Gülüşüne suskun
 

Yaralı bir şiir süzülür kalemimden
Sen kolunda bir ihaneti gezdirirken
Bir tutam saçına karışır boğulurum
Gözlerinden kaçarken köşe bucak
İçimde bir çocuk intihar eder

Bir kağıt falında kaybederim umudu
Düşlerimi güneşe satarım
Ellerin kirlense de her sabah
Ben gülüşüne susarım

Yaşlarımı yakarım
Göz kapaklarıma varamadan
Gölgemi kaybederim
Bir yaz yağmurunun ardından
Tam susturacakken yüreğimi
Sana çarpar gözlerim
Vurulurum

Sen
Her sabah ellerin kirli
Kolunda bir ihanet
Ben
Her gece yaralı bir şiir
İçimde çocuk cesetleri
Gözlerine vurgun
Gülüşüne suskun.