Beyoğlu’nun arka sokaklarında anılarım
 

Beyoğlu’nun arka sokaklarında anılarım
aklımdan bir türlü çıkaramadığım
kalçaları atlas bir kadın kaldı

İstanbul şiiri yazmamaktı en büyük şair inadım
çıkageldi arka sokaklarından Beyoğlu’nun
hiç yeri değildi
binlerce insanın içinden
çocuklar gibi boynuma atladı

hiç yeri değildi sonrası yaptıklarımızın
Beyoğlu’nun eski ve viran odalarının birinde
üstelik polis karakolunun dibinde
aklımda kalçaları atlas bir kadın
Jüpiter’e giden bir hayal gemi kaldı