Bu şehirden
 

Bu şehirden
Bir otobüse binip gittim
Yollar uzadıkça
Kederim attı
Çünkü sana olan mesafemde arttı

Otobüs karanlık
Radyoda çoktan unuttuğum bir parça çalıyor
Hafif hüzünlü
Oda seden bahsediyor

Sonra biraz dalıyorum
Gözlerimi açtığımda
Küçük bir çocuk bana bakıyor
Henüz yaşını doldurmamış
Seni hatırlatıyorum kendime
İnan
En az sen kadar masum

Gittikçe gidiyorum
Biliyorum
Bitiyorum
İsmail'le dertleşiyorum
Hoş ya
Oda anlıyor halinden insanın

Başımı cama dayayıp karanlığı seyrediyorum
Akıp gidiyor zaman
Akıp gidiyor yollar
Ve içimden hiç sebepsiz kanıyorum
Suretin görünüyor otobüsün camında
Seni hatırlatıyorum kendime
Ben gidiyorum...