Kara Toprağım
 

kendi kendimi esir aldım
kilitledim kapılarımı
pencerelerim sımsıkı kapalı.
saatlerim durmuş
elektriklerim kesik.
yok beğlantım kendimden başkasıyla.
kalbim bomboş
ruhum olmuş sarhoş bu uğurda
zamana bıraktım seni sevmeyi
ama sevgin gidince gitti her şey
yaşayan bir ölü oldum
bahara hasret papatyalar gibi
yağmura aç topraklar gibi bekliyorum yağmanı
artık gözyaşlarım değil
senin bakışların beslesin kara toprağımı...