Malîhulyâm
 

Henüz körpe bir filizdin
güneş ana kucağın
deniz beşiğin
kırk ikindilerde yağan yaz yağmurlarını emdin
beyazlar içinde
bir erik çiçeği gibi eflatun sürgünler verdin
büyüdün büyüdün
doruklarında sevda kuşlarının tünediği
ulu bir çınara döndün
o günden beri malîhulyâm
sen benim
mavim, yeşilim
ayım, güneşim
baharım, yazım, kışım oldun.