Hazan Gülleri
 

yapraklar eteklerine mi döküldü yine
hışırtılarını duydum anılarımda
dönüyor hayallerim figanlı gözlerine
yürüyüşün oynuyor biten sonbaharımda

nerede tutunduğum cemreler saklayan dal
açmadı mı güllerin bir tebessüm zamanı
sana kürek çekiyor gözyaşımda bir sandal
düğümlenmiş hislerim saklıyor hatıranı

kalkıyor düşüncemin yankılık perdeleri
efsunkar bir meltemle aşka bürünüyorum
adımlarım bahçende yola düşen serseri
bakışına tutunsan bir an / övünüyorum

hazan mevsimleridir bütün ağlayışların
gözyaşı düğünlerin aleve yangın düşer
her ebemkuşağıyla filizlenir baharın
seninle revnak olur güllerin solduğu yer

vurulduğum hasretin ne de yangınlı öyle
ölümden göz açtığım devasa hıçkırıktan
mehtabın aşkı sedan sahrada açan lale
bakışların gönlümü tutuşturan gülistan