Ben
 

Ben,
Yağmuru dileyen kuru toprağım
Sen gözyaşına bulutları sığdır da gel
Öyle bir gel ki;
Alev alev düşsende dudaklarıma
Kana kana içeyim seni
Öyle bir gel ki :
Çocuğun anasını emdiği gibi
Toprağım nemli bulutları delicesine emsin

Ben,
Güneşini yitirmiş son kardelenim
Sen avuçlarına güneşi al da gel
Öyle gel ki ;
Tenimde asırlık buzlar erisin
Öyle gel ki ;
Dallarım hep gülüşlerinde filizlensin

Ben,
Baharını yitirmiş tomurcuğum
Sen gülüşlerine baharı giydir de gel
Öyle bir gel ki;
Üşüyen dallarım mutluluklara saçılsın
Öyle gel ki ;
Adın hep baharlarla anılsın

Ben,
Gözyaşını yüreğine hapsetmiş çocuğum
Sen gökkuşagını gözlerine giydir de gel
Öyle gel ki ;
Suskun gökyüzüm gülüşlerinle şenlensin
Öyle gel ki ;
Kurumuş gülüm sevdanla renklensin

Ben,
Yıldızlarını kaybetmiş geceyim
Sen saçlarına ısıkları taçlandır da gel
Öyle gel ki ;
Karanlığım gülüşlerinle hep aydınlansın
Öyle gel ki ;
Acılarım hep sevdanda parçalansın

Ben,
Çile hamurunda yoğrulmuş yorgun adamım
Sen yüreğine ölümsüz sevdanı al da gel
Öyle gel ki ;
Her nefesini kendime ömür bileyim
Öyle gel ki ;
Avuçlarından mutluluğun şerbetini içeyim