Gülüşün
 

Yağmurun kucağına düşmüşüm
denizin ortasında
Bir tek sen varsın kayıkta
ellerin yoksul
gözlerin tuzlu
Kelimelerini unutmuşsun
evden çıkarken
Sanki hiç görmemişsin beni
ve çocukluktan kalma bir öğüt
yabancılarla konuşma

Bir sevdayı çıkartıp sırtından
denize atarsın
Bir sözü parmağından
Öpüşmeleri tükürürsün tuzlu suya
Yağmur dokunuşlarımı yıkar saçlarından
Gülüşün küreklere takılır.