Amİnlerde
 

AMİNLERDE

Paylaşacağız er-geç hatıra ve haritayı: Ayrılacak yolumuz.
Bu şehir gibi ikiye bölüneceğiz, bu şehir gibi iki yakamız da
gelmeyecek birbirine; yalnızca intiharlar için kullanacağız
geçmek için köprüleri, bu ölümden bir başka ölüme sıçrayacağız...

Şehirlerdi içimiz bilirsin, kopuşlarımızı: Birimiz giderek
kalarak birimiz; o an, kalakalmak reddini oynayacağız!
-Sen oradasın biliyorum, budur bana acı veren ki, nerdeyim?
Herşeyi ardımızda bırakmanın donuk-buruk maskesiyleyim

Haritanın ve hatıranın yırtıldığı yerdeyiz ve burası hiçbir yer
şimdi; "şimdi"nin öznesi oluyoruz tüm ağırlığını omuzlayıp...
Ağzımı yoklayarak konuşuyor herkes benimle! Ağzımdaki:
Aşkın ve hayatın tanımadığı uslanmaz, firarî mahkeme dili...

Tövbemi kabul et, son ağlamam bunlar; boşlukta salınan...
Gıcırdayan hayatın kapılarını ve lambayı kapatıyorum
dualara sarılıp yatarken *******i, hayalinle örterek üstümü
ben yalnız ve en çok "amin"lerde okşadım yüzümü!...