|
Sevnur Şaylan
....Hayat....
Ne kadar sendeyim, Ne kadar bendesin bilmem... Neler yaşatırsın, Neler öldürürsün bilmem... Ne ben seni istedim, Ne sen beni, Hayat... Ben küçüktüm sende, Sense kocamandın bende... Ben büyüdüm sende, Sen küçüldün bende... Canım acıdı... Sen miydin suçlu, Ben mi bilmem... Sen mi yapıyorsun herşeyi, Ben mi bilmem... Ne sen istedin bizde olmayı, Ne biz sende kalmayı... Hep sen mi yordun bizi, Biz miydik seni yoran bilmem... Sen içimde oldukça ben sendeyim... Ben mi sendeyim... Sen mi bende.... Bilmem... Sevnur Şaylan |
...Adı Yok...
Ne kadar sussa da dilim, Unuttum seni sanma... İçimde susturulmuş sözlerim, Unutuldu sanma... Gözlerine bakmıyorsa gözlerim, Utancımdan sanma... Hep uzaksam sana, Gurursuzum sanma, Bak,başım dik hala... Bırakıp giderken susuyordun da, Her gün küçük bir adım, Ayrılığa büyük bir adımmış oysa... Gurur yoksa,sende yok unutma... Seviyorum demek kolay da, Sevmiyorum demek zor mu geldi sana... Şimdi bu şiirle seviyorum seni sanma... Nefret de bir parçasıymış sevdaların... Nefrete bile değmezsin oysa... Olsun... Öyle büyüktü ki bende değerin, Bir gün yok olur sanma... Bir şekilde içimdesin hala... Bir şekilde içimdesin hala... Sevnur Şaylan |
...Adını Sen Koy...
Küskün değilim sana… Kırgın değilim… Kader diye sevdim seni… Aldım divane gönlümden beri… Utanıp eğme boynunu… Pişman değilim… Seni böylesine seven bendim… Kaçırıp gitme gözlerini… O gözleri mabedim yapan bendim… Söylerim de, Utanmam… Gurur deyip de sözlerimi yutamam… Beni yarı yolda bırakıp giden sendin… Senin bir hüznüne bin ağlayan da bendim… Kızgın değilim… İnan bana… Bana kimse sen gibi acı vermedi… Ben kimseyi senin kadar sevmedim… Kimse beni senin kadar mutlu edemedi… Kimse, Senin kadar acı çektirmedi… Kader deyip de sustum gidişine… Elbet vardır bir nedeni… Sığındım dualarıma… Beddua etsem,dua kabul ederdi Allah… Sana bir kötülük gelsin istesem, Bin iyiliğini verirdi belki… Kıyamazdım ki sana… Öyle bir sevdaydın ki… Kendimden öte sevmiştim seni… Şimdi… Kızgın değilim… Kırgın değilim… Yaşıyorum payıma düşeni… Sensizim… Sevnur Şaylan |
...Akşamlar Neden Hüzünlü Başlar...
Güneş battığından mı hüzünlü başlar akşamlar? ... İçimizdeki hayattan bir gün daha eksildiği için mi? ... Yoksa biten günde birşey elimizden gelmediği için mi? ... Akşamlar... Neden hüzünlü başlar? ... Ufukta yavaş yavaş yiterken güneş, Bir günden beklentilerimizi de mi yitiriyoruz? ... Ya da maviler siyaha bulanırken, İçimizdeki siyahların mateminden mi? ... Akşamlar neden hüzünlü başlar? ... Bir güne daha başlayamama korkusundan mı? ... Yoksa içimizi ısıtan güneşin yokluğundan mı? ... Akşamlar neden hüzünlü başlar? ... Ya hüzünler,hep akşamları mı başlar? ... Sevnur Şaylan |
...Anladığın Kadar...
Seni, Anlayabileceğin kadar sevmeli… Benim kadar sevmiyorsun,deme bana… Sevebildiğin kadar sevsem, Seni seviyorum,bile diyemem… Benim kadar özlemiyorsun,deme bana… Beni özlediğin kadar özlesem, Adını duyduğum anda hatırlarım sade… Ya da aradığında günün herhangi bir saati… Oysa ben… Sana umulmadık anda, seni seviyorum, derken… *******i başımı her yastığa koyuşumda düşünürken… Hatta özleyip de bir iki damla yaşla ıslatırken yanaklarımı… Ve tüm gece seni koruması içim bir melek dilerken Tanrıdan… Keşke yanımda olsan,deyip sarılırken hayaline… Sevdalı her şarkıda dalarken senin olduğun yerlere… Bana, Senin aşkından bahsetme… Anlayabileceğin kadar sevebilseydim, Bu kadar acı çekmezdim… Yüreğime sığan bu kadarmış… Seni en az bu kadar sevebilirim... Sevnur Şaylan |
...Anlamazsın...
Sen,belki fark etmedin… Fark etmedin benden çok şeyler aldığını… Düşünmedin… Düşünmeden seviyorum demiştin… Yaşanılanların sadece aşıkların yaşayabileceğini… Bilmedin… Aşkın zamanla sevdaya dönüştüğünü de kimse anlatmamıştı sana… Sevdiğin bir oyundu hayatında çok kez oynayacağını sandığın… Başrolünde bir tek senin olacağını düşünerek… Çok şey alarak… Hiçbir şey vermeyerek… Verdiklerinin kedere dair şeyler olduğunu sana nasıl anlatsam? ... Keder nedir bir bilebilsen belki… Aldıklarının ömrüm,yarınlarım olduğunu sana nasıl anlatsam? ... Hala yaşadığımı söylersen bana… Bedenimden öte bir kalbim,kalbimden öte bir ruhum olduğunu sana nasıl anlatsam? ... Ve o kalbi artık fark edemediğimi,acısıyla nasıl da yandığımı… Sana nasıl anlatsam… Ve neden sustuğumu sana,hesap sormadan… Merak ediyorsan hala… Susuyorum… Anlatamam… Sevnur Şaylan |
...Anlamsız...
Ne umudum,ne korkum kaldı... Anlamsız bir çaba sarfediyorum... Neden,niye bu anlamsızlık bilmiyorum... Akıp giden zamana inat, Olduğum yerde sayıyorum... Sevnur Şaylan |
...Anne...
Anne... Bugün koynunda uyuyasım var anne... Senden sonrasındaki kimseyi umursamayasım, Senden sonrasındaki omzuna yaslandığım herkesi, Unutasım var anne... Beraber söylediğimiz şarkılardan sonrasını duymayasım var... Bir tek senli fotoğraflara bakasım var anne... Bugün koynunda uyuyasım var anne... Yıllandım da anne, Ben ne yüzler gördüm de, Senin yüzünden başkası içten gülmedi anne... Bir daha göresim gelmedi çoğunu, Görsem de,görmemezlikten gelindim anne... Anne... Kimse senin gibi okşamadı saçlarımı... Kimse senin gibi sarılmadı anne... Senden başka herkes dertlendirdi de, Dermanım senden başkası olmadı anne... Herkes konuştu anne... Sonra herkes sustu,bir tek kendisiyle konuştu anne... Duvarlar da konuşmuyor ki anne... Konuşmuyor... Boncuk gözlünü ağlattılar da ardına bakmadan gittiler anne... Bir senin omzunu ıslattı o yaşlar anne... Bir sende çözüldü birikmiş düğümler, Sende boğuldum hıçkırıklara anne... Üzdüler anne,ağlattılar da, Bir de sana koştum ben seni de ağlattılar anne... Oysa daha dinlememiştin bile anne... Daha dinlememiştin... Yavrun ağlıyordu ya,yeterdi ya anne! ... Anne... Ya senin derdin var mı diye hiç sormuş muydum ki ben anne? ... Annelerin derdi olmazdı ki... Anneler... Anne... Bugün koynunda uyuyasım var anne... Ve bir daha hiç çıkmayasım... Ve koynunda hiç uyanmayasım var anne... Bugün koynunda uyuyasım var anne... Koynunda uyuyasım var... Sevnur Şaylan |
...Aslında...
Zaman neleri silmez ki,diyorlar ya... Zaman bazen hiçbir derde deva olamıyor aslında... Hep avuttum kendimi, Çarem,diye diye de, Sarıldım durdum zamana... Çekip gittin ya bakmadan ardına, Kendine iyi bak,bile demeden, Hakkını helal et,bile demeden, Habersizce beni ve bu sevdayı terkettin ya... Hani bir de sebep arıyor insan, Var mıydı ki bir hatam,diye de, Düşünüyor ya, Aptalca! ... Ne yapmıştım ki ben sana, Hayatımı darmadağın ettirecek kadar, Bir vedayı bile haketmeyecek kadar, Ne yapmıştım ki ben sana! ... Biliyorum... Haketmeyeceğin kadar, Gerçek sevmiştim ben seni... Belki de en büyük hata, Buydu senin gibilere... Bazen, İyi olmak da yetmiyormuş bu hayatta, Öğrendim, Sen öğrettin bana... Yaşattın... Öğrettin... Bir tek, Sevmeyi bilemedin... Şimdi,zamandan bahsetme bana... Silmiyor bazen hiç bir şeyi... Sabretmek de bir yere kadar aslında... Olmayacak, Unutulmayacak bu sevda... Kabullenmek gerek bunu da... Bir daha asla senin kadar kimseyi sevemeyeceğimi de bilerek, Yelken açıyorum yeni sevdalara... Artık, Seni seviyorum sözü, Yüreğimden gelerek söylenmeyecek dilimde, Gözlerim,yeni bir aşık gibi heyecanla bakmayacak kimseye, Ellerim,hiç ısınmayacak başka ellerde, Ve artık, Kimsenin yanında,seninleyken kadar huzurlu olamayacağım... Beraber dinlenilen her şarkıda, Bu ikimizin olsun,dendiğinde bile, Başımı sallayıp, Sana söyleyeceğim her şarkıyı... Bir başka omuzlara yasladığımda başımı, Hayallerde yaşayacağım o anı... Bir zamanlar en mutlu olduğum anları tekrar yaşayacağım, Hatta gizlice sileceğim akan gözyaşlarımı... İçim yanacak, Yüreğim yanacak, İçimde saklı kalan sevdan yanacak, Ben yanacağım... Ellerim üşüyecek, Bendenim üşüyecek, Ben yanacağım... İçimde saklı kalan sevdamla, Yeni aşklara yelken açacağım... Aslında... Ben artık hep yalnız kalacağım... 16.12.05 Sevnur Şaylan |
...Aşk İki Kişiliktir...
Aşk iki kişilikti... Leyla ile Mecnun... Ferhat ile Şirin... Aslı ile Kerem... Aşk iki kişilikti, O ve ben... Biz iki kişiydik, O ve ben... Aşk içimizdeydi, Biz aşkın içindeydik... Aşk iki kişilikti, Sen bilemedin... Ben onu seviyordum, O beni seviyordu... Belki de sen de seviyordun onu... Ama, Onu benden çok seven olmadı asla... Sen, Benim kadar çok sevmedin onu... Aşk iki kişilikti... Üç kişilik olunca, Savaşlar diz boyuydu... Ateşi eline alıp girmişsin aramıza, Ben susmuşum... O da sana kandı... Ben susmuşum... Aşk,iki kişilikti, Aşk,kabuk değiştiyordu, Aşk,olduğu yerde duruyordu, Roller değişiyormuş, Ben susmuşum... Kimse duyurmamış, Ben susmuşum... Ben... Seviyormuşum... Aşk iki kişilikti... Ve ben, Sonra farketmeden üçüncü kişi olmuşum... Sustum... Onu benden çok sevemeyeceğini de biliyorum... Herşeye rağmen, Ben, Sustum... Sevnur Şaylan |
...Aşk Terketti Bizi...
Sana her sarılışımda bir yabancıydın sanki… Gözlerin… Sözlerin… Ve de ellerin… Ellerin avuçlarımdaydı oysa… Gözlerin uzaklarda… Susma… Sen terk etmeden daha aşk terk etti bizi… Şimdi… Hoşça kal sevgilim… Sevgilim, Hoşça kal… Özlememek elde değil eski günleri… Bana her yaklaşışın bir zaferindi sanki… Belki de acele ettim sevdana… En büyük hata da buydu aslında… Anladım artık geç olsa da… Sen terk etmeden daha aşk terk etti bizi… Şimdi… Hoşça kal sevgilim… Sevgilim, Hoşça kal… Hayallerim sende anlam kazanmıştı ve ilk kez senle gerçeğe en yakındı… Kabul,sevdim de seni… Ama ardından yıkılırım da sanma… İnsan hak ettiği kadar hatırlanır… Hoşça kal sevgilim… Sevgilim, Hoşça kal… Sevnur Şaylan |
...Avuntu...
Biliyorum… Bir yerlerde,mutlaka aklına geliyorum arada… Birine kırılıyorsundur… Sevilmiyorsundur… Hani hayat bu… Olur ya… Biliyorum, Bir yerlerde,mutlaka aklına geliyorum arada… İşine de yarıyorumdur hani… Gururun okşanıyor, Buğulanmayı öğrenmiştir belki de gözlerin, Hani olur ya, Hayat bu ya… Gülümseyiveriyordur birden karaların, Geçiveriyordur hüznün… Ne de olsa, Hayatının bir yerinde,hiç sevmediğin,hiç sevilmediğin, Ve en önemlisi de hiç hak etmediğin kadar çok sevilmiştin ya… Biliyorum… Bir yerlerde,mutlaka aklına geliyorum arada… Ve belki de,hala sevildiğini de sanıyorsundur, Bazen yetmiyordur da hatıralar… Avuntun da oluyorumdur ya… Öyleyse avun… Öyleyse dinsin hüznün… Alışık değilsin ya… Hasta falan olursun… Sen bilmesen de ben fark ettim… İçimdeki koca sevda büyütmüş seni… Dur,sakın ağlama… Yine de sevmiştim bir zaman seni… Haydi tamam…Avun şimdi… Sevnur Şaylan |
...Aykırı...
Değişen birşeyler var aramızda... Sana her yaklaşışımda beni ateşlere batıran... Çağırıyorlar beni uzak şehirlerden... Mesafeler artmalı hemen aramızda... Gitmem gerek... Kaçmam gerek... Sesini daha fazla duyurma bana... Nefesini tenimde bırakma... Gitmem gerek senden... Bana aşktan sakın bahsetme bir daha... Sus... Gülümsemeler... Bakışmalar... Haddini bilmeliydi oysa... Aşılmaması gereken sınırları aştın bende... Şimdi iki kişilik bir yangına sürüklendik birlikte... Kış ortasında sıcaklığın aykırı bana... Tüm yolları açtım önümde... Sen yine burda, Olduğun gibi kal... Bırakmam hayalimi de... İyi bak kendine... Sevnur Şaylan |
...Azalıp Artan Mesafeler...
Mesafeli getirmişti bu dünyaya bizi Tanrı… Aynı yıl,aynı ay,aynı gün ağlamıştık ilk kez… İlk kez bu dünyada… Alnımıza yazılıymış o gün bile halimiz… Mesafeli büyümüştük bu dünyada ikimiz… Aynı gün başlamıştık okula,mesafeli şehirlerde… Aynı gün bitirmiştik liseyi… Aynı gün kazanmıştık üniversiteyi… Ve belki de aynı anda sevinmiştik mesafeli bir yaz günü… Aynı gün başlamıştık üniversiteye… Aynı yerde… Mesafe bir sohbet aralığına kadar inmişti… Derken,derken tüm mesafeli konuşmalar bitmişti… Bir nefes aralığı,bir dudak öpücüğü kadar noksandı artık mesafeler… Sonra… Sonra hiç tanışmamış insanlar kadar mesafelendik… Kaçışlarla mesafeleri arttırdık… Tenime değip geçsen bile,dünyanın bir ucuydun sanki bana… Asla dokunulmayacak, Asla bakılmayacak, İmkansız üstü imkansız… Ve şimdi… Gittin… Mesafelendik… İki uzak şehirde tek başımıza yaşanacak hayaller… Ve bir daha asla azalmayacak mesafeler… Ve kader…Bir daha asla azaltmayacaktı mesafemizi… Senin kaderin,bir oyun oynayacaksın,dedi… Benim ki,ilk kez sevip de ağlayacaksın… Ki… Tenime değip geçsen bile dünyanın bir ucuydun sanki bana… Mesafelerin kalmadı önemi… Artık dünyanın bir ucunda bile olsan da… Elimi uzattığım an,tenine dokunsam da… Mesafelerin kalmadı önemi… 12.05.06 Sevnur Şaylan |
...Bakma...
Bakma... Kime baktıysa gözlerin ona git... Bir yabancısın artık bana, Kime dokunduysa ellerin,ona git... Sorma... Cevap veremem anlamsız sorularına, Bir yasaksın artık bana, Kime söylediysen sözlerini,ona git... Konuşma... Bana bir masalı yeniden anlatma... Sözlerimden aşka dair kelimeler arama, Telafisiz bir hatasın sen, Kimde hatırladıysan beni,ona git... Sevnur Şaylan |
...Bana Ne'cilik...
Umrumda olmaman gerekti oysa... Sana baktığım her anda, Hüznün doluyor gözlerime... Hüznünle mutlu olmam gereken zamanda... Umrumda olmaman gerekti oysa... 'Bana ne' olmalıydın ben de... Ne yaparsan yap 'bana ne! '... Sen bana hüznü öğretmişken... Ben sana ağlarken... Sen nasıl ki umursamazken... Ve şimdi aylarca beklediğim duam gerçekleşmişken... 'Bana ne' olmalıydın bende! ... Hüznün dolmamalıydı gözlerime... Ki hüznün,mutluluğum olacakken... Nefret,derken içimdekilere... İnsanlığımı unutmuşum ben! ... Ki hep var olan içimde bir yerde! ... Sevnur Şaylan |
...Barışımıza...
Biliyorum… Zaten ait olamazdın buralara… Bir anda bu kadar çok sevilemezdi bir insan… Bu kadar sıcak bakamazdı o en güzel karalar… Biliyorum… Zaten ait olmazdın buralara… Kötüye giden zamana ters yöndeydi yolun… Ve fark etti Yaratan sonra seni… Dualar yetmedi sonra… Bizden daha çok seviyormuş biri… Biliyorum… Zaten ait olamazdın buralara… Bu kadar karşılıksız olamazdı bir sevgi… Biliyorum şimdi… Cennetin en güzel yerinde şarkılar söylüyorsun dünyaya… Biliyorum… Biliyorum… Sen de bil ki… O kadar çok sevildin ki… Bu dünyaya yakışmadı bu sevgi… Taşındı cennete… Bekle bizi… Sevnur Şaylan |
...Bayram...
Sen eğil kendi önünde... Kandır kendini durmadan... Senden iyisi de yok inan... Söyle yalanlarını kendine de anlattığın gibi... Sustu mu sana,kimlerden gittiysen, Sakın beni de onlar gibi sanma... Ezdirmem kendimi asla sana... Herkes inansın sözüne, Umrumda değil... Sakın üzgünüm de sanma... Beş para etmez insanlığın... Senin de gururun gitmelerin oluyorsa, Yokluğun en büyük bayram bana! ... Sevnur Şaylan |
...Beklenen...
Dilimde kurulmayı bekleyen devrik cümlelerim vardı aşka dair... Bir beklenen vardı... Nerelerdeydi,kimdi,ömür yetecek miydi görmeye... Bir duam vardı her secdeye alnımı koyuşumda... Kimseleri görmeyen gözlerimin bir beklediği, Kimseleri sevemeyen yüreğimin bir helali mutlaka vardı... Kader de...İster tesadüf...Anlamı vardı ama,biliyorduk... Hiç olmadığı kadar güçlüydüm hayata karşı, Direnebilirdim de sana, Gözlerine bakıp güvenmeseydim sana... Çok iyi bir oyuncuydun aslında... Gözlerimin karasına,karalarını koya koya yalanlar söylüyordun, Ne yürek kalmış,ne dürüstlük bu insanlarda Yarab! ... İnandık gözlerine,anlam yükledik ikimize... Dilimde senin için kuruldu en güzel cümlelerim, Ve sen... Sen en güzel cümlelerimin en güzel öznesiydin... Akrep ile yelkovan neye çalışırdı,umrumuzda değildi *******de, Hayaller,umut... güzel olan ne varsa seninle vardı, Allah'a her el açtığımda şükrüm olmuştun sen, Başka ne isterdim ki senden öte,senden sonra bir de! ... Vardın... Hep de olacaktın oysa yanımda... Bir gün aniden bitmiş bu rüya... Bitirilmiş! ... Sebepsiz,vedasız bir ayrılığın koynunda ağladım *******ce, Hiç isyan etmedim Allah'a, Yanında olmak istediğim her anda, Sığındım secdeye,kabulse Allah'ım huzuruna, Avuç açtım sonra,yine sana... Beddua edemedim ama, Nefretlerim bile değmez sana,ki edebilsem bu da! ... Şuursuz kahkahaların var artık senin, Ne insanlığa,ne erkekliğe sığar bu yaptığın, Yazıklar olsun senin olmayan yüreğine, Yazıklar olsun erkekliğine... Kalıbınla insansın da, Adam olmak bu kadar mı zor geldi sana! .... 23.12.05 Sevnur Şaylan |
...Benden Değil...
Sustum… Farkında olmaktan korkuyorum… Aşka bir şeyler oldu… Biliyorum… Gözlerimde göremiyorsan… Sözlerimde duyamıyorsan… Ellerimde hissedemiyorsan… Benden sanma sakın… Havadan mı? Mevsimden mi? Seneden mi? Bilmiyorum… Ama inan, Ben de korkuyorum… Sevnur Şaylan |
...Bilmiş İnsan...
Uzaktan seni seyrettim dün gece... Başın öne eğik... Gözlerin dalgın... Sen ordaydın da... Ya aklın... Susuyordu,dünyanın en bilmiş insanı... Utanmak nedir bilmezdi,eğmiş başını... Aynalar ondan güzelini hiç görmemişti aklınca... O mu küsmüştü,aynalar mı,bilmem... Hayat,hep onu sevmişti... Dert,keder ona hiç uğramazdı... Ve hayatta hep o üzerdi, O,asla üzülmezdi... Kimler üzmüştü seni bilmem... Hani bilsem de,alnından öpsem... Gözleri gözlerimden firari... Aklı başından firari... Senin sevdan benden firari... Küçülmüştü dünyanın en büyük insanı... Sevdalar onu terkeyledi... Uzaktan seni seyrettim dün gece... Başın öne eğik... Gözlerin dalgın... Sen ordaydın da... Ya aklın... Sevnur Şaylan |
...Bir Aşkı Beceremedik...
Gözlerine bakmama izin ver… Nereye kadar kaçabilir gözlerimiz? ... Hep aynı uzaklar değil mi görebildiğimiz? ... Ben senin… İnsanlığını sevdim… Sevmeme izin ver… İki sohbet aralığı değil miydi sözlerimiz? ... Uzayıp gitmedi mi anlatışlarımız? ... Tükenmeden… Yorulmadan biz… Ben senin… Gözlerini sevdim… Ne anlatırsan anlat… Ve ister sus… Hep gözlerimdeydi gözlerin… Yalansız… Ben kaçırırsam bakışlarımı… Daha fazlasına dayanamadığımdandı… Ki ben… Hiç senin kadar cesaretli olamadım, Senin yanında… Gülüşlerim tükenmezdi ve ben senin gülüşlerini sevdim… Sıcacık… Güldükçe çocuklaşan halini… Seni arardım her hüznümde… Avuntumdu sesin belki de… Ben senin… Dostluğunu sevdim… Her zaman yanımda oluşunu… Varlığını hissettirmeni en olmazlarda bile… Ben seni… Sevdim… Sen beni… Sevdin… Sen beni… Hep bir fazla sevmişsin… Ben seni… Bir eksik… Ve şimdi… O bir fazla olandı mesafemiz… Adı aşktı… Sendeydi… Ve sen benden uzaktın şimdi… Bir aşkı beceremedik seninle… Yıkıp geçti tüm sevgimizi de… Sevnur Şaylan |
Bir Erkek...
Söylemiştim sana… Sakın ağlama… Şimdi tüm yollar açık sana… Gidebildiğin kadar git… Ardına bile bakma… Aşkın sığıntı olduğu bir zamanda, Bir erkek ağladı… Ve aşk,bir kez daha yaralandı… Haydi… Mutlu ol şimdi… Yüreğin avuçlarındaydı… Ve hep yanımdaydın sen… Uzaktan bakardın yine de bana… Hırpalanırdın her bizden bahsedişimde… Aşk sığıntıydı… Ve bir erkek utanmadan ağlardı… Ben birini severdim… O birini… Sen beni severdin… Ben birini… Haydi… Mutlu ol şimdi… Söylemiştim sana… Aşk aslında bir tek bana yakışmazdı… Şimdi… Oyunun en güzel yerindesin… Ve bir erkek aşka yakıştığı bir zamanda… Gülümsedi… Sevnur Şaylan |
...Bir Geceden Merhaba...
Bu gece solgun... Bu gece yıldızsız karanlıklar... Şarkılar ağlıyor... Bu gece suskun kaldırımlar... Şehir,koynunda uyutuyor insanları... Şimdi, Farketmezler... Üstünü örtüyor karanlık şehrin... Hava soğuk... İnsanlar sarılıp uyuyor yarınlarına,umutlarına... Neler bekliyorlar meçhul yarından? ... Bilinmez... Uzaklardan bir şarkı ağlıyor... Ve şimdi, O şarkıyla kimler ağlıyor? ... Bir köşebaşını dönüyor terkeden sevgili... Son kez bakıyor sevdiğinin ışıksız camına... Bir kadın diz çöküyor usulca... El sallıyor terkeden mutluluğuna... Gece uzun... Bir mektup bırakılıyor uzaklardaki bir pencereden... Bir fotoğraf yırtılıyor,ayırıyor aynı karede kalmış donuk sevgileri... Bir hıçkırık yankılanıyor soğuk bir odada... Duyuyorum... Küçük bir çocuk kıvrılıp yatıyor şimdi bir merdiven boşluğuna, Elleri titriyor, El sallıyor karanlığa, ''İyi ******* anne'' diyor... Uyuyor... Bir masal sesi yayılıyor pencereden, Üstünü örtüyor çocuğunun anne... Bir öpücük sesi geliyor masum bir yanaktan, Bir ışık daha sönüyor uzaklarda... Gece sürüyor... Bir taş atılıyor pencereye, Kız pencereye çıkıyor, Erkek bir çiçek uzatıyor kıza, Kız gülümsüyor... Gece solgun bir karanlık... Bir hasta ağlıyor yatağında... Çıkamıyor sabaha... Bir adam sarılıyor karısına... Ağlıyor yalnızlıklarına... Bir bebek geliyor dünyaya, Ağlıyor... Hayatın farkında... Bir merhaba... Bir elveda... Gece bitiyor... Yeni bir gün... Merhaba... Sevnur Şaylan |
...Bir Saniye...
Bir saniye... Bin acı... Hayat kandırırken beni fani işleriyle, Yarıştırırken zamanla... Bir saniye... Aklımda eksilmeyen düşünceler... Olmam gereken bir yere giderken, Gitmem gereken bir saatte... Aklımda bitmeyen düşünceler, Hep farklılaşan... Artan... Azalan... Bir saniye... Başımı kaldırıp baktığım an, Gözlerini gözlerimde hissettiğim, Bir saniye... Duran zaman... Silinen düşünceler... Aklın durduğu, Yüreğin acıdığı bir an... Bir saniye... O bir saniyeyi birkaç ay yaşadığım günler... Mazide... Bir saniye... Koskoca ömürde, Bir saniye... Onca zaman sonrasında... Kıyamadığım gözlerin, Gözlerimde... Sadece bir saniye... Sevnur Şaylan |
...Bir şeyler Olacak...
Sustu dünya… Bir şeyler olacak… İnsanlar farkında… Bir şeyler olacak… Korkuyoruz… Herkes farkında… Susuyoruz… Kemiriyor içimizi… Korkuyoruz… Susuyoruz… Sustu dünya… Bir şeyler olacak… Bir şeyler olacak… Sevnur Şaylan |
...Bir Yerde...
Eskimiş bir gündü sensiz geçen… Bir gün daha… Olmadığın bir şehirde, Olmadığın rüyalarımdan uyandım yine… Bir kez daha… Mesafelere inat, Aynı güneş ışıldıyor gökyüzünde… Ve seni de görüyor ya… Ne güzel… Ne şanslı… Uzaktasın… Bilmediğim bir şehirde… Seni,bir daha dünya gözüyle görebilecek miyim? ... Bilmeden… Seni özleyerek… En güzel hatıram seçerek… Her şarkıda aklıma gelerek… Olmadığın bir şehirde, Yaşanıyorsun bir yerlerde… Umrunda bile olmayan, İsmi bile hatırlanmayan, Bir yerde belki de… Sevnur Şaylan |
...Bitiyor-lar...
Bir sonbahar daha bitiyor... Ve umutlarım savruluyor esen her rüzgarla... Bir sonbahar daha bitiyor... Ve bir sevdam daha kayıp gidiyor avuçlarımda... Yağmurlara karışıyor gözyaşlarım, Hep bir şarkı söyleniyor sanki bana, Kaçıp gidesim geliyor gecenin kör karanlığında, Savruluveresim geliyor her rüzgarla, Olsun da bedenim paramparça... Bir sonbahar daha bitiyor... Ve ayaklarıma batıyor umutlarım, Her gece yürüdüğüm o yollarda... Bir çizik daha atıyorum biten her güne, Bitmedi gitti bu dünya... Hayaller kurmayı yeni yeni başarıyorken, Siliyorum tüm hayallerimdeki başrolümü, Tüm planlarımı siliyorum birer birer, Unutuyorum yarınları... Unutuyorum yaşadığım anları... Bir sonbahar daha bitiyor... Ve ben bir kez daha bitiyorum bir sonbahar sonu... Bitiriyorum elimde avcumda kalan tek mutluluğumu... Bitiriyorum yüreğimde unutulmaya yüz tutmuş olanı... Bir hayat can çekişiyor içimde... Bir sonbahar daha bitiminde... Sevnur Şaylan |
...BiTiYoRuM...
İçimde birşeyler var... Gözlerimde saklanan... Dilimde susan... Hiç bir şarkıya sığınamıyorum artık... Gitmek istiyorum... Koşmak istiyorum... Görebildiğim en son noktalara takılıp kalıyorum... Dalıp gitmekle varamıyorum... İçimde birşeyler var... Tarif edemiyorum... Susuyorum... İnsanlar içinde anlamsız kalıyorum... Sohbetler dönüyor etrafımda, Bir kahkaha patlıyor şuursuz... Kahkahalar büyüyor... Büyüyor.... Konular değişiyor... Zaman geçiyor... İzliyorum hayatı... Susuyorum... İçimde birşeyler var... Tarif edemiyorum... İçimdeki hayat bitiyor yavaş yavaş... Nefes almak zor geliyor... Anlamsızlaşıyor herşey gözümde... Anlamsızlaşıyorum... Gülemiyorum... Ağlayamıyorum... Haykıramıyorum... Haykırsam da değmeyecek bu hayata... Sahte duygular... Sahte insanlar... Bu dünyaya kanıp gitmiş zavallılar... Sanki demir atmışlar... Susmam gerek... Susmam gerek... Susuyorum... Susuyorum... Sevnur Şaylan |
...Çabuk Dön! ...
Yazık edeceksin kendine! ... Hep senin istediğin olmuyor ki oysa... Ne de mutlusundur şimdi! ... Ama hep sen yıkıp geçmeyeceksin ki... Bir sen akıllısın sanki! ... Oysa hayat o kadar akıllı ki... Yazık edeceksin kendine! ... Kırdığın kalpler kadar bir anda kırılacak kalbin... Alışık değilsin ki! ... Haydi dön geri... Bak kırdığın bir kalp, Herşeye rağmen seviyor seni... Ve düşünüyor hala kendinden de öte şimdi... Hayatı hala oyun sanıyorsun ya, Ve oyuncakları kırıp atıyorsun ya kendince... Haydi... Haydi dön geri... En son kırdığın bekliyor seni... |
...Çıkmaz...
İyi değil bu işin sonu... Biliyorum... Çıkmaza giriyor sevdam... Korkuyorum... Geçmiyor seni görmeden bir günüm dahi... Her geçen sana benziyor biraz... Kalbim çıkacak yerinden sen sandıkça herkesi... Bu aşk çarpıntı yaptı,öldürecek beni! ... İsmini duyunca titriyor bedenim... Gözlerin gözlerime değince, Felaketim oluyor,anlamandan korkarım... İyi değil bu işin sonu... Biliyorum... Sana dokunamadan seyrederim seni... Bir tebessüm yayılırsa yüzüme durduk yerde, Varsın bana ''deli'' de! ... İyi değil bu işin sonu... Biliyorum... En olmadık yerde hayallerde kalıyorum... Sevdaya dair tüm şarkılar dolanıyor dilime, Avaz avaz söylüyorum da, Bir tek sana,iki kelimeyi söyleyemiyorum... İyi değil bu işin sonu... Biliyorum... Çıkmaza giriyor sevdam... Korkuyorum... Aşktan geçtin bende, Galiba ben artık seni, Deliler gibi seviyorum! ... Sevnur Şaylan |
...Çok Şey...
Şarkılar biriktirdim… Şiirler yazdım sana… Sustum… Sustukça kelimeler yığıldı içimde… Ağırlaştı yüreğim… Taşıyamadım… Her söz, Acıyla harmanlanmış belli ki… Boğazımda düğümlenenler de oldu, Gözümden damla damla akanlar da… Sorular birikti cevaplanmayı bekleyen… Sorular birikti,sorulmayı bekleyen… Nedenler,oysakiler,fakatlar ve iç çekişler… Kahramanı eksik masallar… Bir anda sen olan insanlar… Gururumdan kaçan hayaller… İçimde, Seni bekleyen çok şey var… İçimde, Çok bekleyecek, Çok şey var… Sevnur Şaylan |
...Değişmezsin...
Sakın tutamayacağın sözler verme kimseye... Ki ben bir ihtimal vermiştim sana... Değerin vardı bende hani birazcık da olsa... Aynalara dönsen, Farkedemezdin gözlerindeki yalanları... Dudakların verdiği sözlerin günahını gizler, Kapanırdı,ne kadar da masumlar oysa... Ki ben bilmiyordum mu sanki, Değişemeyeceğini... Ki ben en çok, Çabalarını sevmiştim senin... Yakaladığım küçük yalanlarındaki utancını, Boynunu büküşünü... Ki ben, Kendim için birşey istemedim ki senden... Senin içindi yanında harcadığım tüm zamanlarım... Ki sen de istiyordun ya değişmeyi... Ama insanoğluydun ya sonuçta... İnsanoğluydun ya... Hani sen de erkektin ya... Gururla söylendikçe güldüren... Ama en çok da, Tutamayacağın sözler verme kimseye... Yaşatamayacağın hayaller kurma... Ve bir gün unutabileceğin kadar sevmeyi unutma... Ki aslında... Bir daha asla unutmak için sevmeye kalkma... Değişmez huylar bilirsin... Değişmezsin... Değişemedin... Ama unutma,ben bile bile bir yalancıyı sevdim... Yalanlarını bile bile dinledim... O kadar masumdu ki bakışların... Belki de ben en çok,senin gözlerini sevdim... Bir yalancıyı sevdim... Ama sakın,tutamayacağın sözler verme kimseye... Sevnur Şaylan |
...Dilerim...
Şimdi nerelerde kiminlesin... Belki de bir sevgili yanıbaşında, Sevdalı bir gözde kendini görmektesin... Belki de,ellerin sevdalı bir elde, Birlikte sarmaş dolaş yürümektesin... Belki de başı omzunda, Hayaller dinlemektesin... Belki de... Dilerim bu belkilerden birindesin... Yüreksizliğin sadece banaydı, Dilerim aslında sen de sevebilmektesin... Allah iyilik versin... Allah iyilik versin... Sevnur Şaylan |
...Donuk Karelerde Aynı İfade...
Ara sıra kendine kalır insan... Aslına bakarsan, Sorguya çekmeye de korkuyor, Cevaplar bilindik... Cevaplar korkutuyor... Duymaya cesaret de edilmiyor... Susmak... Susmak da her zaman kar mı ediyor? ... Bilemiyorum... Sussam da, Konuşsam da, Hiçbir şey değişmiyor... Yorgunluğumu kime yükleyeyim? ... Alıp başını giden zamana mı? ... Kendinden koparmak için elinden geleni yapan, Hayatıma mı? ... Bilemedim... Peki ben? ... Ben tek masum muyum? ... Kuyruklu yalan! ... Kim getirdi beni bu hale? ... Bazen... Geçmişe dönüyor yüzünü insan... Eski fotoğraflar deşiliyor ya hani... Gözlerim... Karası aynı kara, Bir küçük ışık görmek istedim, Masum bir çocukta... Yoktu... Ben, Hiç yaşamamıştım ki çocukluğumu... Yaramazlık,uzaktan seyrettiğim bir oyundu... Ve ben, Hiç o oyunda rol alamadım ki... Ağlamak mızmızlana mızmızlana değil, Hep yorgan altındaydı... Kimseyi suçlamadan,darılırdım... Ki ben... Hiç çocuk olamadım ki... Haddimi bilip,oyuncaklarımla oynayamadım ki... Mutluluğa dair bir fotoğraf aradım, Bulamadım... Hani sahte bile olsa, Değişen birşeyler var,diyebilecektim oysa! ... Ama yok! ... Çocukluğum bile herşeyin farkında! ... Farkederdim... Ben bu hayata hiç gülemedim... Anladım... Çocukluğumu bile yaşamadım... Bundan sonrasına ne diye bel bağlayayım? ... Hayat,hayatlığını doğduğumda gözüme sokmuşken, Ne diye bu hayatta anlam arayayım? ... Hani yine de... Ben bu hayatı, İnadına yaşarım! ... Sevnur Şaylan |
...Dünya Yoruldu! ...
Kum saatinin kumu az... Akrep ile yelkovan çok hızlı... Takvimlerin yaprağı az... Mevsimler kısa... Dünya yavaşlasın... Dünler çoğaldı... Bugünse sanki hiç yaşanmadı... Yarınlarsa gittikçe azalıyor... Zaman çabuk geçiyor... Dünya sanki yoruldu! ... Sevnur Şaylan |
...Dünyada...
Dilerim,şu an en mutlu insanı sensindir dünyanın… Yüzünde kocaman bir gülümsemeyle en sevdiğin insanın yanındasındır… Dilerim,şu an bitmesini hiç istemediğin bir anı doyasıya yaşıyorsundur… Yaşayacağın en mutlu anların en basitidir de inşallah yaşadığın şu an… Dilerim… Dilerim dünyada ne kadar mutluluk varsa bulur seni… Dünyanın en mutlu insanı sen olursun inşallah… Dünyada vazgeçtim ben senden… Ahiret’e sakladım günahını… Dilerim dünyada ne kadar mutluluk varsa bulur seni… Sevnur Şaylan |
...Eksik Masal...
Bir varmış,bir yokmuş… Biz varmışız mesela, Aşk yokmuş… Ülkenin herhangi bir şehrinde, Bir ben,bir de o yaşarmış… *******,yıldızlar altındaymış, Ve o *******de yıldızlar hep daha parlakmış… Ve biz hep o yıldızlar altında, Masallar anlatırmışız birbirimize… Gerçekleşmeyecek hayaller kurar, Tutulamayacak sözler verirmişiz… Şarkılar söylermişiz birlikte… Sarılırmışız sonra sımsıkı… Sanki bir daha asla sarılamayacakmışız gibi… Acı da olsa bir sonu olmalıydı oysa… Masallar hep mutlu biterdi ya aslında… Tüm masal kaldı orada… Sadece yıldızların altında… Sevnur Şaylan |
...ElmA...
Oturup bir tepeye... Döndüm yüzümü senin olduğun yere... Salladım ayaklarımı boşluğa, Önce bi el salladım sana... Diğer elimde yeşil bi elma... Bulutlu muydu ne oraları? ... Aramıza engel diye konmuş o dağların üzerleri? ... Yağmurluydu oraları? ''Bak'' dedim,''bak,buraları masmavi...'' Sen... Sen pek sevmezdin yağmurları... ''Yağdır Allah'ım...Ver Allah'ım,ver...'' İnşallah sokaklardadır şimdi, Kafasına kafasına... Ver Allah'ım,ver...'' Bir kez ısırdım elmamı... Daha bi hızlı,daha bi keyifli salladım ayaklarımı... ''Saçında da bi ton jöle vardır inşallah da... Aksın dursun yüzüne yüzüne...'' ''Ver Allah'ım,ver...'' ''Çamurlara bassın da,kirletsin o marka pantolonlarını, Göstere göstere salınırdı ya ortalıkta... Ver Allah'ım,ver... Kaldırımlarda koştururken,sıçratsın arabalar çamurlu suları, Allah'ım alnından öperim o yapanları...'' Bi kez daha ısırdım elmamı... Salladım ayaklarımı... Güldüm sonra kendi kendime... ''Yanında sevgilisi de var olsa bari... Bozulsa da saçları, Aksa da makyajı... Telefonuna su kaçsa da arayamasa onu... Salladım ayaklarımı... Salladım ayaklarımı... Hırslandım bir de... Isırdım elmamı, Isırdım elmamı... Al bi de dudağımı! ... Bitti elmam... Fırlattım sana doğru... Sanki gelecekti de alnının ortasına! ... Olsun... ''Sen ver Allah'ım,veeer... Kafasına kafasına... Yağdır Allah'ım... Berekettir,yağdır Allah'ım... Romantizmi bari tutmasa... Koşmasa el ele sokaklarda... Ver Allah'ım,ver... En çok onun kafasına kafasına... Salladım ayaklarımı... Isırdım diğer elmamı... Gitme güneş sen oralara... Biz elma yiyelim senle... Gitme... Soyiyim mi? ... Söylesene... Sevnur Şaylan |
...En güzel vAzGeÇiŞ...
Şimdi son demlerindeyim sevdanın… Gözlerinin,hayallerinin son seferindeyim… Sen defa bir şarkıyı sana söylüyorum, Ve son bir şiir daha yazıyorum uğruna… Ve ben, Bugün vazgeçiyorum senden… Bitmeyen şarkım… Yorulmayan hayallerim… Yürekte kalan duam… Gördüğüm,görebileceğim en büyük sevdam… İlkim… Sözlerde çoktan biten, Gözlerde bende kalan sevdam… Bozduğum tövbelerim… Ağlayarak nefret etmeye yalvardığım, Her sevdanı terk edişimde içime daha derinlere gömdüğüm… Ve ben, Bugün vazgeçiyorum senden… İçimdeki çocuğu infaz eden sevdam… Hayallerimi yasaklı yapan, Bedenimi o çok sevdiğim hayatta uçurumlara bıraktıracak sevdam, Korkularımı,mutluluklarımı unutturan, Ruhumu bedenime küstüren, Gözyaşı harmanlı bıkmadan ettiğim tek duam… Ve ben, Bugün vazgeçiyorum senden… Hayırdır,diyip susmayı öğreten, Kulunu zarardan koruyan, İsyana dilim vardırtmayan En Büyük Sevgili, Ve ben, Bugün dönüyorum sana… Kabul et huzuruna... Sevnur Şaylan |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 01:14 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.