Canlanır birden gövdesinde dalında teni
 

Canlanır birden gövdesinde dalında teni
Tomurcuk, yaprak ve çiçek..
Toprağına, suyuna, güneşine minnettar
Vefalı dost, ama sitemkar...

Kırılmadı rüzgara, sırtını dönmedi hiç yaprağına dalına kastı olana,
Serinlik verdi gölgesinde yorgunluk atana,
Bülbül şakıdı dalında,
Duygulandı, el salladı cihana dostça,
Vefalı dost..... ama biçar...

Bu bilge, vefalı dost..
Esirgemedi meyvesini , gölgesini, nefesini..
El salladı, fısıldadı kulağa ama duyuramadı sesini,
Yaşam bu işte diyemedi..
Döktü yaprağını yaşamdan çekti elini eteğini
Bekledi, bekledi ve yine şenlendi,
.ve yine seslendi vefalı dost,.küsmedi ama sitemkar....
Öğrenin artık diyemedi...duyuramadı sesini.