Aşkın Mevsimi
 

Aşkın Mevsimi

I.sonbahar



gökkuşağının altından geçti çocuklar

adam şapkasında saklanan

sonbaharına uzandı

parmağını bıraktı bayan ö.

Boynunmdan öptü

Beyaz bir tay geçti beni

Yaprağın hışırtısı aşkın dili olsun dedi

Sonra döküldüm cümle boşluğuna



II.kış



babam

dar kapılarda rakı suyunda

bir şiire oturuyorum

sevgilim aşkı soyuyor

ben yüzünü siliyorum

cümle düşüyor



filiz,

bütün kış yalan söyledi

yüzünde üşüyen kentler

alkolsüz denizciler, ay ışığı

tanıdığım hür denizler vardı

birini unuttum

üç adı daha vardı



bulut mevsimleri sayıyor uzakta

aşk çıkmıyor kış



III.ilkbahar



beni oyalayan gün

uykulara ağlayan bahçe

adımlarımı biriktirdim size

yalan söyleyemezsiniz

oturup bekleyin

suya girer gibi giriyoruz aşka

kimse görmesin dilim beninde

benin bir dünya göğsünde

annenden

alev,

seni unutulan yüzünü

ben çaldım

kuşların göğsüne baktığı yerde



IV.



gölgesi uzun çocuklar vardı

kısa çoraplı kadınlar

güneş portakal ağacında asılı

yaz suda oğlunu yıkıyor

çorabını çıkar, sudyenini as

biz aşka gidiyoruz bu yağmurda

ayça

ayağını uzat, nisan geçti

orman serin, mevsim yaz!