Ben
 

hayatın kıyısında oturuyorum
çiçeklerin tohumlarından besleniyor ruhum
her tohum
bir parça yaşam
ve
her yaşam damlası
bir mutluluk getiriyor yanında...
bir zincir oluşturup
salıversem o uzaklara diyorum
ben kıyıdayım ya
ama olmuyor bir türlü
aşılamıyor
insanoğlunun duvarları
yıkılamıyor...
ben kendi kıyımda
kendi mutluluğumla
yalnız kendimi avutuyorum...