AĞlama Anam
 

AĞLAMA ANAM

Gök yarılır sen ağladıkça.
Akıtma! Yazıktır gözyaşlarına.
Oğlun şehittir, unutma!
Ağlama anam ağlama!
Soluklanınca seni düşünürdü.
“Anam” diye severdi gülü.
Uçtu gülün bir Cuma günü.
Ağlama anam ağlama!
Kurşunlar saldırdı üstüne.
Gökyüzü ağladı haline.
Sarıldı oğlun beyaz kefene.
Ağlama anam ağlama!
Fatih gibiydi savaşırken.
Peygamber gibiydi yaralı düşmana koşarken.
Seni hayal etti toprağa kavuşurken.
Ağlama anam ağlama!
Düşmez yere oğlunun bayrağı.
Gitmez ele oğlunun vatanı.
Kalana dek buranın son ocağı!
Ağlama anam ağlama!