Sessiz, ıssız akşamlarda
 

Sessiz, ıssız akşamlarda,
Kendi soluğumdan başka,
Can yoldaşım yokken,
Sokaktaki seslere kulak kabartarak
Hayatla bağ kurarken
Ve kendi sesime
Çığlıklarıma, kahkahalarıma hasretken
Düşünüyorum.

Yalnızlığım bir sınıf
Öğretmen de benim öğrenci de.
Zaman akıp giderken avuçlarımdan.
Ben hala dersteyim.
Karnesiz, notsuz akşamlar,
Üstelik mezuniyet de yok!

Yalnızlığım, bir mahkeme salonu,
Duruşmadayım.
Hakim de benim, suçlu da.
Bitmeyen dava,
Bitmeyen sorgular.
İşte sonuç ve ceza,
Yalnızlığım.