hatırlıyor musun o ilk ayrıldığımız günü
 

hatırlıyor musun o ilk ayrıldığımız günü
cehennem gibi bir gündü o gün
gözlerinde o parlaklık yoktu artık
yüzündeki o tatlı tebessüm bile birden yok olmuştu sanki
ne kadar üzüldüğünü belli etmesen de
gözlerin yine dolmuş
yüreğini acıtan bir acı var simdi
taa derinden gelen yalvarışlar var
sanki gözlerinde ”kal, gitme ” dememi istiyorsun
biliyorum ama yapamazdım,
sana gitme demeye hakkim yoktu
ben hiç istemez miydim seninle olmayı,
seninle bir ömür boyu yaşamayı
sen simdi yoksun,
ben ise yaşlardayım sen gittiğinden beri
içeri girmekten bile korkuyorum sen yoksun diye..
kokun her tarafa sinmiş
kapıları, pencereleri bile açmıyorum
kokun da çıkıp gitmesin diye senin gibi .
hayalin her an gözlerimde,
simdi hayalinle yaşıyorum ben bu evde
ama yalnız ama sensiz ama çaresiz...