Hazin Mahkeme
 

Bana görünen aşk,
sanki bir kör oluş..
Haricinde kimseyi, görmeyişten ibaret...
Gördüklerim ne kadar çoğalırsa,
aşkın hazzı o kadar düşecekmiş gibi
bir durum sezerim…
Dünya’mı ne kadar kaplıyorsa,
işte o kadar verilmiş bana,
der geçerim…

Aşk,bende mermere yazılmış yazı,
geçmişe inen merdiven…
El süren,
yüreğimde,
illa bir iz bulur benim…
Ve tutulmayışıyla ünlenip,
hafızamda yer eden,
elbet vardır bir vaat,
deyebilir elinize…

Layık görmüşsem eğer,
gördüğümü söylemem,
kinayeli bir sözdür
şahsına edilen…
ve mademki güzellik,
iltifatı hak etmek,
iltifat,
güzelliğe,
hak etmekle görevli,
o zaman neden yapılsın,
dile gelen vecize,
gururun ve kibrin
şu hazin mahkemesi…