Göz Kapakları Düşünce
 

Gece gözlerine bakardı
maviydi giydiği
vakit geç olunca
gözlerinden uyku akardı
o uykuya yatmaz
sanki uyku ona yatardı
beynine saplanırdı gece
göz kapakları düşünce

Saçları yer yer sarıydı
genelde siyah
akşam yattığı gibi kalkmazdı sabah
yüzü umuttu yer yer
genelde keder
azını bir yana
çoğunu öbür yana tarardı saçlarının
düşürdüğü düşündüğünden çoktu avuçlarının
Her akşam şiir soyardı hüzne
çocukluk aşkıydı hüzün
hüzün için sevdi kimi sevdiyse
kimden ne çektiyse hüzün için

Mutlulukla aldatmadı hüznü asla
mutluluğa hiç aşk şiiri yazmadı meselâ
ağlamak isterdi bakıp hüznün gözüne
sarılıp ağlamak isterdi
şiir soyardı hep hüzne

beynine saplanırdı gece
güneş dağların ardına gizlenince