Güneşi Dalında Koklamak
 

-çeçen kozası babaların aziz hatırasına-

beni azad ettiler oğul
acı diye avucunda kalsın adresim
...............

a.
ne çabuk açıyorsun ey ölüm
baba yine oğul verdi toprağa
kırmızıyı gördüm
gölge düşer gibi sise
asılı kaldım / boşluğa
bedenim(e) karıştı
keskin bir gül kokusu

gözlerini son bir kez görseydim oğul
düşlerimde senden gayrı canım yok
tutuştur kavgamızı taş tutan ellerime
sorgum olmasın
ört
acıyı kavrayan avuçlarını
ört kanımı
tadı karışsın toprağa bedenimin

b.

yakanızda ben bir soluk bıraktım
taammüden perçinledim şafağı
geceyi çizdim
kurşunla(n) dım
güneşi dalında koklamak için

sevinin
pabucunuz sıkmayacak bir daha
sakalım çıkmayacak
kopardım
dua bilmez dudağınızdan
talan eylediğiniz Söz’ü
sevinin
kıyamet kuşları başınıza konacak
saçım günah yazacak size
yarım kalmaz kahkahanız bu defa

c.

kan lekelerinde şimdi gülsuyu
toprak ki kucaktan sıcak
hasretini giderir yalnızlığının

çağıran ben idim her defasında
dilimdi kulağınızda susan
ateş bahçenize gözyaşı döken

savunmam bir şiir
bir türkü ağzında kuşların
birazdan yuvası dağıtılacak

lâlem yıllar olmuş boyun bükeli
bencileyin yorgun düşmüş arkadaş
Çınar’da bir yaprak kalmadı artık
analar ağlamayacak doğurduğuna

..............
bana ölü dediler oğul
bilirsin ölümü hiç sevmedim
bir kelebek gibiyim
kelebekler kozası...