|
Acısı Kaldı Çiçeğin
Acısı Kaldı Çiçeğin
yürekli bir yalnızlık duygusu sarıyor içimi bilmiyorum birşeyler olacak gibi incinmişim atışmaktan uzak sözler ayırmış senli-benli dünyamızı ikiye gizli incinmişim haberin olsa ince bulutlarla üşürmüydüm hiç güz yaprakların döküldüğü mevsimdir eylülle başlar her şey soluşlar kardeş değildir hayata gövde ve dallardan oluşan ağaçlar gibi kupkuru belki yine yeşermeye yüz tutar ama bitkin düşme yorulma kuruma ağaçlar gibi tepene çıkarsa çocuklar oynarlarken oyunları iyi bir dulda mısın saklayamazsın onları küserler mevsimsiz sana küstür istersen mevsimsiz dök yaprakları meyvayı ah yollarında yalınayak eskidi umut tutmaz oldu dalı eller kırıldı sessiz bir kafes ki kuş seslerinden uzak ah güzel bir düş gibi gelip geçiyor yaşamak alışılmış yüzüm askıda kaldı alıp elleriyle askıladılar suçumu günahımı sual eylemem yüreğimin baş kçşesi bari sen işit gelen ben değilim duran ben değil konuştuklarım beni anlatmaz daha vakit varken buzul olmadan gizli incinmişim haberin olsa ah yaşamadan bilemiyordum bir dinamit paramparça etmemiş beni yürekli bir yalnızlık duygusu sarıyor içimi bilmiyorum birşeyler olacak gibi ah hangi yüreksiz direncin sözü hareketimde görülmüş mü duyulmuş mu söyleyin nazik bir çiçeği toprağa verdim acısı kaldı |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 07:43 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.