Cemreler Düştü
 

depremler bende başlarken enkazlar da raksım
kendime sığmıyorum kaynadım da akıp taştım
secde ettiğim topraktaki ellerimi sana açtım
cemreler toprağa düştü sen yoksun

sensizlik başlarken yarınlarımda aklım yine bozuldu
harman yerindeyim yeller küllerimi sana savurdu
perçinlenmiş elveda havasındasın sabrım soru sordu
cemreler havaya düştü sen yoksun

adını kükreyen kumsallarda yazarken bir çılgınım
kendi denizimde boğulurken korkunda her tarafım
S.O.S verdiğim kırık dalgalardaki sahillerde bıkkınım
cemreler suya düştü sen yoksun ben yoksul

İZMİR , 23. 10. 2004