Efsûnlu hayâtın sonu hiç yok mu sanırsın
 

Efsûnlu hayâtın sonu hiç yok mu sanırsın
Yetmiş senelik ömrünü sen çok mu sanırsın
Mahşer günü şeytân bile ürker de azaptan
Hep cân alan Azrâili sen tok mu sanırsın


Her nîmeti sen boş yere ihsân mı sanırsın
Göklerde olan kudreti noksan mı sanırsın
Bayram günü koçlar bile korkarda kasaptan
Âlemdeki tek canlıyı insan mı sanırsın


Dünyâyı o bomboş geçen ânlar mı sanırsın
Sevdâyı sebepsiz yaşananlar mı sanırsın
Mahşer günü dağlar bile titrer de hesaptan
Hâk bilmez olan sevgiden anlar mı sanırsın.