kara...kara...kara
 

kara...kara...kara
kara topraklara,
kara somunlar için salarım
Kara buğdayları.
Karasabana kara öküzlerim koşarım.
Karadır ellerim,karasabanın sapında.
Kara sabahlarda,
kara umutlarla
uyanırım hep.
Gecenin karanlığında
dönerim eve,tarladan.
Kara...kara...kara
kara ellerini tutarım hatçe’min
kara gecenin koynunda.
Kara çarşafların üzerinde
kara.. Kara çocuklar için
birleşir kara bedenlerimiz.
Kara gözlerimiz
Kara uykulara dalar sonra.
Ve ben her kara gecenin,
kara uykularında
beyaz bembeyaz
bulutlar görürüm rüyamda
ve her sabah yeniden
kara toprakların,
kara koynunda bulurum kendimi
kara...kara...kara
yoksa beyazlıklar tükendi mi?