Bomboş değilmiş dünya
 

Bomboş değilmiş dünya,
yalnız değilmişim.
Rüzgar söyledi.
Bir çınar yaprağına yazmış,
düşürüverdi başıma, otururken.
Toz duman içinde, garip
fısıldayıp geçti.
Seni gördüm,
koca çınarın koca yaprağında.
Silkindim, kendime geldim
bir daha baktım,
yine sen...
Bana bakıyordu gülen gözlerin.
Anladım...
Bomboş değilmiş dünya
yalnız değilmişim.
Rüzgar söyledi...