Ad...
 

Ad...

sen benim en güzel düşüm oldun
kül olmuş bir günün akşamında

bir daha içilmeyecek giz şarabın
yaşadıkça

korkuyorum
büyü bozulur
karabasan olur diye düş
uzadıkça

şimdi parmak uçlarımda
ışıksı bir toz bırakıp giden kelebek
vaktevvel bir ad ver bana


bir adım olsun
yalnızca senin bildiğin
şiirden damıtılmış
uykularımın arasında
nereden çağırsan işiteceğim
ve içinde
pür gibi yeşereceğim
beni andıkça

ben yitmeden karanlıkta
düş bitmeden
vaktevvel bir ad ver bana...