Sensizlik
 

Sensizlik
ruhumun derinliklerinde
şirpençeye dönüşmüş bir yara oldu
ab-ı hayat suyu kuruyan
gönül bahçemde
ölümsüz sandığım
bütün çiçekler sararıp soldu
yalnızlığın acısı mordu
ve sensiz yaşamak öyle hazin,
öyle zordu, ki;
bir zamanlar senin için şaha kalkan
doru küheylân
şimdi anadan üryan
hezeyanlar içinde
lanetler yağdırıp sensiz geçen zamana
tek tek yelelerini yoldu.