalbimin, En muazzâm eserî sevgidir annelerin. Görmedim böylesi nûrun böyle bir rengini, Bir ışık huzmesidir sanki,beyaz elleri. Annelik,kendine mahrum bir ibâdet midir? Ya Rab! bizden biri sandık fakat,âyet midir? Her gün akşam,düşünürken bu ilâhî gücü, Sahte vicdânı taşır benliğimin hörgücü; Onca yıl,onca bahâneyle buluşmak için, Nîçin ister o büyük kalbini anneliğin? Anladım…anne imiş terk-edilen sığınak; Bir demir pencereden seslenir,ağlayarak; Kim bilir? hangi rüyâ,hangi hayâl belli mi? Bekliyor,boynunu bükmüş de kim bilir,kimi! Ömrün en son günü evlâdını görmüş ise, İstemez ayrılıktan,ömrüne birkaç sene. Lâkin,insanlığı çok kere yıkan bizlerin, Daha bir çok izi vardır,hayâsız ve derin. Kırdık ancak,sığınırken annelik affına, Affet! affetmeyi öğretmiştin etrâfına. Belki bir akşamı çok gördük,hatırlanmadın, Belki isyân için andık seni kutsî kadın. En nihâyet,o kadim yolcu sen olmaya gör, İlk defâ irkilmeye başlar gönül adlı nankör; Annesin çünki,bu nihâyetle bakmazdı o, Hâyır,ayrılsa da hiç bir gün bırakmazdı o. Elvedâ mıydı,selam mıydı,rüyâ mıydı? Âh! Hiç denir miydi,gidip gelmeyecek bir sabah. Sen değilsin,Sana benzer biridir terk-eden! Ve derken annesidir,bilir,ebediyyen giden! * * * Ahraz |
Aş kendini
Sen cihânsın gözün hudut, Fikri çelip aş kendini. Sükût yönse sözün hudut. İsmi silip aş kendini. Şan kelepçe nâmın zindân, Beden denen âciz handan, Ne umarsın solgun tenden, Rûhu bulup aş kendini. Dîvan gönlün mercî aşkın, Hem âlim hem ilim meşkin, Aklın değil zikrin köşkün, Destûr alıp aş kendini. Huydan gayri perde nerde, Sırra mâni olan serde, Herkes sana dostum der de, Hâlden yılıp aş kendini. Ey ahrâzi vakit âyân, Ömür borçlü ömür ziyân, Acep neydi Hak’ka beyân, Suâl olup aş kendini. Ahrazi |
Aşk'tır en büyük ikram
Ne fenâ,aşka liyâkat dilemek, Ne fenâ,aşk için işkence demek. O ki tüm benliğe ad,kalbe huzur, Ne fenâ az görüp ikrâm istemek! * * * Ahrazi |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 09:14 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.