|
Bülent Özcan
ADI: GÜL
Gülü vurmuşlar Gül Sokağı'nda, Uzanmış üç adım yatıyordu gül... Bir adam usulca bir uçuruma, "Sevi için" deyip atıyordu gül... Ve bir kız kanatıp hüznü boyuna, Hepten sevgisizlere satıyordu gül... Gülü vurmuşlar Gül Sokağı'nda, Uzanmış üç adım yatıyordu gül... |
AĞITI YARALI KUŞLAR KONAR ALNIMA
Ağıtı yaralı kuşlar konar alnıma Beni bir sağucu mu sanırlar Tünedikleri ömrün kâhinidir onlar Dökerler kanatlarını rehin bir nehrin avlusuna Gelir bana konuk olurlar Ağıtı yaralı kuşlar konar alnıma Sesini sebil etmiş çeşmeler durulanır Güvercin uykulardan bir menekşe uyanır Zamanın aynasında salınır salkım söğüt Göğün kırlangıcını şu ağaç tanrı sanır Ağıtı yaralı kuşlar konar alnıma Baharı firar etmiş bahçelerin imlası dökülür Bir serçenin düşünü hayra yorar bir bilge Dalında yaprak çürür Evren küçülür Ağıtı yaralı kuşlar konar alnıma Tanrının üvey çocuğu mudur onlar Bu yüzden mi şairlere dokunurlar Göğün yorgun yüzünde düşsüz uyurlar Ağıtı yaralı kuşlar konar alnıma Hüznüme usul usul yağar kar... |
AŞK İNSANA KANATLAR VERİR
Aşk insana kanatlar verir Yürek gideceği yeri bilir Mutluluk keşfedilmeyi bekleyen bir ülkedir Umutsuzluk o ülkede yitik bir şehir Aşk insana kanatlar verir Güçlü, dingin, coşkun kanatlar Ölümsüzlük şehrinden hayat seslenir: Ölüm geçilirse bir aşkla geçilir. |
BAĞIŞLA BENİ ŞİİR
Bağışla beni şiir, Bu yıl da yeni yılın umut veren ilk şiirini yazamadım... Bu ayazda, sokakta evsiz barksız insanları düşündüm... Daha dün güneşe aldanıp da sürgün veren filizi; Kursağı boş sığınağına varamayan kuşu, Bir şiirde okyanusu üç yılda geçen serçeyi düşündüm... Dünyanın dört bir yanında ölüm gibi büyüyen açlığı; Bitmek bilmeyen savaşları, Acılı anaların daha da artacağını, Ölüm oruçlarını, acıyı, zulmü ve kan emicileri; İşbirlikçileri, itirafçıları, Yağlı urganlarıyla iftiracıları düşündüm... Yeni Hiroşimalara gebe dünyayı; İşkenceyi, kayıpları, katliamları, Zevki sefa içinde tepinen Kapitalizmin insan kanlarıyla besili hayvanlarını düşündüm... Üzüldüm, ağladım, tiksindim... Ve sıktım yumruğumu dağ gibi bir öfkeyle Kavgayı güzel eyleyen emeğin önünde saygıyla eğildim... Bağışla beni şiir, Bu yıl da yeni yılın umut veren ilk şiirini yazamadım... |
BEN O ZAMANLAR GENÇ BİR ŞAİRDİM
Ben o zamanlar genç bir şairdim Bir kıza sevdalanmıştım Gökyüzü kadar güzel Gökyüzü kadar serin Denizler kadar derin bir kıza Aklımı alan gözleriydi... Ben o zamanlar genç bir şairdim O'na mektuplar yazardım O okumazdı mektuplarımı Ben okurdum kendime O'nu arardı gözlerim Aklımı alan gözleriydi... Ben o zamanlar genç bir şairdim O'nu severdim eksilen yanlarımla O sevmezdi beni inadına Çığlıklar atıp gülerdim buna Kimsecikler duymazdı çığlıklarımı Yosun kokulu bir çift gözden başka Aklımı alan gözleriydi... Ben o zamanlar genç bir şairdim Bir gün O'nu beni öldürürken görmüştüm Ölmüştüm o vakit, çoğalarak ölmüştüm Vakit akşam üzeriydi Hiç kimse görmemişti öldüğümü Bir ben görmüştüm Aklımı alan gözleriydi... Ben o zamanlar genç bir şairdim Dinsiz kitapsız bir şair Tanrı dedikleri bende seviydi Bir ona inanırdım Bir de O'nun eşsiz güzelliğine Aklımı alan gözleriydi... Ben o zamanlar genç bir şairdim Gökyüzü dolardı gözlerime Uykularımı bölerdi bir bulut Hiç uyumazdım, uyuyamazdım Uyusam bir, hiç uyanmazdım Aklımı alan gözleriydi... Ben o zamanlar genç bir şairdim Sokak lambalarının altında geceleyen Yapraklar bulurdum ellerimde buruş buruş Yüreğim sevinin hüzünden eviydi Bulsam bir yolunu bu kentten gidecektim Gidecektim ihtimal intihar edecektim Aklımı alan gözleriydi... Ben o zamanlar genç bir şairdim Uzun şiirler yazardım aşka dair Bir yaşamak tuttururdum ölümsüz O ömrümce beklediğim dizeydi Aklıma gelirdi gözleri ansızın Tutar kendimi vururdum Aklımı alan gözleriydi... Ben o zamanlar genç bir şairdim Bir kıza sevdalanmıştım adını unuttum Saçları dudakları nasıldı bilmem Bir beyaz yelkene benzer miydi elleri Aklımı alan gözleriydi... |
ÇOCUKLUK MEVSİMİ
Çocukluk mevsimi ne çabuk geçti, Hayaller güzeldi, düşler güzeldi... Annelerin yüzü daha güleçti, Baharlar güzeldi, kışlar güzeldi... Bulutlar üstüne ne düşler kurdum, Sapanla devleri gözünden vurdum, Gece Kaf Dağı'na çıkıp oturdum, Zümrüt Anka denen kuşlar güzeldi... Bir çağı yürürdüm iki adımla, Kişnerdi dal atım bağladığımda, Kaybolan bilyeme ağladığımda, Gözümden süzülen yaşlar güzeldi... |
DEVRAN TERS YÖNE DÖNÜYOR
Dönüyor devran dönüyor, Devran ters yöne dönüyor... İşkence, açlık, kıyım var; Devran ters yöne dönüyor... Zindan içinde zindanlar, Kurşuna dizilir canlar, Ölür nice genç insanlar, Devran ters yöne dönüyor... Hiroşima, Halepçeler Zincirler ve kelepçeler, Ana babasız bebeler, Devran ters yöne dönüyor... Tarih kör topal ve sağır, Duymaz seni bağır bağır; Gözyaşı, zulüm ve kahır, Devran ters yöne dönüyor... |
DÜŞ ÖRTEN
Salınır şiirim uykuda Yanar diri imgelerim Yüreğim mürekkep lekesi Damıtır acıyı güzellerim Hüznümü kanatır bir dize Süzülüp içinden dizelerin Gezerim bir bir sözcükleri Yüzümü Nil'e dökerim Benim uslu çocuk yanım Söyle nerde yitik gemin Kıyı belledin göğü hep Denizini görmediğin... |
EN GÜZEL BEN ÖLÜRÜM!..
Böyle umut doluyken tepeden tırnağa Böyle seviyorken seni amansız Böyle değerliyken Böyle yüceyken sevda En güzel ben ölürüm K e s i n!.. |
EN GÜZELİ ŞİİRLERİN
Sözcükler değil ama O'nu bana bir ana doğurdu En güzeli şiirlerin Canım kızım Şiirsu! Işığı düşüncemin H o . ş . g . e n l i d |
EZGİSİ MAVİ
Usul usul açıyorsun içimde düş ırmağı bir göğü güzelliyorsun bir ezgi düşürüyorsun mavi kanatlanıp güzü elliyorsun Usul usul açıyorsun içimde uzun bir zamanı demliyorsun yokluktan geliyorsun hünerli bir ömrü yeniden deniyorsun Usul usul açıyorsun içimde sözcük sözcük çoğalıyorsun bir imge oluyorsun bu şiirde dokunduğum an kanıyorsun |
FİLLER KİTAP OKUMAZ ŞİİR YAZAR
Harflerin gövdesinden kan mı sızar Ürkütülmüş sözcükler nereye kaçar Nasıl taşır zaman bunca yalanı Şiir mi bu yazılan; neden, fakat; Filler kitap okumaz şiir yazar! .. |
GELİNCİK TOZLARI
Okumadan atladığın sayfalar, Hayatının kırık notlarıdır... Anılar, şimdi o yorgun sular; Bu şiirin kanayan rüzgârıdır... Her ırmak kendi göğüne yaslanır, Her kuş kendi göğünü gök sanır... Sahiplenerek yürüdüğün o ömür var ya; Havada uçuşan gelincik tozlarıdır... |
İZ-DÜŞ-İM
Ey zaman kırık aynam bu kez yanıltma beni Nakıp Ali'nin* sinemasında hüznü gıdıklayan makinist olayım |
KANAYAN ÖMRÜM BENİM
Anam Hep aynı güzel kadın Duygulu içten cana yakın İkizim Üşüyen sıcak yanım Anam Yüreğimde süren ışkın Göğü kuşatılmış mavi Şiirimi yurt edinen kuş sürüsü Çağlanın çağıldayan yeşili Sürgün göğümün yağmur bulutu Çocukluğumun yitik türküsü Anam Ateşin ağzı Acının yalazı Serçenin kanı Ruhumu seyre durduğum aynam Tanrıya komşu bahçem Çocukların kiraz çaldığı Anam Umudun soluk alışı Suyun kendine akan tarihi Toprağın alın teri Rüzgârın uyuduğu vadi Yarım kalmış şiirlerin adresi Kelebeğin çiçekten elleri Anam Kendini doğuran kadın Yunus'un bilge yüreği Kanayan ömrüm benim |
SAVAŞ
Savaşın dili olsa konuşur Yüreği olsa duyar Gözü olsa görür Dilsiz yüreksiz kör savaş Çocuklara nasıl kıyar Nasıl insanları öldürür Savaş kara bir bulut Üzerinde insanlığın Demoklesin kılıcı gibi durur Meydan okur insanlığa Asırlardır sürgün umut Boynu bükük durur onur İnsan bir gün savaşı Yenince insan olur... |
SEN ELMASINI YEDİN!..
Sen elmasını yedin Göğün kuşları hatırlamıyor seni Unuttun yüzünü sildin rengini Sesine ihanet ettin Sen elmasını yedin Göğün kuşları hatırlamıyor seni... |
S U R A Y İ N L E R İ
I. Sözcüklerden yel değirmenleri yapan şair yanardağları yüreğinde eriten şair her sözü imbikten damıtan şair sahaflarda unutulmuş kitapların hüznü çivitrengi kanar şimdi II. S e n gönül dergâhında çile dolduran derviş s ı r r ı dökülmüş aynaların sarrafı d ü ş / ü n k i yolunu şaşıran şahmaran sinsi bir sin gibidir zulasında simyanın siner sesine suların d ö k ü l ü r . . h . a n r ı f r l a e l r r i u s III. Misli menendi görülmemiş o sevdalı gül/üşü/n şiirine d ö k ü l/e n kül/dür şair dayayıp şakaklarını namlusuna z a m a n ı n . . . IV. G ü n e ş e i n a t kendisi ol/an rüzgâr en yağız atlarını koynunda t a ş ı y a n rüzgâr ışır gergefinde o çetrefil sevdanın V. Samanyoluna bağdaş kuran turnalar harlı kanatlarıyla çobanyıldızlarına yol gösterir denizkızları susar VI. Ey şair yüreği yeryüzü katarı bilge ecesiz bir ecelle kuşatılmadan daha s ö z c ü k l e r i u y a n d ı r . . . |
YALNIZLIKTAN ÜŞÜYOR İÇİMDE KELİMELER
Kederden kendime köprüler yapıyorum Kıldan ince kılıçtan keskince köprüler Her köprüden bir şiir okuyup geçiyorum Yalnızlıktan üşüyor içimde kelimeler Yüzünün denizinden atlaslar biçiyorum Kendimden çok uzağa gitsem de çok kereler Şiir ki salt coşkuyla yazılmaz biliyorum Yalnızlıktan üşüyor içimde kelimeler Çok ölmüş bir şairim yıldızlardan daha çok Dalında uğuldayan şu rüzgârdan daha çok Çok ölmüş yoksul ölmüş ama en erken ölmüş Yalnızlıktan üşüyor içimde kelimeler |
ANKA KUŞU
Koparır bir fırtına, Alır seni sırtına. Seni hiç incitmeden Taşır masal yurduna. Çocukları çok sever, Onlara hep "gülün" der, Ve gülünce çocuklar, O da bizimle güler... |
CANIM ANNEM
Yemeyip de yediren, Giymeyip de giydiren, Her an bizi düşünen Canım annem, gül annem. Kol açıp, kanat geren, Ömrünü bize veren, Biz gülünce sevinen Canım annem, gül annem. |
ÇOCUK NAZLI BİR ÇİÇEK
Kızınca üzülecek, Kırılıp incinecek, Sevilince gülecek, Çocuk nazlı bir çiçek... Çocuklar ilgi ister, Dosdoğru bilgi ister, Çoçuğu sevgi besler, Çocuk nazlı bir çiçek... Onlarındır bal-petek, Onlarındır gelecek, Zamanla büyüyecek, Çocuk nazlı bir çiçek... |
KARINCA
Bir buğday tanesine Dört elle sarılıyor. Uyuşuk tembellere Bakıp da darılıyor. İbret alın çocuklar Çalışkan karıncadan. Uyuşuk tembellerden Var mı hiç adam olan? |
KÖREBE
Gece Gündüz Gündüz gece. Ben körebe... Çabuk saklan, Kim yetişse, O der Sobe!.. |
OKUMAK GEREK
Daha çok şey bilmek için, İleriyi görmek için, Gerçekleri görmek için Daha çok okumak gerek. Daha güçlü devlet için, Huzur için, servet için, Daha mutlu millet için Daha çok okumak gerek. Tembellikten vazgeçelim, Okumayı yol seçelim, Okumak, bilmektir derim, Daha çok okumak gerek... |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 11:10 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.