Ben her gece yarısı ağlamaklı olurum
 

Ben her gece yarısı ağlamaklı olurum
yorgun ve uykusuz yalnızlıklara yuvarlanırken
gözlerini gözlerimde bulurum
gecenin içinden çıkıp geliyorsun
beynime giriyorsun çekip gitmiyorsun
o her zaman öptüğüm yerde nefesini duyuyorum
parmakların dolaşıyor saçlarımda dudaklarımda
dudaklarım yanıyor oturup ağlıyorum
tavan üstüme üstüme geliyor duvarlar bir mengene
daracık sokaklara atıyorum kendimi polis devletinin sokaklarına
istanbul uyuyor su uyuyor devlet uyumuyor
hiçbir şey bana çaresizliğim kadar koymuyor
çığlıkların kulaklarıma dolarken Allah'ına kadar küfrediyorum
içimdeki korlarla bütün İstanbul'u ateye veriyorum