Gözyaşı Düğünleri
 

ardından gülistanlar ağlamakta hüsranın
ve şiir heybesinde hıçkırık taşıyan ben
sanırdım gözyaşından olacak tebessümler
sebiller ağlayınca her taşında mısranın

yokluğa hicret diye yuvarlanır gülücük
buruk buruk dünyalar takılır hançereme
alevlenir kalbimden gözlerime bir meltem
dudaklarıma düşer ağlamaklı öpücük

gözbebeklerim kadar yalnızlıklarım sefil
devasa hıçkırıklar sarar dört bir yanımı
ıslanmış parmakları süsler garip bir divit
ve açar gözyaşımda umut veren karanfil

her şiirde kendimle biraz gezip gelirim
var oluşum çizilir bembeyaz sayfalara
içimde kızgın bir çöl yeşerir dualar
düşünce kirpiğimden gözyaşı düğünlerim

dünyevi bir handeye takılır bütün gözler
gözyaşı düğünüme aldırış eden olmaz
ben miyim bilmiyorum gözyaşında münteha
yüreğimde bir sancı nevbaharları özler

sanki adımı ağıt yazmışlar gözlerime
düşer de yanağımdan sürünür ağlayışım
damla damla eririm / tüterim burcu burcu
nakışlanan içimde renklenir her kelime

susarım içim yanar / ağlarım anlatamam
yazarım kurtulamam / başım döner ukdede
kendimi yelken yapar yüzerim de sonsuza
yine de gözyaşımın düğününden kaçamam