İnsan
 

Her sabah kalkar kaşlara,kirpikler
İkinci güneş doğar her insana
Uyanır düşten bütün güzellikler
Bedenle doğa gelir heyacana.

Yeni bir güne hoş bir seda ile
Dilden merhaba dolaşır her dile
Coşar duygular gönülden gönüle
Akar gider can içinden canana.

Durdurak bilmez bir an insanoğlu
Yetmez geçse de günü dolu dolu
Azmin elinde kanadıyla kolu
Uğraşı ile ter döker zamana.

Didinir durur can gidene değin
Elden ayaktan çekilene değin
Yaşar uğruna bir dilim ekmeğin
Ne mutlu öpüp başına koyana.

Zaman tüneli uzayıp ta gider
Üstünden nice kullar gelir geçer
Nihayetinde son duraksa kader
Çaresiz inmek düşer yaşayana.