Ankara Acilari
 

ANKARA ACILARI

hüznümün dudağıdır gökte acan karanfil
talih, bir cellat gibi vurdu yüreğimizi
ateşler ülkesinde o ve ben, iki mahkum
kah bir sevda çölünde parlayan ay ışıgı
kah ruya bahçesinin zehirli sarmaşıgı
uzaklardan bir rusgar esiyor efil efil
sessizlik, acze duşen bir hayal kadar sefil


şimdi gül, ey korkular şehrinin yelpazesi
hasretin en uzun, acının tazesi
neden hala tütüyor burnumda karanlıgın
ruhum neden yıllardır kahrının pervanesi



bu esrar seninmidir,yoksa gemilerinmi
hemen hergun bir yıldız kayıyor gözlerinden
gözlerin kan ağlayan bir deniz kadar derinmi
yoksa habersizmisin ruhumun kederinden


ah, bagrımda pütürlü bir bıçak kadar keskin
tabutumu bekliyor ankara acıları
bu ne bir aşk masalı, nede heyula ve kin
dumanlı bir çöküşün en kara acıları